Art The Hague

Posted on 2 oktober 2019 by chmkoome

2 oktober 2019

Langzaam maar zeker begint Art The Hague, de origineel Haagse kunstbeurs, zich te ontwikkelen tot een beurs die wat vlees op de botten heeft. Ik liep met veel plezier rond, op zoek naar de krenten in de pap. Die krenten waren ditmaal veel te vinden en ook Haagse kunstenaars waren daar medeverantwoordelijk voor. Onderweg hoorde ik een gerucht dat galeriehouders gevraagd was om vrouwelijke kunstenaars te tonen, maar àls ze zich hiervan wat aantrokken, dan is dat voornamelijk te zien in de afdeling ATH “Vrouw in de kunst”, een randgebeuren met kunst van vrouwelijke kunstenaars. Op de beurs zelf waren ook wat kunstenaarsinitiatieven te zien, wat me een heel zinvolle toevoeging lijkt die ook wat leven brengt tussen de serieuze galeries. Daar begin ik dus maar mee:

De Bcademie is het wel toevertrouwd een verrassende presentatie te maken.

Op Een van de Acht-waardige wijze laten zij een kleine heftruck werkjes op een pallet naar voren rijden en op een plek met een te vragen prijs plaatsen.

Begerenswaardige werkjes van begeleiders van deze post-academische opleiding zijn voor gunstprijzen te verkrijgen, hier Daan den Houter en Jeroen Kusters

Uw correspondent draagt ook werk bij, opgehouden door Bcademie’s Alex Jacobs

Het collectief Popinnart presenteert op een meisjeskleurtje en vroeg bijdragen met ronde vormen. Een aantal bekende namen zitten hiertussen…

Ik zal ze niet allemaal opnomen, maar dit paneeltje van Albert Zwaan vond ik wel wat.

Watervallen in gravuretechniek, mooi werk van Erik Hijweege

Galerie Frank Taal is ook op deze beurs met hier werk van Daan den Houter

en Jan Ten Have die om de hoek ook mooi werk toont n.a.v. een verblijf aan het EKWC

Een van de talrijke Belgische galeries, Wilford X toont werk van Koen Vanmechelen

Hier het werk van Jan ten Have waarover ik schreef

Galerie Ramakers heeft een mooie presentatie met hier werk van D.D. Trans

Erg mooi werk van Frank Halmans

En ook Geert Baas mag niet ontbreken.

Maurits van de Laar overdondert met een grote installatie van Christie van de Haak

Bij de Belgische galerie een mooie collage? Nee, het is een foto van een afgeplakte winkelruit van Jesse Willems

Jan Wattjes, steeds minimalistischer

Een galerie uit Utrecht waarvan ik nog niet gehoord had, galerie Larik, met een verrassend eigentijdse stand. Hier schetsen van Toon Teeken

Van Hamid el Kanbouhi

En nog een groot werk op papier van dezelfde kunstenaar.

Ook Dürst Britt & Mayhew staan op Art The Hague met spannende combinaties van Willem Hussem en Joseph Montgomery

David Roth met groot werk

en ook in combinatie met Joseph Montgomery

Fraaie kleurstudies van Larissa Apelbaum, oud studente van de SvJT

En nog een…

Bij het Haagse Adorable ook Annemieke Louwerens met sticker en tape-collages en papieren objecten

Dan vrouwen in de kunst: Karin van Dam

Wieske Wester

Aline Thomassen

Die twee grote en wat kleine werken laat zien bij Museum de Buitenplaats

Femke Schaap met een mooie kleine zwart-wit installatie

En een zoals te verwachten imposant beeld van David Bade, ism Erik Habets

Art The Hague

HIST-I-O-RY

Posted on 23 september 2018 by chmkoome

23 september 2018

Bij 1646 exposeert op dit moment Hamid el Kanbouhi, een van oorsprong Marokkaanse kunstenaar die na de Rijksacademie te hebben doorlopen met schilderijen, beelden, tekeningen, performances en installaties behoorlijk van zich laat horen. De huidige tentoonstelling is te interpreteren als twee installaties, een in de voorruimte en een in de achter-ruimte. De tentoonstelling werd geopend met een performance, tijdens de museumnacht zal ook nog een performance plaats vinden. Bij de tentoonstelling wordt een tekst gegeven van de kunstenaar en schrijver, redacteur van Pamphlet magazine en medewerker van The naked Jeroen van der Hulst die niet als dialoog is opgebouwd zoals te doen gebruikelijk. El Kanbouhi zet zich daar tegen af en plaatst van der Hulst direct als commentator van een soort stream of consciousness-achtige tekst aan de zijlijn. Daarmee weet hij de kunstenaar overigens wel hier en daar inspiratie te geven en ik vond het geheel vrij fascinerend om te lezen. Die schrijftechniek is ook min of meer gebruikt in de installaties in de expositieruimte: thema’s uit de tekst komen in de werken en de performances terug, zoals de twee Marokkaanse zussen die zich met kunst bezig houden of de wrok die hij tegen een deel van de kunstwereld uit. In teksten tussen de schilderijen en tekeningen plaatst hij zichzelf als kunstenaar tussen zijn omgeving, waarbij de plaats van de kunstenaar in de maatschappij hier en daar stevig bekritiseerd wordt. In de voorruimte wordt de vergelijking tussen de kunstwereld en de sportwereld nader uitgewerkt, waarbij ik me voorstel dat de voorover liggende figuur de kunstenaar is die knock-out geslagen is door de maatschappij. Al bij al een provocerende tentoonstelling, ik vind het jammer dat ik de performances niet heb kunnen bijwonen.

De zusjes

Zaaloverzicht

De zusjes hebben naar ik de indruk heb op de stoel in het linker-doek gezeten tijdens de opening

Voorbeeld van een uitspraak uit de installatie, ironie lijkt niet ver weg!

Zaaloverzicht achter-ruimte naar voorkant

Schilderijen met kenmerkende patronen

Schilderijen en teksten

Zaaloverzicht naar achterkant achter-ruimte

Voorruimte, shirt el Kanbouhi

Knock-out, Super-D round belly-bald head kijkt neer op hem.

Die touwtjes en balletjes kan ik niet helemaal plaatsen

Een top-speler naast een super-D

1646

[T]HUIS | [AT] HOME |

Posted on 10 oktober 2017 by chmkoome

10 oktober 2017

Bij Nouvelles Images sloot afgelopen weekeinde een tentoonstelling waar ik toch nog even geweest ben de week ervoor. Het was een tentoonstelling waarin huis en thuis als thema herkenbaar zijn. Hamid el Kanbouhi maakte als kunstenaar van Marokkaanse afkomst een grote installatie onder de naam Take a LeaFe over zijn eigen preoccupaties met het thema thuis. Hierin verwerkt hij thema’s uit zijn eigen jeugd, het thuis dat hij en andere immigranten zich hier in Nederland hebben gevormd en de elementen die hem daarin bezig houden. Het is een chaotisch en veelvormig geheel waarin verwondering en irritaties met vaste hand verbeeld worden.
Marian Teeuwen laat foto’s zien van het project “Verwoest huis, Gaza”. In dit werk heeft zij een verlaten huis in de Gazastrook tot kunstwerk verbouwd zoals ze in meer verlaten architectuur gedaan heeft. In Gaza heeft ze met behulp van plaatselijke bevolking een kapot huis weer dicht gemaakt met materiaal uit het huis waarbij het sociale element en de politieke situatie duidelijk een belangrijk onderdeel vormen van het project. De gepresenteerde foto’s zijn poëtisch en soms erg mooi in hoe het licht door de gestapelde muren valt en de plafonds en het dak door de uit het huis afkomstige stenen gestut worden. Het is een rijk en gelaagd project waarvan de foto’s slechts een beperkt beeld geven.
De gastkunstenaar Fernando Sanchèz-Castillo is met zijn Spaanse achtergrond bezig: hij laat in een video zien hoe hij het door hem gekochte plezierjacht Azor dat eens aan generaal Franco behoorde tot veertig blokken schroot verwerkt.

Hamid el Kanbouhi

Fernando Sanchèz-Castillo: Guernica Syndrome (Azor)

Hamid el Kanbouhi

Marjan Teeuwen: Verlaten huis, Gaza

Marjan Teeuwen: Verlaten huis, Gaza – Het huis waarin gewerkt is

Hamid el Kanbouhi: Take a LeaFe

Hamid el Kanbouhi

Hamid el Kanbouhi: Take a LeaFe

Hamid el Kanbouhi

Nouvelles Images

Art The Hague

Posted on 4 oktober 2017 by chmkoome

4 oktober 2017

Vanavond opende Art The Hague 2017 met wat vernieuwingen, maar toch ook wel weer veel Armando-grafiek e.d. Een aantal thema’s zijn te vinden tijdens de routing die elke aanwezige galerie onontkoombaar maakt als je niet voortijdig afhaakt. Een Route Africaine met werk van Afrikaanse kunstenaars, een tekeningententoonstelling gecureerd door Joost Coers onder de naam ATH Drawing en buiten het gebouw in de Fokkerhaven een 3D-tentoonstelling The Art of Playing.
De beurs heeft belangrijke Haagse galeries in huis, een aantal van de landelijke onder-de-top-galeries en dit jaar opvallend veel buitenlandse galeries waaronder een uit Kaapstad die in het kader van het Afrikaanse thema mee doet. Ik was er tijdens de preview en zag nog weinig resultaat, maar de sfeer was prettig, men heeft er duidelijk zin in! Bij deze een indruk:

Een funky tekening aan het begin van de beurs waar een Rotterdamse stand is samengesteld

Olaf Mooij heeft het naar zijn zin in Den Haag, hij pakt weer mooi uit en niet allen hier!

Amoako Boafo: Golden Stool, eerste Afrikaanse kunstenaar met mooi werk

Bij galerie Adorable een wandje met mooie tekeningen van Ingrid Berger

en subtiel werk van Karola Pezarro

En toen ik me omdraaide zag ik ook nog een kleurig geheel van Annemiek Louwerens

Hoorn en Reniers houden Inge Aanstoot in de portefeuille en gelijk hebben ze!

Ze gaan ook internationaal zoals met deze Gregor Gaida

Ik ben benieuwd naar de rest van de tentoonstelling van Hans Biezen bij galerie Pennings in Eindhoven als ik dit zie. Juist geopend, intrigerend werk met excuus voor de reflecties.

Een mooi zeegezichtje van Roel van der Linden bij Annelien Kers

Die ook deze Shaun Ellison toont

HEDEN is gek op David Pedraza die naast schilderijen ook deze koppen maakt

Een prachtig scabreus tekeningetje van Aad de Haas bij uitgeverij REKAFA

Die ook deze multiple van Simon Schrikker brengt

èn zeegezichtjes van dezelfde kunstenaar

In een erg Haags middendeel van de beurs heel goede tekeningen van Hamid El Kanbouhi (waarover later meer) bij Nouvelles Images

Andrea Freckman bij Maurits van de Laar

Nogmaals een relatief klein klein doekje van dezelfde kunstenaar

En een wand vol werk van Tobias Lengkeek

Cockie Snoei mocht er ook bij in dat hoekje met o.a. een wandkleed van Keetje Mans

Dit werk, Color Grid, van Marian Bijlenga bij Ramakers vond ik erg aardig

En dat geldt ook voor dit werk van Geert Baas

Een heel rijtje een beetje weg gemoffelde surrealistische gouaches op oude postkaarten van Karine Rougier spraken me erg aan

De Haagse Twelve Twelve galerie is een aanwinst en ook goed aanwezig op deze beurs met dit “Nest” van Gert Scheerlinck

En een non-boot van Tamara Dees

Galerie Sanaa uit Utrecht is gespecialiseerd in Afrikaanse kunst, zij brengen o.a. de Senegalees Omar Ba

Dan komen we bij THA-Drawing met als intro deze installatie van Lucius Pax die flink uitpakt

Robbie Cornelisse met een stevige paddestoel

Deze naam heb ik niet gezien (Kevin Berlin blijkt)

en dan Hamid El Kanbouhi met een installatie als reactie op “Wat-sap” die hij eerder op Amsterdam Drawing maakte

Beelden en teksten in een groot geheel, bepaald streetwise…

ook in de details

Ook de maker van deze tekening moet ik u schuldig blijven (voortschrijdend inzicht en een chat van EJ leren mij dat het Pepijn van den Nieuwendijk is, met excuus)

Vervolgens naar buiten voor The Art of Playing, dan heb je aan Onno Poiesz een goede!

Een overzicht van het 3D gebeuren met voor werk van Sander Bokkinga

En een grote roze tank van Robert Roelink maakt indruk hier

De fantastische Koets van Olaf Mooij blijft een hoogtepunt, met op de achtergrond werk van Stefan Gross

En hier ook op de voorgrond

Nog een blik op het interieur van de Koets

En een vooraanzicht

En dan sluiten we af met Caroline Adriaanse in de haven

Art The Hague

Stadstekenaars van Amsterdam

Posted on 20 juli 2016 by chmkoome

20 juli 2016

Hamid el Kanbouhi: Het stoplicht, hond, tas, telefoon, kind – 2014

Stadsarchief Amsterdam

I Am Closer to You Than Your Very Self

Posted on 12 december 2015 by chmkoome

12 december 2015

Nest laat in de huidige tentoonstelling drie kunstenaars zien waarvoor de religie een rol speelt in hun praktijk. Het gaat om verschillende religies: Gijs Frieling is belijdend katholiek, Hamid El Kanbouhi is opgegroeid met de Islam en Chaïm van Luit is Joods opgevoed. Ieder heeft een eigen hoek gekregen om werk te laten zien en er is zo te zien niet gepoogd om een wisselwerking plaats te laten vinden. Dat is niet heel jammer en ik zou in eerste instantie ook niet weten hoe dat er uit zou moeten hebben gezien. De kunstenaars zijn afzonderlijk zeker erg de moeite waard. Gijs Frieling heeft een ontwerp voor een kerkelijk mozaïek, waarmee hij een opdracht uitvoert, in de ruimte geplaatst. De bogen van de kerkarchitectuur zijn omlaag gehaald, zodat de hemel naar ons toe is geschoven en de afbeeldingen, de schapen en geitjes in een landschap, als het ware tussen de kijkers door springen. De entrée is in de van de kunstenaar bekende effectieve decoratieve stijl geschilderd en ze zet ons zo op onze plek in de wereld, als deel van de kudde. In de wandschildering is een sterk gestileerd brandend braambos geschilderd dat zich kenbaar maakt met een tekst.
Het werk van Chaïm van Luit kende ik niet, maar het bevalt me goed. Het is sterk conceptueel en ik maak me sterk dat de Torah-studie, het lernen, hem beïnvloed heeft. Het zoeken naar betekenis is in zijn werk duidelijk te vinden. Zijn ingrepen in de ruimte zijn aansprekend, zo heeft hij na de ontwerpen van Frieling symmetrisch ter linker en rechterzijde van de ruimte twee messing kruizen gehangen die een verbinding aangaan en zo de ruimtes samenbrengen. Je kan ze echter ook als een mezoeze aan de entree van Frieling interpreteren. In zijn eigen ruimte hangt een werk dat bestaat uit een bos neonbuizen die zo licht geven dat de lichtpuntjes een cirkel vormen: Ex:3 refereert aan het boek Exodus waarin Mozes de stem van Jahweh hoort uit een vlammende struik in een braambos: orde in de chaos, een weg uit de problemen! Mozes moet naar Farao gaan om hem te zeggen dat hij de Israëlieten uit Egypte naar het land van hun vaders te leiden. Jahweh legitimeert zichzelf met de woorden “IK ZAL ER ZIJN” en dat zijn precies de woorden die Frieling in zijn ontwerp schilderde De naam van de Heere mag niet genoemd worden in de Joodse cultuur en dus ook niet in de Hebreeuwse Bijbeltekst. Hier wordt ze omschreven terwijl ze in het werk van van Luit verbeeld wordt. Dit verschil in interpretatie vind ik wel een mooi element in deze tentoonstelling.
De verbeelding van de Heere sluit dan weer mooi aan bij de ruimtes van Hamid El Kanbouhi, islamitisch opgevoed, maar figuratief weergevend wat hij in de wereld ziet. Hij is niet voor niets stadstekenaar van Amsterdam geweest, de afbeeldingen die hij in de grootste ruimte laat zien geven op chaotische wijze elementen uit de maatschappij weer. Maar ook elementen uit de Koran, de Torah en de bijbel worden getoond. Deels lopen die geschriften parallel. Tussen de afbeeldingen staan textiele sculpturen die organisch aan doen. Door de drukke decoratieve schilderstijl van de kunstenaar waan je jezelf in een casbah. Het helpt daarbij dat El Kanbouhi zijn installatie samen met twee andere kunstenaars heeft gemaakt: de sculpturen zijn van Anne Rodermond en te horen zijn ook soundscapes van René Baptist Huysmans. De soundscapes werken het beste in de kleine ruimte die bijna donker is en volhangt met Arabische teksten. Die teksten zijn El Kanbouhi’s favoriete Koran citaten. Door het beperkte licht en de decoratieve teksten met een incidenteel sculptuur heeft deze ruimte een introspectieve sfeer die met religie geassocieerd kan worden.

Zo bij elkaar zijn er vanzelfsprekende lijnen in het geheel die veroorzaakt worden door de gemeenschappelijke wortels, het zet een mens wel aan het denken. De organisch samen levende Joods/Christelijk/Islamitische gemeenschappen in bijvoorbeeld middeleeuws Spanje en later in diverse plekken in de Levant lijken meer voor de hand te liggen dan de op gespannen voet met elkaar levende gemeenschappen die elkaar nu op deze wereld naar het leven staan. Het maakt deze tentoonstelling relevant en ook als geheel geslaagd!

Gijs Frieling met op de achtergrond en de voorgrond Chaïm van Luit

Chaïm van Luit: 930 graden Celsius. De kunstenaar goot zijn deurknop met materiaal uit de tweede wereldoorlog dat hij op de voormalige slagvelden verzamelde en smolt het bij 930 graden celsius

Chaìm van Luit: Second Thoughts, hersenscans die als plakjes metaal door de ruimte zijn aangebracht. Een onderzoek naar de herkomst van geloof en betekenisgeving.

Chaìm van Luit: Ex: 3

Links: Chaïm van Luit: Concentration, rechts: Gijs Frieling

Chaïm van Luit: Concentration

Chaïm van Luit: Chagall, Marc. Die prise (Rabbiner), 1911-1912 (Uit de serie Entartet) Het werk is geschilderd met pigment dat van Luit uit Duitse bunkers schraapte