29 september 2021
Ook op Art The Hague bleek dat iedereen er weer zin in heeft: ondanks donkere wolken vond een drukke opening plaats mèt een bekettingde Jan van Zaanen. Er waren veel mensen om een beurs te zien die een aantal erg goede presentaties toont. Verder veel abstract, lyrisch of anderszins, zoals altijd. De route was weer iets anders en weer iets beter en zo krijg je toch de indruk dat deze Haagse kunstbeurs steeds meer op de kaart staat. Bij deze een kleine indruk:
2 oktober 2019
Langzaam maar zeker begint Art The Hague, de origineel Haagse kunstbeurs, zich te ontwikkelen tot een beurs die wat vlees op de botten heeft. Ik liep met veel plezier rond, op zoek naar de krenten in de pap. Die krenten waren ditmaal veel te vinden en ook Haagse kunstenaars waren daar medeverantwoordelijk voor. Onderweg hoorde ik een gerucht dat galeriehouders gevraagd was om vrouwelijke kunstenaars te tonen, maar àls ze zich hiervan wat aantrokken, dan is dat voornamelijk te zien in de afdeling ATH “Vrouw in de kunst”, een randgebeuren met kunst van vrouwelijke kunstenaars. Op de beurs zelf waren ook wat kunstenaarsinitiatieven te zien, wat me een heel zinvolle toevoeging lijkt die ook wat leven brengt tussen de serieuze galeries. Daar begin ik dus maar mee:
De Bcademie is het wel toevertrouwd een verrassende presentatie te maken.
Op Een van de Acht-waardige wijze laten zij een kleine heftruck werkjes op een pallet naar voren rijden en op een plek met een te vragen prijs plaatsen.
Begerenswaardige werkjes van begeleiders van deze post-academische opleiding zijn voor gunstprijzen te verkrijgen, hier Daan den Houter en Jeroen Kusters
Uw correspondent draagt ook werk bij, opgehouden door Bcademie’s Alex Jacobs
Het collectief Popinnart presenteert op een meisjeskleurtje en vroeg bijdragen met ronde vormen. Een aantal bekende namen zitten hiertussen…
Ik zal ze niet allemaal opnomen, maar dit paneeltje van Albert Zwaan vond ik wel wat.
Watervallen in gravuretechniek, mooi werk van Erik Hijweege
Galerie Frank Taal is ook op deze beurs met hier werk van Daan den Houter
en Jan Ten Have die om de hoek ook mooi werk toont n.a.v. een verblijf aan het EKWC
Een van de talrijke Belgische galeries, Wilford X toont werk van Koen Vanmechelen
Hier het werk van Jan ten Have waarover ik schreef
Galerie Ramakers heeft een mooie presentatie met hier werk van D.D. Trans
Erg mooi werk van Frank Halmans
En ook Geert Baas mag niet ontbreken.
Maurits van de Laar overdondert met een grote installatie van Christie van de Haak
Bij de Belgische galerie een mooie collage? Nee, het is een foto van een afgeplakte winkelruit van Jesse Willems
Jan Wattjes, steeds minimalistischer
Een galerie uit Utrecht waarvan ik nog niet gehoord had, galerie Larik, met een verrassend eigentijdse stand. Hier schetsen van Toon Teeken
Van Hamid el Kanbouhi
En nog een groot werk op papier van dezelfde kunstenaar.
Ook Dürst Britt & Mayhew staan op Art The Hague met spannende combinaties van Willem Hussem en Joseph Montgomery
David Roth met groot werk
en ook in combinatie met Joseph Montgomery
Fraaie kleurstudies van Larissa Apelbaum, oud studente van de SvJT
En nog een…
Bij het Haagse Adorable ook Annemieke Louwerens met sticker en tape-collages en papieren objecten
Dan vrouwen in de kunst: Karin van Dam
Wieske Wester
Aline Thomassen
Die twee grote en wat kleine werken laat zien bij Museum de Buitenplaats
Femke Schaap met een mooie kleine zwart-wit installatie
En een zoals te verwachten imposant beeld van David Bade, ism Erik Habets
11 september 2017
En dan heb ik ook nog een rondje galeries gedaan, om praktisch te blijven: allemaal niet te ver van mijn eigen expositieplek. Eerst bezocht ik Cinnamon, een vrij nieuwe galerie die werk van Robert Roest en Indrikis Gelzis laat zien. Eerst genoemde ontleent zijn beelden van het internet, abstracte beelden die duidelijk op elektronische weergave gebaseerd zijn. Het contrast met de vrij klassieke schildertechniek levert een aangename spanning op. De beelden van Gelzis zijn van staal met gedeelten die met stoffen moffen omkleedt zijn. Ze hangen in sterk geplooide gordijnen wat het effect van de moffen nog versterkt. De vormen lijken geschematiseerde mensen of lichaamsdelen waardoor het geheel ook wat theatraals krijgt. Toch vraag ik me af hoe het werk tegen een kale muur oogt.
Robert Roest
Robert Roest
Indrikis Gelzis
Indrikis Gelzis
Vervolgens Joey Ramone, altijd verrassend wat zij brengen. In dit geval is het de Bulgaarse kunstenaar Vitali Komitsky die in zijn werk een sterk bewustzijn van de kunstgeschiedenis toont en daar ook commentaar op geeft. Leuk speels werk!
Een Giacometti leger
Van de andere kant lezen we “Always There”
Met constructivisten is de kunstenaar ook bekend
Life down under!
En nog een 3D paradox
Rianne Groen draait een interessant programma, het is altijd de moeite even binnen te lopen. Nu is een solo van Wouter van der Laan te zien die zijn atelier in de galerie heeft gedumpt. Niet voor niets, want door deze presentatie zien we dat zijn schilderijen direct gevoed worden door zijn werkomgeving. Daarin zijn in details kleine beelden te zien, soms elementen uit zijn grote schilderijen, die op zich al een kunstwerkje zijn. Een gave tentoonstelling waar na enige moeite veel plezier aan te beleven valt.
Bij Galerie Frank Taal is een welhaast museale opstelling te zien met werk van Jan ten Have, 3D werk met porselein. Ten Have kende ik eerder als formalistische schilder, maar hier laat hij beelden zien en die zijn minimalistisch, maar speels gebracht. De dragers van het porselein maken onderdeel uit van het beeld en door de kleuren van het porselein en de dragers krijgt het geheel een etherisch karakter.
En tot slot heeft Koes Staassen bij galerie Cockie Snoei een tentoonstelling gecureerd onder de naam “Oracles and Obsessions” . Hij nodigde kunstenaars uit waardoor hij werd geïnspireerd of die hij bewondert. Zelf maakt hij homo-erotische kunst en het zal niet verbazen dat hij kunstenaars met zinnelijk werk uitnodigde. Het is een mooi consistent geheel geworden waarin ik verrast werd door een paar kunstenaars wiens werk ik nog niet gezien had.
Timothy Philips: Still life – 2016
Tom de Pekin: Decors Volca-niques II – 2015
Elijah Burgher: The Dead Know Everything – 2017
Elijah Burgher: Counting the Minutes of Descent – 2017
Links – Johanna Schweizer: Lodewijk – 2016 Rechts: Kinke Kooij: Sweet Care 2 – 2015
Kinke Kooij: ?
Johanna Schweitzer: Old Jesus – 2015
Koes Staassen: Precious Containment – 2017
Koes Staassen: Curious Play II (L. v. K. August 20 2017) – 2017
19 januari 2015
Als je dan toch in Rotterdam bent moet je ook nog wat galeries bezoeken, dus na de Kunsthal, Tent en een verfrissing kwam ik nog laat bij Frank Taal die nog open was. Bij hem exposeert Jan Ten have met porseleinen schilderijen. Dunne platen waarop met verf vlakken zijn geschilderd. Het doet wat anachronistisch aan door referenties aan JCJ van der Heijden en het soort abstractie waarmee Blinky Palermo experimenteerde, maar het werk oogt kraakhelder en heeft een oer-Hollandse atmosfeer om zich heen. De dozen waarin de werken bewaard worden liggen voor de wand op de vloer. Deze dozen zijn ook bewerkt en geven het geheel wat plechtigs, als sokkels voor een boute uitspraak. Mooi werk!
Jan ten Have: Zwart licht versus wit
Jan ten Have: Still-No Image-Black-Yellow Painting
Jan ten Have: Piet niet – Azuur -Dichter Licht – Ik Niet
Jan ten Have: Repetae
Jan ten Have: Van deze heb ik geen titel
Vervolgens nog even bij Joey Ramone langs, maar die openen volgende week hoorde ik van de galeriehouders die bij een opening van Rianne Groen binnen liepen. Daar was het ook leuk met mooi werk van Miko Veldkamp met terloops gestileerde atmosferische effecten en opvallend precieus met tempera gemaakt werk van Jeffrey Dunsbergen. De derde exposant, Robin Meyer, bracht een bijna Duits soort expressionisme dat me niet heel erg aansprak, maar als geheel werkte deze tentoonstelling wel als uitspraak over schiderkunst.
Miko Veldkamp
Miko Veldkamp
Jeffrey Dunsbergen
Jeffrey Dunsbergen
chmkoome's blog 