30 maart 2023

30 maart 2023
Het laatste bericht uit Marseille: in het MAC, Le musée d’art contemporain de Marseille, wordt de tentoonstelling “Le Pont” getoond. Dat wil zeggen: de tentoonstelling begint daar en breidt zich uit over de gehele stad met publieke interventies en werken op locatie. Ik ben niet de stad in geweest, daarvoor ontbrak me de tijd en het is een chaotische stad waar je veel met verplaatsing bezig bent waardoor het werk dat je wilt zien een terzijde wordt. De tentoonstelling in het MAC is echter vrij groot en de moeite waard. Een aantal grote namen exposeren werk en behoorlijk wat Franse kunstenaars, waarvan er een aantal van Arabische afkomst is. Het thema van de tentoonstelling laat zich raden: bruggen worden geslagen naar andere culturen en vooral de mediterane buren zijn dan ook volop aanwezig, wat dan weer aansluit bij de agenda die ook zich in het MUCEM duidelijk maakt. Van de tentoongestelde werken was ik het meest onder de indruk van het werk van het collectief Claire Fontaine (vrij naar de in Frankrijk veel gebruikte cahiers). Hun werk wordt bij mijn weten buiten Frankrijk nog niet zo getoond, maar wellicht komt daar verandering in.
Het gebied van de bouches du Rhône is uitermate geschikt voor een evenement als MP 2013, de agenda dit jaar zit vol met evenementen die weliswaar voornamelijk afspelen in Marseille, maar die ook in Aix en Provence, in Nîmes, Arles en gedurende het hele jaar op wisselende plekken geslaagde evenementen opleveren. Als ik dat vergelijk met de Nederlandse situatie, dan zou ik zeggen dat hier meer samenwerking in plaats van competitie tussen de verschillende kandidaten voor Culturele hoofdstad 2018 waarschijnlijk tot een internationaal aansprekender resultaat zou hebben geleid.
Het museum staat in een gegoede buitenwijk in Marseille en bestaat uit een rij betonnen barakken die behoorlijk effectief zijn.
Binnen werd me streng duidelijk gemaakt dat fotograferen verboden is, maar een paar plaatjes kon ik er toch uit persen: het was warm en einde van de dag, dus het toezicht was iets minder. Hier van werk van Dan Perjowski.
Een onthutsend schilderij van Marlene Dumas (Drowned) met op de vloer werk van iemand wiens naam ik nu kwijt ben.