13 januari 2018
Naast de tentoonstelling in de Elektriciteitsfabriek toont Nest ook een door Zoro Feigl samengestelde tentoonstelling met kunstenaars die hem inspireren, kunstenaars die op micro- en macroniveau proberen materie te onderzoeken en daar verslag van doen in hun werk. De tentoonstelling is niet zo overweldigend als de solo van de curator, in eerste instantie kwam het werk zelfs wat kil over, maar als je er de tijd voor neemt wordt je toch verrast door een aantal deelnemers. Het lichtwerk van Gabey Tjon a Tham doet nog het meest denken aan het werk van Feigl, een dynamisch flitsen en bewegen van lichtjes die een nieuwe werkelijkheid lijken te scheppen. De twee doeken van Keisuke Matsuura spraken me direct aan, ze hangen ook erg mooi bij de ingang in het daglicht. Toen ik las dat ze worden bijeengehouden door magnetische velden gaf dat een extra laag die ook meteen diverse mogelijkheden deed opdoemen waarbij een schilderij bijvoorbeeld een tijdselement zou kunnen bevatten op basis van technologie (i.p.v. bijvoorbeeld viscositeit zoals in bepaalde werken van Sigmar Polke). Het werk van Semâ Bekirovic spreekt me aan omdat het vrij poëtisch is, een beetje vreemde eend in de bijt waarin toch het conceptueel denken in combinatie met een ambachtelijke manier van werken de overhand heeft. Dat beiden samen kunnen gaan zie je in het werk van Panamarenko die niet voor niets als een pater familias in de tentoonstelling is opgenomen.
Nicky Assman en Joris Strijbosch: Liquid Solid – 2016, het beeldend maken van fysische processen
Keisuke Matsuura: Jiba PP 5 – 2018
het pigment wordt dus door magnetisme aan het doek gehouden!
Panamarenko:Hew Space Travel Basics – 1975
Gabey Tjon a Tham: Red Horizon – 2014 – 2017
Gabriel Lester: Death Becomes Us #1 & # 2 – 2017 Fysische processen in een Kuifje-achtige vormgeving
Boris de Beijer: The Case of Ingrid Cold – 2018 Mooie ambachtelijke gemaakte kistjes behorend aan een gefingeerd personage
Semâ Bekirovic: Study in Circular motion – 2016
Oscar Peters: Sun & Moon – 2018, een ambitieuze poging deze hemellichamen in een beeld te vangen
Waarbij ik vooral de maan mooi koud vond aandoen
Frank Ammerlaan: Untitled – 2017, sterrenstof wordt tot abstractie vermalen!
Gabriël Lester: Loop Forest – 2016, een lopende band met vegetatie projecteert een onscherp suggestief beeld in een wat archaïsche opstelling.
Semâ Bekirovic: Shoes – 2015 In deze video groeit een vreemd gewas uit de schoenen
Mischa Daams: Auto Observatory: Duet/I – 2018, in deze installatie zie je met zware electronische muziek droombeelden voor je verwaaien
chmkoome's blog 