Probe III

16 december 2018

Locatie Z is al enige tijd gehuisvest in een uithoek in Den Haag, nog niet eens zo ver van waar vroeger Atelier als Supermedium was gevestigd. De fietstocht naar de open ateliers van dit kunstenaarsinitiatief maakte dus veel sentimenten los, al was het niet in de laatste plaats door de ijskoude wind die ik op weg naar Supermedium ook meer dan eens getrotseerd had. Het bleek echter meer dan de moeite waard te zijn: de presentaties waren soms erg goed en de sfeer was bijzonder prettig. Dat er een interesse in processen bestaat bleek al direct in een kritisch gesprek naar aanleiding van een performance waarbij ik binnen viel. Later bij Thijs Ebbe Fokkens bleek zijn presentatie ook een momentopname in een proces dat zich tot een volgende expositiemogelijkheid voortzet. De voormalige school waar zich dit allemaal afspeelt lijkt me prima geschikt om voorlopig te blijven werken, zeker in betere weersomstandigheden en laten we hopen dat ze regelmatig wordt open gesteld voor publiek om een nieuwe “Probe” te bewonderen.

Ibrahim R. Ineke nodigde een gastkunstenaar uit in zijn werkruimte waar hij onder de titel “La pugiliste Noire” een mini-initiatief runt. Hier liet hij de Griekse Dorina Kappatou in een wat religieus aandoende setting bezoekers geknield voor het tafeltje een voor een kaarten bekijken en een tekst lezen. Naar aanleiding daarvan moest actie worden ondernomen. Dit alles onder de titel ‘Symbol-cards for the 21st century troubled person.’

Jeannettte Slütter met een installatie waarin een video met zich veranderende stoelen werd getoond.

Nadine Stijns met textiel uit de “Anarchist Citizenship” dat zij samen met Amal Alhaag uitvoert. Het gaat over burgerschap in Somaliland

De verschillende textielontwerpen suggereren een architectonische ruimte waarin de vrouw op het portret zich bevindt

Lisa Sebastikova met een installatie

Josje Hattink met “No excavation, no vacation”

Werk naar aanleiding van een bezoek aan Sofia in Bulgarije waarin historische landmarks zijn opgepimpt voor toeristen om te bezoeken

Een ruimtelijke assemblage van Sybren de Boer

Thijs Ebbe Fokkens legt uit

en wat maakt die jongen mooie tekeningen!

Ook dit is een werk, maar eigenlijk ook under construction…

Een ordening van Saskia Laurant die werkt in een bescheiden ruimte naast een enorm archief vanwaar zij de onderdelen voor haar steeds veranderende werk betrekt.

Mooi werk van Machteld Rullens, spreekt volledig voor zich!

Die schaduw speelt hier ook een rol…

Evenals de werken van Machteld Rullens in een centrale expositieruimte, bijzonder grafisch werk van Levina de Wolf

Het is allemaal werk op papier, maar wel nogal verschillend.

Locatie Z

Hoogtij

10 maart 2017

Haags Hoogtij was als vanouds weer druk en vond onder een goed gesternte plaats. Uw verslaggever had zelf verplichtingen en kon dus niet echt een ronde doen, maar ik heb toch geprobeerd nog wat dingen te zien waarbij de nadruk lag op performance zoals u hier kunt zien. Die performance vond voornamelijk plaats in The Hague Youth Factory, HYF, die zich onder de oude Riva-garage aan de Jan Hendrikstraat bevindt. Een verrassend  gevarieerd programma dat werd gecurateerd door P.S. die ambities hebben voor performance in Den Haag.

Het programma in HYF

Topp & Dubio voerden een avondlang durende performance uit onder de naam “The Key to Finding Everythingt that You Have Lost”

Waarbij een absurdistische onmacht om met sleutels om te gaan de boventoon voer

Zelf voerde ik een performance uit onder de naam “Donna mi Prega” naar het gelijknamige gedicht van Guido Cavalcanti in een vertaling van Ezra Pound. Beplakt met mijn huidige preoccupaties nam ik een stapel kranten en een trapje en wandelde zo van mijn atelier naar de performance ruimte.

Ter plekke spreidde ik de kranten uit op de vloer en legde mezelf te slapen. Na een aantal minuten stond ik op, bekeek het publiek, beklom de trap en declameerde het gedicht van de Renaissancedichter. Daarna probeerde ik nog enige tijd mijn ogen dicht te doen op de vloer, pakte mijn spullen op en wandelde terug naar mijn atelier.

Bij terugkomst als persmuskiet was Yvette Teeuwen bezig met haar bewegingsperformance.

Waarbij ook het publiek besnuffeld werd.

Een tafel met materialen die klaar stond voor Lisetteh

En dan begon een mooie performance van nieuwkomer Larysa Bauge. Ze had dit stilleven geprepareerd

kwam op, een eenvoudige melodie eindeloos herhalend. Dan deed ze haar jurk omhoog en nam de geschaafde bietjes in haar mond

en spuugde die in een schoen met hoge hak.

Na die handeling een aantal malen te hebben herhaald deed ze de schoen aan, nog steeds zingend

danste naar de achterliggende wand,

en tekende op de wand met de voet die in de schoen had gezeten. De voet werd een paar keer in de schoen gedoopt om door te tekenen

Tenslotte stapte ze met aan een voet een schoen op de stoel, zette de schaal met bieten op haar hoofd en boog snel voorover waardoor haar jurk en de schaal op de tegelvloer vielen. Vervolgens ging ze af door de scherven.

In een andere hoek van het gebouw waren de restanten te zien van de performance van Sasha Chavez, die bekers thee aan het plafond had gehangen. De thee gleed in druppels langs de omlaag hangende draden op de vloer.

Ik miste de performance, maar de vloer zag er mooi uit!

Bij Moose Space was een energieke video te zien genaamd Freak Show: Charlotte van Winden en Sarah Atzori

Quartair toont een grote installatie die door technologie en wetenschap is beinvloed

Ik vond het een nogal psychedelisch geheel

Weer een performance, ditmaal bij A gallery named Sue aan het Noordeinde. Onder de naam Black and White verplaatsten Susanne Somers en Miranda Meijer schaakstukken in slow-motion op een tafeltje zonder speelveld.

Het begrip tijd werd danig opgerekt door de dames

Miranda Meijer toont haar tekeningen

Klein maar fijn, dat werk!

Tot mijn verrassing hangt er ook werk van Guido Winkler (IS-projects)

Harde abstractie met suggestieve ingrepen

die bijzonder goed werken.

Ook Baracca was aanwezig met een als white-cube ingerichte schaftkeet aan een voormalige brandweerwagen.

Werk van Yvo van der Vat (naar ik aan neem)

en Ibrahim R Ineke waren te zien

Terug bij HYF waren Topp & Dubio nog steeds in de weer met sleutels, de context was iets aangepast

En binnen was de performance van Crutches al voorbij, dit was het restant

maar van Facebook begreep ik dat de dames behoorlijk hadden huis gehouden

Sarah Atzori, die ook al aan de video bij Moose had mee gewerkt,deed een s performance met sound en light in de lockers die er stonden.

Gewoontegetrauw wilde ik tot slot nog een biertje drinken bij Ruimtevaart waar José de Bruin een mooie etalage had samen gesteld.

Het materiaal is eenvoudig, maar het resultaat effectief

 

Hoogtij

18 maart 2016

Moose Space heeft een Video Art Night georganiseerd met video’s van jonge juist afgestudeerde kunstenaars. Charlotte van Winden, initiatiefneemster van deze avond nodigde haar voormalig KABK-docent Hester Scheurwater uit om iets te zeggen in de pauze.

Het publiek reageerde enthousiast. Veel mensen waren teleurgesteld dat ze niet binnen konden komen in de niet heel erg grote ruimte die constant vol was, en terecht, want het programma was bepaald dynamisch!

In Trash the House vond een performance plaats van het illustere duo Somer Meijer. Vanaf de schouw klonk het verslag van een spannende tenniswedstrijd

En ook performen blijkt duursport, het duo zat boven tegen het plafond de avond uit.

Bij LhGWR bezocht ik de tentoonstelling Safe Distance van Rune Peitersen, geabstraheerde stills van oorlogsvideo’s, beelden van observatiecamera’s, vliegtuigcamera’s tijdens bombardementen

Fascinerende eenzame ruínes in de woestijn

In grijs oplossende explosies

En in zand begraven archeologisceh overblijfselen.

Bij Maurits van de Laar hangen bijzonder levendige schilderijen van Andrea Freckman

Die geënsceneerde foto’s in vogelhokjes in een boomsculptuur hangt.

Die 3D-foto’s zijn  inspiratie voor haar schilderijen

In de voorruimte hangen minutieus doorwerkte panelen waaraan het frame zich onttrekt en als een slang door de ruimte sluipt

De panelen zien er mooi uit en houden de atmosfeer in die ook in de oudere nachtgezichten van Lilian Kreutzberger te vinden is.

De tekeningen tonen eenzelfde soort stucturen met loskomende frames

Bij Locatie Z is de tentoonstelling Native Speakers te zien met hier werk van Alette Wttewaall

Pim Voorneman laat de betekenis van zijn woorden zien

Met een levendige geluidstape van een familiereünie toont Ellen Hofstra dit mini-tentje

Marjolein van der Meij maakte een installatie met haar werk

Ibrahim R. Ineke toont zijn donker-symbolische tekeningen voor een luie stoel in gepaste duisternis

Naast deze tentoonstelling woonde ik ook een subtiele performance bij in Locatie Z. In een schoon gesopte ruimte werd het publiek in een duistere ruimte gebracht.  Na verloop van enige tijd priemde een lichtbundel door de ruimte waarin duizenden stofdeeltjes rond zweefden. Achter de bundel stonden twee vrouwen waarvan een achtereenvolgens drie ideeën van Demokritos voorlas over deeltjestheorie. De tweede vrouw liet daarbij deeltjes loskomen uit verschillende stoffen. Het mooist vond ik de deeltjes die door de lichtbundel spoten tijdens het doorscheuren van een krantenpagina. Performers waren Elke Veltman en Marijn te Kolsté.

Haags Hoogtij

Inside Job, one more time

8 maart 2016

 

Baracca

No Control

30 augustus 2015

De manifestatie No Control die plaats vond in Locatie Z in de villa Ockenburg in Den Haag was een bijzonder ontspannen gebeuren waarbij het mooie weer en het park er om heen een niet geringe rol speelde. Het gepresenteerde werk was bepaald ongeremd te noemen in de zin dat het zich in vele richtingen bewoog.  In de tentoonstellingsruimte was onder de naam Aer•o•liths een installatie te zien van  Gast Bouschet & Nadine Hilbert uit Brussel, een nogal duister geheel in letterlijke en figuurlijke zin. De teksten die op met schoolbordenverf  beschilderde wanden gekrast waren hadden een Gothic-phantasy karakter gemengd met politieke elementen en de geluidsband die permanent speelde bevatte diverse opnamen van o.a. insecten of andere dieren, maar ook van muziek: een nogal doom-achtig geheel.

Interieur van de installatie van Gast Bouschet & Nadine Hilbert

Met nogal esoterische teksten

Daarnaast was een nieuwe sessie tekenen georganiseerd onder de naam Les Cadavres Exquises #3 waarvoor uw correspondent ook was uitgenodigd. Zes tekenaars werkten achtereenvolgens steeds aan een zelfde tekening, net zo lang tot het werk af was. Een mooie oefening in analyseren van wat gemaakt werd door een ieder en voor wie van tekenen houdt een mogelijkheid om de mogelijkheden weer eens diepgaand te onderzoeken.

Tekensessie met vlnr Nna Roos, Anthony Blokdijk, Ibrahim Ineke en Thijs Ebben Fokkens

En zo zag dat er dan van boven uit

En zo ogen de resultaten

Dan was het tijd voor The Cult of Ramm:El:Zee, genoemd naar de New Yorkse grafittikunstenaar. Die Cultus bevatte meerdere referenties, naast de grafitti-elementen was ook het P-Funk-collectief van George Clinton  niet ver weg.  De apocalyptische sfeer van Mad Max en de semi-religieuze rituelen van de survivors die daarin getoond worden meende ik ook te herkennen. Het was een performance waarin een soort gemeenschapszin werd bevorderd rond een ritueel met zich herhalende chants en muziek die op een gegeven moment ook in een fraai staaltje publieksparticipatie uitmondde.

Het publiek werd uitgenodigd door een boodschaper die hen meenam

naar een geprepareerd terrein

Waar het geheel aanving met rook en geroep waardoor andere deelnemers aan de cultus verschenen

Het terrein was echt goed aangepakt met boven het geheel uitstekend een plateau met een DJ die het geluid stuurde

De geluidsinstaaltie zag er uit als “Industrial waste”, maar was zeer effectief

Er was een behoorlijk publiek opgekomen

En de performers waren erg overtuigend in hun trance-achtige uitingen

Met rookbommen werden de mystieke elementen flink gestimuleerd

En zo werden intiatie-achtige handelingen onder luide kreten uitgevoerd

De individuele deelnemers veranderden regelmatig van uiterlijk en de een na de ander nam de microfoon ter hand

Het was indrukwekkend in een consistente uitvoering van het geheel

En visueel was er veel te genieten

He geheel eindigde uitgeput op een berg zand

Tot slot hadden de kunstenaars van Atelier Z een heerlijke maaltijd gemaakt die de dag op een mooie manier afsloot. Jammer dat ze uit het pand moeten, want dit soort manifestaties kom je net vaak tegen!

Locatie Z

No Control

24 augustus 2015

Zondag aanstaande, komt dat zien!

Locatie Z

Inside Job

22 januari 2015

Met een vage notie van een jubileum een dezer jaren en gedreven door een al jaren bestaande nomadische existentie is Baracca begonnen met een project wat hen door heel Europa doet reizen om tentoonstellingen te maken op allerlei locaties die de naam Baracca dragen. Bij wijze van opmaat vond woensdag een try-out plaats bij Florencia, bij iedere Hagenees en Hagenaar bekend van goed ijs, goedkope koffie en een heerlijk terras. Het was koud en donker dus de bijeenkomst vond binnen plaats. Voor deze gelegenheid was een aantal kunstenaars  uitgenodigd om een eerder gemaakt werkje mee te nemen en dat te presenteren. De bijeenkomst begon wat onwennig, maar al doende ontstonden interessante gesprekken. Volgende week zal een nieuwe bijeenkomst plaats vinden in London bij het restaurant Baracca. Dit Baracca lijkt  baracca in de Arabische zin van het woord: gezegend!

Een doek van Robert de Visser tussen de koffie en de dozen met hoorntjes

Baracca’s Yvo van der Vat stelt een prangende vraag, achter Tijs Ebbe Fokkens en de als publiek aanwezigeVincent Both

links een tekening van uw reporter, rechts een foto van Thijs Ebbe Fokkens en achter Den Haag

De tafel met werk van Transcendental Geology, Anthony Blokdijk en Yvo van der Vat

Dit tekstvel was ingesloten in een boek dat het collectief (?) Transcendental Geology anoniem had ingebracht

Een kunstenaarsboek van Anthony Blokdijk

Een Poe bewerking van Ibrahim R. Ineke

De foto van Thijs Ebbe Fokkens nader beschouwd

Het werk van Yvo van der Vat nader beschouwd, de video is een snelle rit op een fietspad

Het project werd natuurlijk uit en te na gedocumenteerd

Peter Dijkstra schildert op mini I-pads en hij kan daar verrassend goed mee uit de weg zonder verf.

Baracca legt In your Living Room op de gril

Het boek van Transcendental Geology ziet er gelikt uit

Baracca