13 juni 2014
Voor hun tentoonstelling in de Bunker in het Westbroekpark in Den Haag hebben Topp & Dubio grote opruiming gehouden in hun atelier: alles met een verleden en een verhaal werd verwijderd. Wat overbleef was het materiaal waarmee ze hun nieuwe tentoonstelling zouden maken, aangezien dit materiaal niet beladen was zou het ideaal zijn om ermee over de toekomst na te denken. 2019 was in de nabije toekomst het minst beladen jaar met een vooralsnog lege agenda en de bevindingen van het duo zouden zich dus daarop richten. Er werd een half jaar gewerkt in het atelier en recent werd de bunker ingericht met als resultaat een grote hoeveelheid werk met een amalgaam van dadaïstische, surrealistische, patafysische en wetenschappelijke invloeden. Om de kunstenaars te citeren:
“THIS MUST BE 2019 kan gezien worden als een poging tot het maken van meer ruimte, meer tijd en meer mogelijkheden. De tentoonstelling gaat uit van een kneedbaar, buigzaam en rond besef van tijd en ruimte. Een ruimte die tegelijk overzichtelijk en oneindig is. Waarin zich objecten en beelden bewegen die hun bestaan nog moeten bewijzen en die vragen stellen over hun eigen ontstaan en over de potentie der dingen. Met deze tentoonstelling willen Topp & Dubio hun eigen toekomst onder handen nemen en vormgeven. Ook als dat betekent dat zij op de zaken vooruit lopen.”
De tentoonstelling is een enorme levendige staalkaart geworden van wat het duo vermag. Met een onbevangen blik worden objecten gecombineerd, effecten uitgeprobeerd en verschillende disciplines worden benaderd om met een onverwachte tournure te worden toegepast. Het gemak waarmee het duo dit doet om tot een bijzonder speelse tentoonstelling te komen wekt bewondering. De verantwoording van dit alles, een sine qua non tegenwoordig , wordt op een dergmate amusante en nonsensicale wijze gebracht dat de gemiddelde kunsthistoricus het nakijken heeft
Er werd voor de gelegenheid samen gewerkt met de componist Rob Bothof die foto’s van het werk uitgebreid analyseerde en vertaalde in geluid dat tijdens de opening klonk. Daarnaast was dichter/taalkundige Sean Cornelisse aan het werk gezet om betekenissen van het werk te ontcijferen en om te zetten in nieuwe taal, zogenaamde “ovismen” (Patafysische oerkreten). In een performance tijdens de opening kwam het jaar 2019 tot leven in beeldende acties waar het publiek in de idyllische theetuin bij de bunker met een mengeling van interesse en amusement kennis van nam.
De ingang met overzichtelijke looplijst
De titels van het werk in Ovismen
Wat zoveel betekent als: De beschermheer is gewend…
aan de bewegelijke schande van de mensheid.
In de grote centrale ruimte een grote hoeveelheid werken
Het ongeval includeert de toppen van rekeningen…
gezegend, groef een pendeldienst,
te land waren areop en enap
koppeling van moeder verband toegevoegd dat…
areop en enap: In het begin waren er alleen de zee en areopenap…
was op zoek naar voedsel in de ….
duisternis en toen….
zag hij een enorme…
mossel
deze titels zijn nu willekeurig geplaatst
een waar cadavre exquis dus
er valt niet af te dingen op het werk
lippen termen een zeewier-rivier van virale…
Ook Ospa Benimi
De smaak van mensen zoals een ezelin gevolgd door…
De geluidsinstaaltie die de compositie van Rob Bothof ten gehore bracht
Ook de processo 2019 was aanwezig ter verhoging van de feestvreugde
en waar kennen we deze dames ook al weer van?
Haagse taferelen in de theetuin
Waar dra de performance een aanvang nam onder luid gezang van Ignas te Wiel
TWEE!!!
EENNNNN!!!!!!
en …
NEGEN!!!!!!!
Dubio (of Topp) nam het woord om de tentoonstelling toe te lichten..
Waarbij Rob Bothof werd voorgesteld
en waarna ook Sean Cornelisse een kort referaat mocht houden over zijn Ovismen
chmkoome's blog 