9 maart 2023
Helaas gemist, maar nu toch te bewonderen voor wie …ism morgen mist tijdens Hoogtij
Tagarchief: …ISM
Hoogtij
23 september 2022
Hoogtij was vanavond ondanks het weer een groot succes. Er waren rondleidingen met grote groepen belangstellenden, veel enthousiaste bezoekers en het getoonde werk was erg de moeite waard. Ik was zelf al bij een aantal tentoonstellingen geweest, maar bij deze nog een indruk van wat ik nog meer zag:
Bij Quartair opende vorige week al de tentoonstelling Eigen beweging van Marica Endhoven: twee van oorsprong Rotterdamse kunstenaars, Dwight Marica en Ellen Endhoven, zijn naar Den haag verhuisd en werken al weer jaren samen onder deze naam. Zij zijn beiden multi-disciplinair, maar laten hier vlak werk zien. Toch plaatste Marica een sculptuur centraal van een aantal grote schilderijen bij wijze van focuspunt. Die schilderijen zien er expressionistisch uit, maar ze zijn met grote aandacht zijn gemaakt. Hij werkt met verf in laagjes waarin hij delen weer weg haalt waardoor een mooi gekleurd landschap ontstaat. De grote schilderijen worden gemaakt door eerst een soort dijkjes te schilderen en de zo ontstane vlakken vol te gieten met verf. Op deze wijze ontstaat een gelaagd oppervlak dat tegenstrijdig werkt, maar bijzonder levendig en effectief oogt.
Endhoven toont tekeningen die tijdens de Corona-pandemie zijn ontstaan. Onder invloed van alles wat gebeurde maakte zij inkttekeningen met golven waarin ze met kleur verder werkte. Het resultaat zijn tekeningen die uit een andere wereld lijken te komen, de verwarring en angst uit die periode zijn er in terug te herkennen.
Bij 1646 is werk te zien van een Spaanse kunstenaar, Carmen Roca Igual, in de tentoonstelling Tan Lines from a Spiritual Retweet. De kunstenaar onderzoekt hoe het zoeken naar identiteit zich uit en welke invloeden sociale media als Tik Tok daar op uitoefenen. het resultaat is een tentoonstelling die me erg aan de films van Pedro Almodóvar doen denken, ten eerste al door de Spaanse setting die gesuggereerd wordt. De achterste expositieruimte is veranderd in een patio, een binnenplaats tussen huizenblokken met ramen die daarop uitkijken. In een daarvan staat een vrouw met een telefoon die zich ergert aan het geluid van de daar vertoonde video en het publiek. Die vrouw blijkt de moeder van de kunstenaar te zijn. In de patio staan tafels met plastic kleedjes en stoeltjes, beiden fel rood gestippeld. Bezoekers kunnen vanuit die stoeltjes de video bekijken waarin vrouwen proberen zich een identiteit te geven door wat ze doen. Aan het einde rennen twee meisjes na elkaar enthousiast en behoorlijk gemaniëreerd begroet te hebben de zee in, wat de kunstenaar dan ziet als een wedergeboorte.
In de voorruimte zijn nog wat Spaanse taferelen te zien en een andere video, Clean Talk waarin vrouwen zich met elkaar onderhouden in standaardsituaties zoals bij een wasplaats. In het rond hangen werken met de bezigheden die zij normaal hebben zoals het uit het raam hangen boven geraniums of het aan de lijn hangen van was. Alles bij elkaar is het een bijzonder interessante installatie die een mooi beeld geeft van de identiteitscrisis van de hedendaagse Spaanse vrouw.
De tentoonstelling Non-Profit bij Nest vond ik ook erg geslaagd. Farida Sedoc is gevraagd het samen te stellen en zij is uit gegaan van kunstenaars die hun praktijk in hun maatschappelijke activiteiten laten overlopen. Sedoc is daar zelf een goed voorbeeld van met de manier waarop ze in haar kunstenaarschap maatschappelijke begrippen als economie, geld, gemeenschap en erfgoed verwerkt. Zo ontwerpt ze jaarlijks haar eigen munt waarvoor ze een persoonlijk en algemeen archief gebruikt. De kunstenaars waarvan werk te zien is maken deel uit van haar persoonlijke netwerk en zij selecteerde ze omdat ze gelijk gestemd zijn. Bijzonder vond ik hoe grafisch ontwerpster Eline Mul deel uitmaakte van het opbouwproces door in de scenografie en het ontwerp van het begeleidende boekje een collage met werk van alle deelnemende kunstenaars van Farida Sedoc te verwerken. Zij deed dat door het werk op alle mogelijke manieren te knippen, weer bij elkaar te plakken, op te blazen en wat je er allemaal maar mee kunt doen. Het resultaat is naar mijn idee erg geslaagd.
Bij galerie Sophie opende een tentoonstelling van Harald van Noordt en Jef Stapel, het werk deed het goed bij elkaar. Het kleurgebruik is bij beiden nogal ingehouden en de formaten van het werk zijn ook niet bijzonder groot wat al te grote confrontaties voorkomt. Ik zag in dat werk een mooi materiaal gebruik waarbij het werk van van Noordt vaak landschappelijk is en dat van Stapel puur abstract.
…ism nodigde Roman Nieuweboer uit om een installatie te maken. Nieuweboer maakt performatieve installaties waarbij hij zichzelf niet spaart. In de installatie die hij bij …ism maakte onder de naam Toegang/Entrance betrekt hij nadrukkelijk ook het publiek bij het werk. Als ik de voorruimte binnen kom blijkt dat de toegang tot de projectruimte is afgesloten door een muur. De kunstenaar vraagt me die muur om te duwen en aarzelend begin ik de behoorlijke massa in beweging te krijgen. Zal die omvallen, wordt die opgevangen op een bepaalde hoogte? Nee, als ik door duw valt het geval met een klap omlaag, (in mijn geval) schijnt fel licht in mijn gezicht en zie ik schaduwen van mensen die tegenover me in de volgende ruimte zitten. Mij wordt verzocht over de omgeduwde massa door te lopen en in de ruimte stappen. De massa wordt weer omhoog geduwd en ik zit in het donker tegen een dichte ingang aan te kijken. Op een bepaald moment wordt een projectie vertoond van een eerdere performance die Nieuweboer zelf uitvoerde en die bij hem naar ik aanneem ook een onzekerheid veroorzaakte die ook mij beving. Het is een interessante kunstenaar waarvan ik wel meer wil zien.
Als laatste was ik nog even bij HOK Gallery waar vorige week een tentoonstelling van Leonor Faber-Jonker opende. Zij maakt subtiele collages die op een bijzonder fraaie manier gepresenteerd worden, ware Objects of Desire zoals de titel van de tentoonstelling luidt. De collages zijn gemaakt met afbeeldingen uit de catalogus van een Kunst- en Antiekveiling die op allerlei manieren zijn bewerkt. De kunstenaar heeft zich zo al die begeerlijke objecten eigen gemaakt.
Hoogtij
27 mei 2022
Vanavond vond weer een Haagse Rondgang plaats tijdens Hoogtij. Ik heb een wat beperkt rondje gedaan, maar ik merkte dat de sfeer er weer goed in zat. Daarbij was The other Book wel een grote trekker. Het is een beurs waarin kunstenaarsboeken- en edities en allerlei andere zaken uit de underground worden gepresenteerd. Toen ik bij Quartair binnen liep was ik overweldigd doordat de ruimte stampvol stond met tafeltjes en met belangstellenden. Uit verhalen daarna kreeg ik de indruk dat ook veel publiek van buiten Den Haag hier op af was gekomen, een groot succes dus! Deze beurs gaat nog het hele weekeinde door evenals een aantal andere tentoonstellingen en zondag wordt de beurs afgesloten met een feest vanaf 20.30 u.
Bij deze een indruk van wat ik zag:
Vervolgens ging het voort naar …ism met de tentoonstelling Collective Contemplation naar een interessant concept van Ying Lu: meditatie als interactie met materialen! In een on-line workshop met twaalf kunstenaars werd e.e.a. voorbereid en in een sessie van twee uur op donderdag is de tentoonstelling gemaakt:
Dan naar HOK-gallery, de tentoonstelling I wanna be sedated van Matt Plezier. De kunstenaar is uitgenodigd naar aanleiding van The Other Book waar hij ook aanwezig is met zijn imprint MonoRhetorik. In de tentoonstelling veel Punk-sentimenten:
Dan was Westend ook dichtbij. Daar wordt een tentoonstelling van kunstenaars uit de Spanjaardshof getoond naar aanleiding van het veertigjarig bestaan van dit ateliergebouw. Zondag zijn er ook open ateliers en bij Bos Fine Arts was ook al een tentoonstelling te zien met werk van kunstenaars uit de Spanjaardshof.
Hoogtij
5 maart 2022
Gisteren kon ik niet naar Hoogtij door persoonlijke omstandigheden, dus vandaag probeerde ik nog eens een rondje te doen. Ik kwam niet ver, want het sociale element nam de overhand en ik wentelde me in de goede gesprekken en normale omgang zoals ik begreep dat de avond hiervoor ook al verliep om in zang en dans te eindigen. Toch bezocht ik nog drie locaties zoals u hier kan zien. Ten eerste Quartair: daar was een pop-up tentoonstelling georganiseerd onder de naam Open! met Quartair-werkers + gasten. Ook was tijdens Hoogtij een aantal Oekraïnse gasten die werk maakten en muziek lieten horen. Bij deze een indruk van de tentoonstelling:
Vervolgens op naar …ism waar Sanne Kabalt het huis van de galeriehouders enigszins gemodificeerd heeft. The Cough & Other Ghosts heet haar tentoonstelling en het handelt over de kwetsbaarheid van het menselijk lichaam. Met foto’s, video, diaprojectie en tekst heeft ze een mooie beheerste presentatie van haar werk en haar intenties gemaakt. Ook maakte zij een boekje met teksten en foto wat te krijgen is via …ism of haar website.
Als laatste HOK Gallery waar zwart wit tekeningen van Bobbi Oskam met invloeden uit de hippie underground-comics en de DIY-publicaties van punks. Hedendaags werk gezien de onderwerpen, maar vooral bijzonder fijn gemaakt. De daarbij getoonde voodoo voorwerpen van Thijs jaeger passen naadloos bij het getoonde werk. Aanstaande vrijdag vanaf 19.00 u opent hier een presentatie van de DIY-tijdschriften RUW #4 en #5 waarin yours truly een bijdrage leverde.
Peek Show
5 maart 2021
Vandaag vond Hoogtij plaats, maar dat was voornamelijk een online gebeuren. Alleen …ism was tegendraads door fysiek een performance van de danseres/choreograaf Alexandra Verschuuren te programmeren die tijdens het vallen van de avond plaats vond. De danseres was twee weken in de ruimte van …ism bezig geweest en had gesproken en nagedacht over wat de mogelijkheden zijn van de situatie. In het waterkoude Westeinde liet ze gedurende twee uur de resultaten zien waarbij het publiek kon plaatsnemen op een stoel direct voor de ingang of aan de overkant van de straat waar ook stoelen waren geplaatst: eerste rang, stalles of schellinkje!
De ruimte was kaal en leeg en de deuren half open, maar de houten wanden en deuren geven het geheel een warme toon. De danseres begint aanwezig, maar ook regelmatig in zichzelf gekeerd. Ze staat, kijkt om zich heen en reageert soms op wat er op straat gebeurt: de voorbijgangers, flarden muziek die klinken, verkeer, andere geluiden. Ook lijkt ze nu en dan verzonken in gedachten of herinneringen waarbij ze soms op een innerlijke stem lijkt te reageren. Dan beginnen aanzetten van bewegingen, soms dansant, soms functioneel.
Ik ben een half uur gebleven, maar vond het een interessante performance waarbij de spanning tussen de binnenwereld en de omgeving van de danseres een mooie parallel vormde met de binnen en buitenruimte. De vallende avond veranderde het accent van de straat naar de verlichte ruimte wat de timing een erg mooie keuze maakte. De gedragingen van de danseres gaven een mooi inkijkje in het proces van een dergelijk project: invallende gedachten, afgebroken bewegingen. Met een groot respect voor inzet en motivatie van de danseres en …ism in deze barre omstandigheden reed ik weer naar huis!
Spatium
30 november 2020
Afgelopen vrijdag vond Hoogtij #63 plaats. Ik vond het wat onduidelijk wat reëel te zien was en waarvan alleen online een filmpje was geplaatst. Ik hield het dus maar bij een uurtje achter de laptop, temeer daar ik al bij de opening van Topp & Dubio was geweest die middag. Ik wist echter van twee gelegenheden die te bezoeken waren en dat deed ik gisterenmiddag. De eerste was …ism, de galerie op het Westeinde die een spannende programmering voert. Ditmaal heeft de galerie Sjimmie Veenhuis uitgenodigd die met abstract geometrische ingrepen bestaande situaties verandert. De bestaande situatie bij …ism is inderdaad behoorlijk aangepast door een constructie met hekwerken die als drager functioneren en de voor en achter ruimte van de galerie verbinden. Ze geven daar zelfs onder de huidige omstandigheden een veilige routing aan. Maar daar gaat het volgens mij niet direct om volgens mij. De hekwerken zijn dragers van het eigenlijke werk dat daarop met markeringstape is aangebracht. Met dat tape zijn abstracte patronen aangebracht die zich bij het om het hekwerk lopen subtiel vermengen. De tralies van het hekwerk mengen zich met de patronen. De zwarte staanders spelen daarbij ook nog een rol als contrapunt voor al die dynamiek. Al bij al een geslaagde installatie bij …ism!
In on gone
8 maart 2020
Bij …ism, het initiatief dat Frits Dijcks en Marianne Linger zijn begonnen in hun woonhuis aan het Westeinde, was afgelopen weekeinde de situatie te zien die Evelien Gransjean heeft geschapen in hun huis. De kunstenaar is volgens de begeleidende teksten altijd op zoek naar elders en bezorgt de bezoekers van haar werk een gevoel van desoriëntatie. En dat merk je al direct bij binnenkomst: Een zwart gespoten palm staat in de eerste ruimte opgesteld, hij lijkt uit een berg puin te groeien. Nu had ik op de open ateliers bij de Jan van Eyck juist geleerd dat een palmboom een attribuut is in het Islamitisch paradijs en om dichter bij huis te blijven, van het paradijs dat wij zoeken als we op vakantie zijn. Dat dit exemplaar zwart is gespoten en uit puin groeit zet de kijker al direct aan het denken.
Verder lopend, aan tafel in de huiskamer verschijnt een figuur in ons ooghoek die schijnbaar laveloos over het tafelblad hangt. Als ik goed kijk blijkt het hoofd uit puin te bestaan. Rondlopend zie ik meer stukken puin in geïmproviseerde sculpturen. Ook de zwart gespoten vegetatie komt terug en een ander element dat op mijn weg verschijnt is het gat, het zwarte gat, het kleine gat, het grote gat in architectuur, in natuur, in tuinen, als kijkglas bij de ingang: die gaten zijn naar mijn idee een vorm van escapisme, van zaken anders willen dan ze zijn. Zo romantisch en tot vreugde stemmend is ons leven tegenwoordig ook niet en hoe meer ik rond kijk hoe meer ik dingen zie waaraan ontsnapt moet worden en wegen die daartoe gevolgd zouden kunnen worden. Door het glas bij de ingang verkleind worden als Alice in Wonderland en in de gaten in de eindeloze rij in de lange gang verderop de toegangsmogelijkheden te verkennen tot een wondere wereld zonder besmeurde palmen en andere zaken die we liever willen vergeten! Een intrigerende tentoonstelling om te bezoeken.
Eindeloze rij met gaten
in een lange gang
Wat dichterbij zien we de mogelijkheden
Achter een puinsculptuur en voor een zwart gat met spiegelende vloeistof
Een zwarte palmtak als bezem
En bij de ingang de zwart gespoten palm
en “The Looking Glass”
Amerikanen hebben het wel eens over blockheads….
Zwarte gaten, open gaten, mini-gaten, schelpengaten…
En nog zo’n palm en een aantrekkelijk gat!
Deze projectie werkt in dit geheel wel erg mooi als maan, een romantisch beeld met de kunstenares ernaast.
Hoogtij
29 november 2019
Hoogtij was een beetje tam qua publiek terwijl er toch wel een en ander georganiseerd was. Zo is het hele weekeinde The Other Book te zien in Quartair, The Grey Space, De Grafische werkplaats, Billytown en West. Dit gebeuren is georganiseerd rond Haagse kunstenaarsboeken. Bij … ism had de Belgische kunstenaar Bram van Meervelde de galerie voorbereid voor een avond met performances, maar hij liet het op het laatste moment door omstandigheden afweten wat door de galeriehouders op sympathieke wijze werd opgevangen door toch open te gaan. Ekster Raum had een open call uit doen gaan voor activiteiten in de bouwkeet van Baracca en daar was het de hele avond feest. Ik zag foto’s van performers in suikerspinnen en was aanwezig bij “Retribution of the Fire Snakes” van Liselot Versteeg en de afwisslend aanwezige Katia Borghesi. Bezoekers werden ontvangen door de “Suikeroom” die door Charlotte van Winden werd gepersonificeerd.
Billytown had een opening met werk waar ik even wat tijd nodig had. Het publiek daar het het prima naar de zin. Bij deze een indruk, klik de foto’s aan voor een diashow!
Hoogtij
28 september 2019
Gisteren vond Hoogtij plaats in Den Haag, de kunstroute langs platforms en galeries die ik normaal altijd volg. Dit keer was ik mede-organisator en onderdeel van MÊKH-web bij Quartair en had ik andere verantwoordelijkheden. Vandaag heb ik nog twee tijdelijke locaties bezocht waarnaar ik nieuwsgierig was, bij deze dus nog een klein verslag:
Bij Quartair was het rustig wachten op de crowd..
Die zich al snel zou aandienen, goede vrienden
Oude vrienden
Familie
Collega’s
Het ging de hele avond door met een constante stroom bezoekers
lest best: de Baracca cowboys
Mijn dagboek van de tentoonstellingsperiode groeit gestaag. Het werk daaraan verhinderde me rond te gaan op Hoogtij
Zondag ben ik nog bij …ism geweest waar dit keer Thomas Bakker werd uitgenodigd. Onder de naam “The place of sculpture in daily life” plaatste hij op diverse plaatsen in het huis uiteenlopende werken. Met als referentie “The Place of Sculpture in the House: Sculpture in the House” (Edmund Gosse – The magazine of Art – London,1995) trekt hij sculptuur en het maken van sculptuur de huiselijke omgeving van …ism binnen. Sculptuur is echter een breed begrip, de kunstenaar lijkt hier het huis naar zichzelf toe te halen door zichzelf te deconstureren en onderdelen van zichzelf, materieel en conceptueel, over het huis te verdelen. Dit zegt niet zo veel over de functie van sculptuur in de huiselijke omgeving als wel over de functie van de huiselijke omgeving voor de sculptuur en de maker hiervan. Wat hierbij een rol speelt is dat het huis in dit geval atelier van de kunstenaar is geweest waar het getoonde werk gemaakt is. Wanneer dat werk getoond wordt is het huis weer een tentoonstellingsruimte waarin onderdelen van de kunstenaar en het werkproces getoond worden. Een vrij fascinerend gegeven waar …ism met de gebruikelijke grootmoedigheid ruimte aan geeft.
In een tussenkamertje dat zo te zien nog under construction is wordt een film getoond. Het doet me sterk denken aan de oude film “les mains d’Orlac” met Peter Lorre
maar de kunstenaar lijkt de protagonist die vooruit voelend met zijn handen rondloopt in het huis
Dan volgt aan het slot een sleutel die het proces misschien in context zet
De ogen van de kunstenaar kijken alle kanten op
Op de gang hangen twee in brons gegoten doeken: de atmosfeer wordt niet meer bepaald door wat er op staat, maar door wat zich er om heen afspeelt.
De leidraad
Een editie van twee foto’s die bij de tentoonstelling verkrijgbaar zijn
De mal voor twee sculpturen die ter plekke gemaakt zijn. Het doet denken aan een KKK-muts op een schilderij van Philip Guston.
Twee halve dia’s op halfkleinbeeld
De met de mal gemaakte sculpturen zijn afdrukken van de arm van de kunstenaar.
Ze krijgen zo iets bijzonder archaïsch…
Dan was ik ook nog even met het project van Baracca. Zij gavenTon Kraaijeveld gelegenheid werk te maken bij het voormalig hotel “Het wapen van Dordrecht op de stationsweg.
Het pand waarin het hotel zich bevond
Kraaijeveld wist daar zoals verwacht wel weg mee….
Hoogtij
24 mei 2019
Vandaag vond weer een uitgebreide versie van Hoogtij plaats in Den Haag. Ik had het weekeinde voor Athene al veel gezien en aangezien het toch al een opwindende week was hield ik het beperkt. Bij deze een indruk:
Bij …ism project space laat Jean-Philippe Paumier het wezen van bergen beleven. Zo is deze dia van een negatief van een berg ontdaan van de kenmerkende eigenschappen van bergen en openbaart zich het wezen…
Dat geldt ook voor deze video in de hoofdruimte van het gebouw, een “rêverie sur la montagne”
In de gang dient de bezoeker met natte voeten over zeeptegels te lopen en zo de berg als fysieke reactie mee te maken.
Op deze kaart zijn de vouwen en kreukels parallel aan de hoogtelijnen die de hoogteverschillen aangeven, je vraagt je af wat wat is.
De kelder is een verrassende ruimte: boven deze maquette van gestort gips blaast een ventilator die de erosie in bergen aanschouwelijk maakt.
Dan naar Ekster, het nieuwe initiatief van Charlotte van Winden (sorry, ik weet dat je auteurschap bekritiseert..). Daar is de Papierfabriek geïnstalleerd waar met publieksparticipatie een nieuw Art Zine wordt geproduceerd. Publiek wordt van de hippe, populaire en drukke Grote Markt naar binnen gehaald om papier te maken…
Waarmee van alles gebeurt
De bekende zeef met pulp
En het snipperen. Deelnemers krijgen een wit pak aan wat de anonimiteit vergroot
Er zijn ook wel kunst-achtige dingen te zien zoals deze uitvergrote tekst uit het zine
En een zuil met tekens à la Penck
Het Zine dat stelling neemt tegen auteurschap, voor anonimiteit, internationalisme en gemeenschap.
Bij galerie Sophie een gelegenheidstentoonstelling n.a.v. het Spinozajaar met aan eerder in het pand exposerende kunstenaars refererende werken van Sandra Schijf (die een architectuurachtergrond heeft).
Harald van Noordt verruilde de Sorgue voor de Leidse trekvaart met even intrigerend werk.
Bij Maldoror galerie werd Yvo van der Vat uitgenodigd, een gilet jaune aan de Stille Veerkade
Dan naar HOK-galerie waar psychedelische linosneden te zien zijn van Bob de Groof
Met een aan underground-cultuur refererende beeldtaal
Die HOK-galerie is overigens een aardige aanwinst waar men sympathiek ontvangen wordt en waar sinds een jaar toch verrassende tentoonstellingen gemaakt worden.
En dan naar de tentoonstelling Space-Project 02: Lichtend gas van vorming tot in leven ontbonden, een installatie van Machiel van Soest
Een dertigtal vlakken werden beschilderd en in de ruimte aangebracht en twee sculpturen werden geplaatst
Zoals hier in de lege binnenruimte
Waaromheen verschillende atmosferen zich bolden
impressionistisch, expressionistisch
Het ging alle kanten op en maakte indruk
En als noot voor de ingang een kleine expo van dochter Ans van Soest
chmkoome's blog 