Toucher Terre

27 augustus 2022

In l’Isle sûr la Sorgue in de Franse Vaucluse bevindt zich naast een klein museum (musée Campredon) en een groot aantal antiquariaten de Villa Datris. Een klein privé-museum dat jaarlijks thematentoonstellingen samen stelt uit de privé-collectie sculpturen van Danièle Kapel-Marcovici, stichter en president van de Fondation Villa Datris. De tentoonstellingen reizen na de zomer in de Vaucluse te zien te zijn geweest naar Parijs waar een dépendance is gevestigd in de Espace Monte Christo.

Dit jaar is het thema keramiek. Onder de titel Toucher Terre, aarde raken, is een groot aantal keramische werken te zien van een internationaal gezelschap kunstenaars. De nadruk ligt wel op Franse kunstenaars, maar om context te geven worden ook niet-Franse kunstenaars aangekocht. Keramiek is tegenwoordig, evenals textiel, populair onder kunstenaars. Niet in het minst, omdat de diverse kunstopleidingen de mogelijkheid bieden om met keramiek te werken wat ook wel weer komt omdat er vraag naar is ontstaan bij studenten. Een oriëntering op traditionele materialen en oude culturen en het naar deze tijd brengen van functionele voorwerpen en het spelen daarmee zal daar debet aan zijn. Het is natuurlijk ook gewoon lekker om met klei te kliederen. Deze tentoonstelling biedt in ieder geval een mooi overzicht van de mogelijkheden die het materiaal biedt, bij deze een indruk:

Lucio Fontana: Farfalla e conciglia – 1938
Barry Flanagan: Z.T. – 1986
Fernand Léger: Visage au deux mains – 1950
Takuro Kuwata: Teabowl & Z.T. – 2021
Johan Creten: Couple – 2013
Juliette Minchin: Peau de terre – 2020
Ellen Ehk Akeson: Green Moss – 2019
Elmar Trenkwalter: WVZ 126 B – 1992
Giuseppe Penone: Terra su terra, tronco – 2015
Elmar Trenkwalter: WVZ 291 S – 2014
Salvatore Arancio: Like a kind of Pompeï in reverse ( cabinet I) – 2019
Edith Karlson: Good, Bad, Ugly – 2021
Miquel Barcélo: Piñata- 2021, Rhodondendron – 2019
Romuald Jandolo: Irokoi on the top – 2021
Anne Wenzel: Under construction (Blue Eyes Crying) – 2018
Barthélémy Toguo: Vaincre le virus – 2016
Laure Provost: We will swallow you – 2020

Villa Datris

Sculpture en fête!

20 juli 2021

De laatste jaren is in Frankrijk een golf aan privé-museums geopend, recent nog is de statige Bourse de Commerce in Parijs omgetoverd tot een etalage voor de collection Pinault (die ook al het Palazzo Grassi in Venetie voor die functie in gebruik had genomen) en is in Parijs voor de Fondation Louis Vuitton door Frank Gehry een representatief museum gebouwd waarin de collectie Vuitton is onder gebracht. Ook in het zuiden vinden we dit soort plekken: op het eiland Porquerolles bevindt de Fondation Carmignac en in de Luberon kan men op het wijngoed Chateau Lacoste een fraaie kunstverzameling zien. In het Provençaalse stadje L’isle-sur-la-Sorgue bevind zich een bescheiden museum, de Villa Datris. Het is een privé museum waar jaarlijks sculptuur tentoonstellingen worden gemaakt met behulp van de collectie van de stichter en president van de Fondation Villa Datris Danièle Kapel-Marcovici. Dit jaar bestaat het museum tien jaar en in de jubileumtentoonstelling worden werken uit de thematentoonstellingen tijdens de afgelopen tien jaar getoond. Het geeft een wat behoudend beeld van sculptuur in een overigens mooie villa met een prachtige tuin, maar je vindt er ook een bepaalde visie op sculptuur in Frankrijk: veel formeel werk, vanuit het materiaal gedacht. Recent komen er langzaam wat meer contemporaine aanwinsten bij, maar het blijft vooralsnog een museum dat je bezoekt en waarna je vervolgens op een terras mijmerend bij een glas rosé je afvraagt waar je het diner gaat nuttigen. Bij deze een persoonlijke indruk:

Een overzicht van de tentoonstellingen de afgelopen jaren.
Jaume Plensa: Nest III – 2012
Niki de Saint Phalle: Blue goddess Thoërris Hippo lamp – 1990
Annette Messager: Tentation – 2017
Tillman: T-41/09 H.O.C. (light blue) – 2009 en T-37/08 H.O.C. (red) – 2008
Overzicht eerste verdieping
Tadashi Kawamata: Collective folie La villette – 2014
Overzicht met werk van Sol Lewitt, Norman Dilworth, Silvie Reveillon, Sarah Oppenheimer en Francesco Marino di Teana
Liam Gillick: Anonymised production – 2008
Antonio Gagliardi: Maisons d’oiseaux – 2011
Laure Provost: Communication Branch – 2015
Dionisis Kavallieratos: Duck – 2016
Laure Provost: TV Mantelpiece – 2016
Robbie Cornelissen: The Labyrinth Runner – 2009
David Nash: Three Knobbers – 2016

Villa Datris

Tissage Tressage (Quand la sculpture défile)

23 juli 2018

Comme d’habitude ben ik weer bij de Villa Datris in l’Isle sûr la Sorgue op bezoek geweest waar jaarlijks een grote sculptuur-tentoonstelling wordt ingericht. Vorig jaar werd ik verrast door het werk van Bernthout Smilde dat daar ook getoond werd. Dit jaar gaat het over draden, textiel en aanverwante werkwijzen. Vroeger had ik een hekel aan wandkleden in allerlei stoffige organische spinsels, maar tegenwoordig weet ik dat vanuit het textielontwerpen en werken met textiele werkvormen veel moois kan worden gecreëerd. Ook in deze tentoonstelling zag ik veel werk  dat ik erg mooi vond, het verbaasde me wel enigszins dat hoogtepunten in het genre van Louise Bourgois of de tegenwoordig veel getoonde Anni Albers  niet waren te zien. Bij deze een indruk:

Textiel en tekst, dat moet wel aanspreken! Dit is van Annette Messager: Tentation – 2017

Laure Provost, stijgt ook op de ladder. Dit werk is erg goed door de combinatie van video, keramiek en wandkleed: The TV-Mantelpiece – 2016

Er zitten subtiele spiegelingen in met verschillende technieken

Sonia Delauney: Automne -1970

Sheila Hicks; The Emerald Path – 2018

Pierrette Bloch: Maille – 1980 In dit zaaltje hingen een aantal werken van mevr. Bloch (1928!) die van paardenhaar gemaakt zijn. Binnen hing een zachte paardenlucht.

Fabrice Hyber: POF 152 Cerveau-Estomac – 2014

Een verrassend mooie video van Nick Cave. Hij doet met textiel wat traditioneel gebeurt, hij maakt pakken, maar geen ordinaire pakken: zogenaamde “Soundsuits” . Dit is een video waarin hij een choreografie laat uitvoeren in zo’n pak die tegelijkertijd ook spiegelbeeldig te zien is, een soort bewegende Rohrschachtest!

En dit werk is ook van Nick Cave, een soort ritueel pak. Het is tevens beeldmerk van deze expositie. Het is een “Soundsuit” die gebruikt worden om dansers te kleden die zodra ze er in bewegen muziek maken door electronische middelen die zich in het pak bevinden.

Jacin Giordano: Mask for chasing rainbows (Pumpkin) – 2013

Faig Ahmed: Geometry Pattern 1 – 2014

Joana Vasconcelos: Eldorado – 2013 Veel kunstenaars met een Portugese achtergrond gebruiken bouwmaterialen tegenwoordig. De combinatie met textiel werkt hier mooi.

Doorkijkje met achter nog een soundsuit van Nick Cave en op de wand een masker van Jacin Giordano

Phyllida Barlow: Untitled (Venice Balcony 2) – 2016-2017

Rina Banerjee: Returned from the Amazonas… 2016

Nadya Bertaux: Tubleweed 2 – 2009

Awena Cozannet: La chute ou l’annonce – 2011-2015

Villa Datris

all behind, we’ll go deeper, deep down and she will say:

21 oktober 2016

GDM—Grand Dad’s Visitor Center is a handmade museum constructed by my grandmother in eloge of her artist husband, my granddad, long lost in a tunnel, his last conceptual piece.”
–Laure Prouvost

im-ersten-video-wird-eine

Laure Provost, in de eerste video wordt een tour door het atelier van de grootvader van de kunstenaar gemaakt. Hij maakte allerlei obscure objecten.

MMK Frankfurt