MID – LIFE – CAREER – QUEST

8 mei 2022

Toen ik bij galerie Ramakers was om de tentoonstelling van Joncquil te zien (ik dacht dat het de opening was, maar die was twee weken eerder) vertelde ik de galeriehoudster dat ik eerder voor Tubelight schreef. Het duurde destijds drie maanden voordat mijn stukje over een tentoonstelling bij TENT was gepubliceerd, dat was voor mij aanleiding was niet meer voor het blad te schrijven. Als blogger ben ik tenslotte gewend binnen op zijn hoogst drie dagen iets op het net te rossen, zoals we dat vroeger noemden. Door een tweetal sociale weken en een verblijf elders moet ik erkennen dat dit nu ook wel wat laat is, waarvoor excuus. De tentoonstelling is het waard er de aandacht voor te vragen. Ik kreeg van Joncquil een reminder over het aflopen van de tentoonstelling en nam me voor die nog voor het einde dit weekeinde te behandelen.

Joncquil heeft deze tentoonstelling gemaakt met een mid-life crisis in zijn hoofd, de titel suggereert dit heel duidelijk. Er zijn werken uit zijn hele carrière te zien en dat werkt wat vervreemdend. We zijn de donkere schilderijen gewend waarin o.a. allerlei dieren figureren, daarvan is er geen een te zien. Dat werk heeft een gothische sfeer en de meer recente assemblages passen daar goed bij. Ze lijken samengesteld door een saltimbanque die allerlei breekbare voorwerpen in de lucht houdt en ze opeens in een bepaalde samenstelling bevriest. Die breekbaarheid is in de gehele tentoonstelling aanwezig, in het werk, maar zeker ook in de behandelde thema’s.
De schilderijen die er nu hangen zijn voor het merendeel ouder en transparant geschilderd in pastelkleuren. Ik kreeg associaties met bepaalde symbolisten, Redon in het kleurgebruik en Moreau door de overdaad aan details waardoor het motief bijna niet meer te zien is. Evengoed ook 19e eeuws. Dan is de thematiek bepaald ook gothisch te noemen: leven, dood, schedels, liefde, de duivel, verleden, heden en toekomst. De kunstenaar is een romanticus die naar het lijkt inderdaad zijn plaats lijkt te bepalen. Hij laat mossels in hartjes veranderen, maar plaatst daar ook een schedel bij. Op de vloer staat een doos met de overblijfselen van de kunstenaar zoals hij later in een archeologische opgraving uit de grond wordt bevrijd, dat is een keramisch beeld. Het is allemaal een vorm van beeldende poëzie en het verwonderd dan ook niet dat naast de uitgang op de ruit een inventief klein gedicht over het zijn op de ruit is geverfd. Binnen staat een laag tafeltje met daarop de titel in neon letters: is wordt was, zitten op een bank uit 2018.
De tentoonstelling duurt nog tot en met vijftien mei en ik zou u echt aanraden nog even te gaan kijken, het is de moeite waard!

Mossels, harten en een schedel…

Resonance of a flower man that bears resemblances to a memory of Passoa – 2021

Spring Skull – 2019

The one and the other – 2011

De archeologische vondst

The déja vu before or after – 2022

The best things of the past will be the worst things of the future – 2021

En het poëem met de sculptuur er achter

Galerie Rademakers

Found Footage

4 februari 2019

Bij HEDEN is op 26 januari de tentoonstelling Found Footage geopend met werk van Joncquil, Anatole de Benedictis en Yani Chuang. Vooral Joncquil en Yani Chuang blijken daarbij verwant werk te maken: zij maken ensembles met bestaande objecten en “arm” materiaal wat tot soms poëtische beelden leidt. Zo bewerkt de Benedictis bestaande beelden in het platte vlak die zich door allerlei behandelingen totaal anders gaan manifesteren. Het is moeilijk de vinger er op te leggen en al helemaal ingewikkeld om er achter te komen wat die andere beeldtaal vertelt, maar dat het allemaal esthetische kwaliteiten heeft staat buiten kijf. Het maakt het de moeite waard het werk, dat in alle ruimtes van HEDEN tussen de vaste collectie is opgesteld, te gaan bekijken. Ook het geheel werkt dan als een ensemble van de drie kunstenaars!

Joncquil: 223241

Joncquil: Bau mir ein Haus

Joncquil: Plint

Joncquil: Si tu veux

Anatole de Benedictis: Untitled

Anatole de Benedictis: Noise

Yani Chuang: Debbie

Yani Chuang: Hudson

Anatole de Benedictis: Every dirty human beïng

?

De context waarin al dit werk geplaatst werd

Joncquil: Wandelstoken en diplopia

Anatole de Benedictis: L’enfant et La Maman

Joncquil: I’m so full of myself

 

HEDEN

 

Quand la nature s’éveille

16 maart 2017

Een mooie ingehouden lentetentoonstelling in galerie Ramakers laat werk zien van Joncquil, Reinier Lagendijk en Eelco Brand. De onderwerpen zijn allemaal aan de natuur ontleend. Het werk doet het goed bij elkaar, wat je met de videowerken van Brand die te zien zijn misschien niet direct zou verwachten. Met een zware strakke lijst als omkadering voegen de video’s zich echter mooi in het geheel, terwijl de werken wel een bepaalde autonomie behouden.
Joncquil toont veel vogelschilderijen. Vogelgeluiden horen bij de wakker wordende natuur, maar het werk van deze kunstenaar suggereert door de gebruikte tonen een duistere romantiek in een archaïsche sfeer. Dat past heel goed bij de keramische werken van Reinier Lagendijk: aan dode natuur ontleende vormen waaruit levende planten te voorschijn komen: een letterlijk opnieuw tot leven komen.

Eelco Brand met hier een video werk over cyclische processen

Reinier Lagendijk, op de wand: Joncquil

Joncquil blijft bij zijn duistere vogelschilderijen

In de tuin werkt de keramiek van Reinier Lagendijk ook erg goed, vooral in herfstig weer!

Een werk als dit van Joncquil doet sterk denken aan het werk van Aert Schouman die nu in het Dordrechts museum te zien is. Joncquil schilderde een apocalyptische versie .

Voor: Reinier Lagendijk, op de wand: Joncquil

Een mooi terra-cotta werk van Lagendijk

Reinier Lagendijk in perspectief

Galerie Ramakers

Art Rotterdam 2017

8 februari 2017

Art Rotterdam heeft me dit jaar niet heel erg verrast of geraakt. Er was veel schilderkunst, dat is wel eens anders geweest. Daarentegen was die schilderkunst over het algemeen nogal decoratief, materiaalonderzoek blijft populair. Maatschappelijk relevant werk is ver te zoeken, en dat in een tijd dat de wereld op zijn kop staat. Men is duidelijk blij dat de economie weer aantrekt en men speelt daar op in. Bij deze een indruk van wat ik waardeerde, te beginnen met de afdeling Intersections waar kunstenaarsplatforms zich presenteren:

1646 brengt Victor Yudaev, een kunstenaar die eerder in Billytown ook werk liet zien.

Hij maakte een grote installatie met naief werk

met gevoel voor humor en in een behoorlijk uitgekookte presentatie. Momenteel ook in de tentoonstellingsruimte van 1646 te zien

Ruta Butkute, Swinging Sleeve bij Bradwolf Projects uit Amsterdam. Deze installatie is decor voor een performance die regelmatig wordt uitgevoerd.

Dit is een grote installatie van de Vietnamese kunstenaar Tuan Mami bij Framer Framed. De verschuivende flatscreens met landschap-achtige opnamen die voor gordijnen waren gehangen werkten erg goed.

En de portée van dit tuintje ontging me even eerlijk gezegd

Effectief onder daklicht geplaatst, dit inflatable werk van Ronald van der Meijs bij DordtYart

De satelietgroep toont werk van de kunstenaar in residence Flora Reznik, ze kijkt hoe diep de wortels van aardappelen kunnen reiken als ze niet in de grond groeien. Daar blijven ze namelijk direct onder het oppervlak.

Ook bij Satelietgroep de kunstenaar Lotte Bosman die al een jaar bezig is een gat te graven bij de zandmotor.

Matthias König laat zijn SRV-wagen zien bij het Friese VHDG Dit rijdend atelier was eerder te zien bij Locatie Z in Den Haag

König heeft er een soort campingsite van gemaakt met objecten!

Bij UBIK-WORM uit Rotterdam is o.a. werk te zien van Philippa Driest die oorspronkelijk van de jubilerende School voor Jong Talent in Den haag komt. Zij laat schoudertasjes en kleding zien

En deze installatie heeft ze ook gemaakt tbv performances die regelmatig gedaan worden.

De Nieuwe Vide uit Haarlem heeft een video van Natasha Taylor, hun artist in residence, waarin een bekende Theremin speler optreedt. Er staat ook een instrument in de stand om zelf te proberen.

We Like Art is aanwezig met oplagen van werk tot € 2000,-, zoals hier van Harry Markusse

en hier met een mooie van Ronald de Bloeme

In een aparte ruimte houdt Hans den Hartog Jager per video een wervend praatje over Art Rotterdam voor potentiële kopers .

 

P////AKT uit Amsterdam toont daarnaast een erg goeie installatie van Johan Arens: Anxiety Impress

Zo heeft ook Showroom MaMa hier een doordacht geheel geïnstalleerd van Lilith Zone: Oneiric Gardens

De überhippe site Patty Morgan gaat in discussie met bezoeker van de beurs over een steeds wisselend werk dat uit een stand geleend is.

Vervolgens gaan we naar de grote beurs war het aardig vol begint te stromen met bezoekers!

Sarah Carlier bij Lief Hertje

Emo Verkerk bij Willem Baars met schilderijen uit een serie over H.N. Werkman (met excuus voor het focus)

Gabriël Rolt maakt kermis met Peter Schuyff

Een mooie Marijn van Kreij bij Barbara Seiler

 

Aukje Koks bij Stigter van Doesburg

De broertjes Quistrebert, die er met de NN Group Art Award vandoor gaan.

Christof Mascher bij Rianne Groen

Wouter Venema bij Rianne Groen

Mooi verassend werk van Rose Wylie die in de tachtig jaar oud is bij GNYP uit Berlijn

Upstream heeft een sterke video-stand met werk van Constant Dullaert

en Master Blaster Jeroen Jongeleen, die een cirkel in het gras rent

Marc Bijl trekt ze binnen bij Upstream

Al sinds haar waterbedden bij 1646 vind ik Olga Balema intrigerend werk maken, deze aardtieten op een landkaart bij Fons Welters zijn ook weer vetgoed!

Mooie tekeningen van Wieske Wester bij Dürst Britt&Mayhew

die er ook nog wat bananenhandel in gooit

Bert Boogaard blijft fantastisch

zoals ook uit dit recente werk bij Andriesse van Eijck blijkt!

Ron van de Ende in tha’ house bij Ron Mandos

en over materiaalonderzoek gesproken: Klaas Kloosterboer weet er ook weg mee!

Jaap van den Ende bij Akinci, binnenkort een solo bij PARTS-Project in Den Haag

Matthew Day Jackson bij Grimm

Charles Avery met een imposant werk.

Erik van Lieshout bij Annett Gelink

Maria Barnas bij Annet Gelink

Juliaan Andeweg bij Martin van Zomeren

Navid Nuur bij Martin van Zomeren

Ongetitelde beelden van Johan Tahon

Tussen de Schoonhovens: The Legend of Holland No. 1 van Wieteke Heldens

Jacob: Alone with my Thoughts bij Zic Zerp

Bram Braam bij Frank Taal

Joncquil bij Ramakers

Frank Halmans bij Ramakers

Sebastiaan Schlicher bij Maurits van de Laar

Een sombere man in de hoek: Dirk Zoete bij Maurits van de Laar

Andrea Freckman bij Maurits van de Laar

Nog meer Christof Mascher bij Hoppstreet Galery in Brussel, goede schilder!

Thorsten Brinkman bij Hopstreet Gallery

Nogmaals Bram Braam bij Frank Taal

Een fantastische installatie van Iede Reckman bij Billytown

gelaagd…

en subtiel, let op de sokkel en de hangsystemen voor het reliëf

Bij Joey Ramone (die overigens donderdag vijf jaar bestaan, hulde!) de Griekse kunstenaar Vasili Sifostratoudaki

Een divers geheel mag ik wel zeggen

Dan gaan we ook nog even naar de Prospects&Concepts show van het Mondriaan fonds, deelnemers hebben afgelopen tijd een startstipendium gekregen.

Aan het begin van de ruimte staat een groot werk van Jan Wattjes: de gevel van een grote Londonse galerie op ware grootte

Anna Kolbe had een continuïng performance georganiseerd die wel een soort proces denken liet zien

Timmy van Zoelen met een strak en toch speels werk

De installatie van Marijn Ottenhof in Nest tijdens ‘Games People play” gaat in de herhaling

Harm Weistra laat Piranesi-achtige fotomontages zien

Katinka van Gorkum laat alter ego’s zien

En ook haar angst voor thuisloosheid in And I am standing on the edge of some crazy cliff.

 

Guy Vording tekent dingen weg

Het resultaat is een mooie tekening

Niek Hendrix schildert kunsthistorie en zet het in context, in grijzen en plaatst het in meubels en wandcontrapties: het is een soort archeologisch onderzoek naar zijn ondergrond!

En toen was mijn batterij op en zijn de laatste foto’s van Bernice Nauta mislukt, hier nog een wensput met een tekening van haar erachter: poëtisch werk!

Art Rotterdam 2017

 

 

Art The Hague

7 oktober

Veel te laat natuurlijk, want de opening was afgelopen woensdag, maar bij deze toch een verslag van Art The Hague. Het was erg druk, ik heb niet gehoord hoe de handel ging, maar de voortekenen waren gunstig. Het begint wat te worden met de beurs, alleen zou het leuk zijn als er wat aan de belichting kan worden gedaan en niet alleen vanwege het fotograferen (waarvoor bij deze alvast excuses), maar zelfs het blote oog heeft last van dit weinig diffuse licht, sommig werk kon echt niet goed bekeken worden!

Quod erad demonstrandum! Herman de Vries in het aan de biënnale van Venetië gewijde gedeelte.

Hans op de Beeck met de video Night Time

Voor het eerst de Zwaluwkamer met werk van Jacobien de Rooij en bronzen Totems van Erik Buijs. Links Alex de Vries, initiatiefnemer van de Zwaluwkamer

Aart Houtman

idem, beiden zijn ateliergezichten.

Dürst Britt & Mayhew stonden weer leep gepositioneerd met een aantrekkelijk palet aan kunstenaars zoals hier Paul Beumer op de buitenkant van de stand.

en binnen legt Jaring uit aan de bezoekers waarom Joseph Montgomery zo goed is

hetgeen naar mijn mening evident is!

Hier is het licht weer, ehhhh…. lastig

Welk een toeval: Ook vrijdag uitgeroepen winnaar van de koninklijke prijs Lennart Lahuis laat werk zien bij de jonge galerie

Karola Pezzaro bij Adorable

Niet Afrikaans, maar Ingrid Berger bij Adorable

Martin Jarrie bij Adorable met een soort van 30er jaren surrealistische werkjes

Anke Roder blijft mooi atmosferisch werk leveren

De gemetselde honden van Simon Schrikker blijven erg de moeite waard

Less is more denkt Joncquil terecht bij Ramakers

Bescheiden subtiele werkjes van Michel Hoogervorst

A gallery named Sue timmert wel aan de weg en dit sympathieke initiatief zal dat alleen maar bevestigen.

Te koop is dan dit soort prints, deze intrigerende is van Lynne Brouwer

Olaf Mooij heeft juist een solo geopend in de nieuwe ruimte van Bob Smit in Rotterdam en is dus op zeker ook in Den Haag te zien!

Hierin zie ik persoonlijk geen autoonderdeel, maar wat weet ik daar nou van?

Fred Wagemans pakt uit met JCJ vanderHeijden

en heeft ook een mooi wandje met werk van Anke Roder in de aanbieding

Rudi Fuchs fulmineert in zijn openingstoespraak tegen het huidige museumbeleid, hij houdt van kleine beurzen als Art The Hague (en ADO)

Pim Palsgraaf

Nouvelles Images doet het met Gijs Assmann

en Rinke Nijburg

Heden is ook aanwezig met o.a. het nieuwste werk van Hinke Schreuder dat ik laatst vergat te fotograferen

Prachtig werk van Nies Vooijs die haar solo opent op vrijdag

Helder laat fotowerk zien van Bart Benschop

tekeningen van Stephan van den Burgh

en abstract werk van Harry Markusse dat me in de verte aan Hans Ensink op Kemna deed denken

Bij Vonkel gave schilderijen van Inge Aanstoot

die kàn gewoon niet slecht schilderen!

Boven was weer werk van jonge kunstenaars te zien zoals hier van Mette Sterre

en van Matthieu Klomp

Verder wat solo’s van diverse galeries zoals hier Stefan Gross via Bob Smit galerie

Sigrid van Woudenberg via galerie helder

Simon Schrikker via Living Stone

Simon heeft ook een nieuw gaaf boekje gemaakt met veel vissen en octopussen e.d.

ART The Hague

Niels Post op trendbeheer

Amsterdam Art Fair

27 mei 2015

De Amsterdam Art Fair werd geopend en het blijkt een aangenaam overzichtelijk geheel te zijn waarvoor een veertigtal van de beste galeries in Nederland door Wim van Krimpen werd uitgenodigd hun waar uit te stallen. Dit gebeurde op de eerste en de tweede verdieping en op grondniveau is een sculptuur-tentoonstelling ingericht. Het kale garagegebouw vormde een uitdagend contrast voor de kunstenaars en voor sommigen werkte dit in hun voordeel en voor anderen was het misschien wat frustrerend. Zelf vond ik het een levendig geheel waarvoor iets grotere gebaren misschien meer geschikt zouden zijn geweest dan de soms bescheiden bijdragen die nu te zien waren, maar ja, het is wennen om als je werk in een beurs denkt te tonen het een gelegenheid is die ook de gekraakte ruimte van een kunstenaars-initiatief zou kunnen zijn.

Marleen Sleeuwits

Zeger Reijers

Johan Tahon

Olga Balema

Koen Tazelaar (foto Jeroen Bosch)

 

 

 

Lennart Lahuis ligt er lekker bij

Willem Spekenbrink verheft de eikel tot kunst

Rik Smits verdriedimensionaliseerde zijn stedelijke tekeningen

tot een soort witgewassen Gotham City

Roger Hiorns

Vervolgens het beursgedeelte dat, naar het mij lijkt, in de voormalige showroom van de Citroëngarage werd gehouden. Alles wit, wit-glanzende tegels op de vloer, het zag er wel opeens heel clean uit na de sculptuur-ruimte en dat deed de stands geen kwaad.

Vroeg werk van Herman de Vries (bij galerie Wit) paste daar naadloos in

Tim van Laere, de enige buitenlandse galerie die ik gespot heb, had een gave stand , met werk van Aaron van Erp (protégé van van Krimpen), Kathy Heck en een mooie Gelatin

Voor Anne Wenzel, achter Esther Tielemans

Ronald Versloot

Dirk Zoete

Evi Vingerling

Charlotte Schleiffert

Joncquil

Kees de Goede doet het met verf en roet

Voor Johan Tahon, achter Jan van der Ploeg

Dina Danish

Tjebbe Beekman

Links Navid Nuur, rechts Julliaan Andeweg

Navid Nuur

Julliaan Andeweg

Dan naar de tweede verdieping waar de kraak-esthetiek weer helemaal terug was. Dat weerhield gerenommeerde galeries er niet van om hun stand hier in te richten.  Aantrekkelijk gegeven is dat het pop-up Citroën restaurant zich daar ook bevindt.

Zinnelijk formalisme van Mariken Wessels

Rik Smits

Florian en Michael Quistrebert

Florian en Michael Quistrebert

Het chique restaurant op de bovenverdieping had daar zijn eigen kruidentuin ingericht

Pieter Paul Pothoven projecteert flinterdunne schijfjes Lapis lazuli en toont desolate foto’s van uitgeputte mijnen bij Dürst Britt & Mayhew

Bonno van Doorn

Lieven Hendriks

Een aangename keuken maakte fantastische hapjes

En op weg naar buiten stond een gigantische rij te wachten voor een garagedeur waardoor ieder erin en eruit moest, dat is wel een “dingetje”. Maar we kunnen toch wel concluderen: Van Krimpen doet het weer!

 Amsterdam Art Fair

Ook bij: trendbeheer

Lost Painters

Jegens & Tevens

Mr. Motley

Daar komen de putters!

17 december 2014

Vandaag had ik eindelijk gelegenheid om de tentoonstelling “Daar komen de putters” (360 jaar na Fabritius) te bezoeken. En famille toog ik naar kasteel Keukenhof, een kasteel waaraan ik gedurende mijn middelbare schooltijd vijf jaar lang dagelijks voorbij gefietst ben zonder te weten welk een rijkdom daar te vinden was. De Puttertentoonstelling, die geconcipieerd en georganiseerd is door Rens Krikhaar en Leonard van de Ven, bevindt zich dezer dagen in een kerstsfeer die aan gewicht wint door de verbinding die is gemaakt met de tentoonstelling “Dining with the Czars” die momenteel in de Hermitage in Amsterdam te bewonderen is. Misschien oogt de entourage voor de hedendaagse kunstenaar misschien wat opulent, maar voor de bezoeker wordt de tentoonstelling daardoor wel interessanter. Deze context verdient de hoogwaardige kunstuitingen die de deelnemers aan het project hebben aangeleverd. Bij deze een verslag over een rondleiding met een uitgebreid gezelschap cultuurliefhebbers die zonder uitzondering enthousiast reageerden op het werk van de kunstenaars.

Verloren schilder Niek Hendriks en Hidenori Mitsue hangen boven een chique stilleven op een fraaie buffetkast.

Helène Penninga heeft een prachtige tekening boven de wieg van de graven van Palland hangen

Yuri Lunacharski blijkt ook een puttertje te hebben gecreëerd dat Topp & Dubio met plezier inzetten voor dit project! Daarnaast, enigszins misplaatst naar mijn idee, het werk van Carina Ellemers

Het werk van uw correspondent hangt boven een chaisse-longue op een neutrale muur.

Dat kan niet gezegd worden van het werk van Philip Akkerman en Albert Zwaan die op gereconstrueerd behang naast een kerstboom hangen

Ook Diederik Gerlach en Edwin Jans hangen in deze context

Nour Edine Yarram echter hangt boven een buffet met kleurige bloemen

Erik Pape, boven machteloos reikende knoppen, laat het geel in het puttertje de explosie in het kruidhuis in Delft die Fabritius doodde overstralen.

Terwijl Olphaert den Otter die zelfde explosie in een prachtig bloemenarrangement in het oog van het puttertje laat weerschijnen.

het gezelschap dat werd rondgeleid was zeer geïnteresseerd in het getoonde

Peter Jan Muilwijk geeft het onderwerp in een wel heel mooie tekening een religieuze connotatie. Het Empire-behang vormt naadloos een achtergrond voor het werk.

Datzelfde behang is ook het fond voor het werk van Joncquil die een dood vogeltje met een handraking tot leven wil wekken. In het glas voor de tekening de lichtjes uit de kerstversiering.

Schilderbeest Roza Horowitz doet niet hetvogeltje leven, maar wel de verf waarmee het afgebeeld wordt.

Simon Schrikker toont de neerslag na de explosie van de kruitvoorraad

Tot slot een illustratieve bijdrage van Petra Werlich en een mooi werk van Elizabeth de Vaal, met de hypothese dat Fabritius de explosie in het kruidhuis overleefde en vervolgens in gezelschap van een zwart varken tot de orde van de heilige Antonius zou toetreden.

De Hommage

Jubileum

20 juli 2014

Galerie Ramakers bestaat 20 jaar en viert haar verjaardag op twee locaties met een mooi overzicht van haar kunstenaars . Bij Roeleveld Sikkes Architects in de tuin zijn een aantal sculpturen geplaatst die tijdens kantooruren te bezichtigen zijn en ook vanaf de Mauritskade het oog strelen. In de galerie is een groepstentoonstelling te zien waarin de stabiele lijn die de galerie al die tijd volgt mooi tot uiting komt.

Aan het gebouw van de architecten: Jan van Munster

In de tuin aan de waterkant te gast: Maria Roosen

In de tuin van de galerie: Christien Rijnsdorp

In de galerie: een mooi stug wekje van Ton van Kints

Reinoud Oudshoorn

Geert Baas

Hieke Luik

Recent werk van Thomas Rajlich

Vittorio Roerade

Joncquil

Jérôme Touron

Klaus Baumgärtner: Mickey Mouse

Judith Maria Kleintjes

Ossip

Galerie Ramakers

CQ Residency: The End!

18 november 2013

De tweede finissage zondag kon bezocht worden bij galerie Ramakers waar Joncquil een vijf weken “in residency”  is geweest met het idee het productieproces naar een verkoopsituatie te verplaatsen. Dit project is een vervolg op CQ Mutiny Gallery en CQ Holding. De kunstenaar gebruikte in die weken de galerieruimte als publiek atelier waar hij werkte en gasten ontving. Tijdens die bezoeken vertelde hij enthousiast over zijn plannen om er over te discussiëren met geïnteresseerden en hen eventueel deel te laten nemen aan het creatieve proces. Na de opening ben ik even langs gegaan en toen merkte ik dat de kunstenaar veel plannen had. Er stonden al een aantal voorwerpen en installatie-achtige situaties en de bedoeling was om een paard en vogels binnen te halen om daarmee video’s te maken. Daarnaast was werk met licht te zien, als onderdeel of als basis van een proces.
Tijdens de finissage is te zien dat wel iets heeft plaats gevonden en het is intrigerend om te merken dat het spanningsveld tussen creatie en verkoop voelbaar is tijdens de eindpresentatie in de galerie. Er zijn werken te zien die als “af” bestempeld kunnen worden en processen zijn gedocumenteerd waarbij die documentatie als mogelijk verkoopbaar werk te zien is. Daarnaast zijn er ook werken te zien die nog “under Construction” zouden kunnen zijn. De kunstenaar zegt zelf ook dat een proces van filtering heeft plaats gevonden, dingen af vielen, aanzetten tot werk niet te zien zijn en dat de hele periode hem in korte tijd veel leerde.
Tijdens de finissage werd het boekje CQ Holding, the Book gepresenteerd, een uitgave naar aanleiding van de installatie in RE:Rotterdam waarin de kunstenaar kunstcritici vroeg over zijn werk te schrijven. Het is een mooi boekje geworden, gedrukt met thermische inkt,  dat in beperkte oplage is uitgegeven.  Bijgevoegd is een polaroid van de kunstenaar.

Het is een mooi gegeven om als toeschouwer een loep op een uitgesneden deel van de ontwikkeling van een kunstenaar te kunnen zetten en te kunnen volgen hoe het creatief proces zich afspeelt. Joncquil stelt zich met de serie van drie  projecten kwetsbaar op, naar critici, naar geïnteresseerden en ook naar zijn galerie. Het valt te prijzen dat galerie Ramakers hem gelegenheid heeft gegeven dit project uit te voeren. Het maakt allemaal nieuwsgierig naar welke wegen  Joncquil in de toekomst zal gaan volgen.

Lotnummertjes, met de hand getekend

De crowd zo tegen de afsluiting

But Rothko licked the chalk from his bedroom wall

The Golden Age

The suggestion of a happy face creates a merry soul

Two flags – two eggs (hommage to Klaus)

The Book, kek verpakt inclusief polaroid

De levende have op video

Merchandise: CQ Holding: The Book x 100

Point of view

 

Galerie Ramakers

CQ Residency

 

CQ Residency

18 februari 2013

Joncquil heeft zijn atelier sinds vorige week naar de ruimte van zijn galerie verhuisd. De normaal kraakheldere ruimte van galerie Ramakers is nog steeds vrij leeg, maar er wordt nu duidelijk gewerkt door een kunstenaar en dat veroorzaakt toch een wat andere sfeer. Joncquil heeft de ruimte gekregen te doen wat hij wil en daar maakt hij dankbaar gebruik van door zich met andere zaken bezig te houden dan alleen met schilderen. Alhoewel het fotograferen van met kleurig licht beschenen doeken misschien ook wel tot schilderen gerekend kan worden. De kunstenaar heeft nog maar kort geleden zijn intrek genomen, maar na vier weken zal het er toch heel anders uit gaan zien. Er staan een aantal videosessies ( w.o. een met levende have) op het programma, er wordt gewerkt aan nstallaties, assemblages, een kunstenaarsboekje in beperkte oplage en allerlei acties zijn te volgen op een blog dat de kunstenaar bij houdt tijdens zijn verblijf aan de Toussaintkade. Bij deze een impressie:

Galerie Ramakers

CQ Residency