14 november 2021
De titel van de tentoonstelling die nog tot Kerstmis bij Nest te zien is werd ontleend aan een installatie van Camile Henrot. Gedreven door verlies en verdriet begon zij zich te interesseren voor ikebana, Japanse bloemschikkunst. Naar aanleiding hiervan begon ze boeken uit haar bibliotheek te vertalen naar arrangementen met bloemen. Op een plateau staan een aantal van deze stukken en vormen zo in totaal de installatie met deze suggestieve titel. Eigenlijk zou de titel moeten zijn Is it be possible to be a revolutionary and use flowers?, want dat is wat in de tentoonstelling gebeurt: er wordt gewerkt en nagedacht over de symbolische betekenis van bloemen die meer dan eens om een politieke reden worden ingezet. Op twee na zijn de kunstenaars vrouwen, de twee mannen zijn gay en Afrikaan, kortom, een woke tentoonstelling! Dat neemt niet weg dat er wel het een en ander te genieten valt. De installatie van Henrot waaraan de titel is ontleend vormt het begin en is meteen al bijzonder goed. Ik was erg gecharmeerd van het werk van Glucklya, dat met teksten over bloemen en hun plek in de geschiedenis in combinatie met tekeningen een mooie bijdrage vormt. Ook het werk van de Iraanse Mehraneh Atashi sprak me aan. Zij maakte selfies in de stedelijke urbane omgeving die op zich al wat zeggen over de situatie aldaar. Nadat dit verboden werd en haar verteld werd maar bloemen te gaan fotograferen begon ze inderdaad bloemen te fotograferen, bloemen die tussen de stenen en tegels in diezelfde stedelijke omgeving hun weg vonden. Een eenvoudige, maar effectieve daad van verzet.
De architectuur van de vorige tentoonstelling is met wat aanpassingen overgenomen wat een goede keuze is, de mogelijkheden van de verschillende elementen worden optimaal gebruikt voor dit werk. Het gevoel voor schoonheid van bloemen waarmee ik als bollenstreker werd opgevoed zie ik echter niet terug in deze tentoonstelling, schoonheid is moeilijk tegenwoordig!
Parallel aan deze tentoonstelling loopt in het Centraal Museum in Utrecht De Botanische Revolutie over de noodzaak van kunst en het tuinieren.
Annemarie van Splunter: A Day Such As This – 2012
Rose Wylie: mooie uitvergrotingen uit het dagelijks leven
Lily van der Stokker, de koningin van het terloops geziene of gezegd zijnde.
Sister Coretta Kent, zeefdrukken met politieke en sociale onderwerpen.
Aase Seidler Gernes die zich voor haar echtgenoot opofferde maar
Katharina Grosse, nu eens met een bescheiden vlag die trots midden
Karin Sander: Zij stuurt maagdelijk witte doeken de wereld in
Rosemarie Trockel, deze affiches hingen in Wenen op straat: gemaakte schoonheid,
En ook deze is van haar, een lijst met sterke vrouwen met een
Yael Davids Koreaans schaaltje dat gerepareerd is, daar zit ook schoonheid in, in het getekende!
En tegelijkertijd: wat kost dat? Een prijslijst, geborduurd met de eigen
Roos van Haaften: Gleaming Catastrophies, zorgvuldig bijeengebrachte
chmkoome's blog 