4 februari 2017

Kees Koomen: Eviction

Kees Koomen: Eviction
22 januari 2017
Dat Ruimtevaart een actief clubje is weten we en dat die activiteiten zich op een breed terrein bewegen is ook genoegzaam bekend. De nieuwe behuizing, Concordia, geeft ruim gelegenheid om al die activiteiten te organiseren. Zondag werd daar door P.S. (Performance Site) een middag georganiseerd met performances van een aantal uiteenlopende kunstenaars om het publiek kennis te laten maken met het fenomeen en om na de uitgevoerde performances te praten over de aard van het genre, de toekomst en de mogelijkheden om performances in Den Haag te organiseren. Vorig jaar organiseerde P.S. in Quartair al een weekeinde met doorgaande performances en in juni staat weer een dergelijk gebeuren op het programma, alleen wordt dat een internationaal festival.
De performances die deze middag te zien waren werden uitgevoerd door deels bekende en deels onbekende kunstenaars in diverse settings. Het toneel in Concordia, met belichtingsmogelijkheden en geluidsinstallatie, is een vrij natuurlijke plek voor deze kunstvorm. Niet iedereen wilde daar echter gebruik van maken, zodat het hele gebouw en uiteindelijk ook de straat gebruikt werd. Het geeft aan dat deze kunstvorm zich op diverse manieren ontwikkelt. Bij deze een verslag van het gebeuren.
Rumtevaart heeft een (ooit door nood geboren) etalage die bij elke gelegenheid door een kunstenaar gevuld wordt met een passende inhoud. Dit keer is de installatie van Jolanda Jansen, een van de inititatiefnemers van PS
Ik kwam te laat binnen om de performance van Yvette Teeuwen te zien, bij het werk van Maarten Schepers dat nog steeds in de foyer staat.
Op het podium begon daarna Wen Chin Fu die haar sugar-instrument demonstreert
De kunstenaar is afkomstig uit Taiwan en vervaardigt op ingetogen manier suikerstroopjes waarbij alle geluiden versterkt in de zaal te horen zijn.
Het geheel krijgt door de damp een theatraal karakter
En hier ligt linksvoor een uiteindelijk resultaat dat de fysische werking van het proces via een microfoon laat horen.
In een smalle gang is dan Roos Hoffmann zichzelf aan het insluiten met teksten die zij op tape schrijft
De taal herken ik niet, maar het kan goed een dialect uit de grensstreek met Duitsland zijn
die ze gedecideerd en met accenten van stukjes blauwe tape aanbrengt.
En zo oogt een wand dan, zachtjes lezend en naar mezelf luisterend klinkt het poëtisch.
Lisetteh, een van de organisatoren van dit gebeuren, projecteert een beeld op de vloer van de zaal waar we van de omgang erboven naar kijken
Ze vult het beeld met poppen en knuffels, wat een mooie projectie oplevert
Daarna legt ze er lichte doekjes op, waardoor de projectie weer duidelijker wordt, en gaat er uiteindelijk op liggen. De ondergrond wordt geaccidenteerd, waardoor de projectie ook vervormt. het resulteert in een mooi beeld.
Dan doet uw correspondent een performance tussen het publiek genaamd “Retraite”, waarbij hij zich een tien minuten terug trekt door de zintuigen af te sluiten. Soms werkt het als vlucht, soms werkt het als manier om ongestoord te reflecteren op wat gezien is. Het innerlijk proces is van belang.
Vervolgens vulde Jolanda Jansen het toneel met een uitgesproken theatraal werk. Zij begon torentjes te bouwen.
Op gegeven moment vroeg zij het publiek haar te helpen.
wat in een mooi toneelbeeld resulteerde
Dat beeld werd met een blower resoluut en gedegen weg geblazen, waarna zij twee linten in haar mond nam en die de omgeving in blies
De kracht van die blower maakte het een heel fysieke ervaring
die vrij heftige beelden op riep
Ik had er zelf nogal politieke associaties bij
Sarah Atzori had een opstelling gemaakt op het podium met allerlei apparaten die geluid maakten. Die geluiden werden opgenomen met haar stem er tussen en vervolgens herhaald wat tot een ritmische compositie leidde
Zelf vond ik de opstelling de moeite waard als ruimtelijke tekening
Topp en Dubio volgden. Zij monteren twee camera’s op een pijp
en bevestigen die pijp dan voor hun mond
Dan beginnen zij een schijnbaar filosofische dialoog in het Duits over “Dinge” terwijl zij in beweging komen
en al worstelend met de situatie
gaan zij de omgang op
proberen een trap als spreekgestoelte
en komen uiteindelijk in de straat terecht waar hun filosofisch gevecht eindigt
In de bovenfoyer, bij de ateliers doet BMB-con dan hun ding
zij bouwen met meubels en geluiden een loopplank
Het geheel oogt als apekooien in de gymles
Om tot slot Roelf een belletjes-juk boven de electronica uit te doen klinken
8 oktober 2016
Kees Koomen: Selfportrait@Malieveld in a possible exhibition in a possible space
Kees Koomen: Selfportrait@Malieveld in a possible exhibition in a possible space
Kees Koomen: Selfportrait@Malieveld in a possible exhibition in a possible space
4 december 2015
GEMAK :
De dag had vandaag een rouwrandje, daar GEMAK met ingang van middernacht ophoudt te bestaan. Ter gelegenheid daarvan is een debat georganiseerd over toekomst en positie van presentatieinstellingen en de diversiteit van het kunstenveld met hier het forum.
De opkomst gaf aan dat de belangstelling voor deze problematiek groot is.
Niels Post is er als kenner van het veld, Arno van Roosmalen spreekt met verschillende petten in dit geval is hij uitgenodigd als vertegenwoordiger van De Zaak Nu, dat geldt ook voor Birgit Donker. Van Roosmalen heeft een scherpe analyse van de actuele situatie en de verwachtingen die hij heeft van het veld klinken heel plausibel.
Bianca Runge was verantwoordelijk voor de opgeheven Willem 3 in Vlissingen. Zij schetst een ontluisterend beeld van de situatie in Zeeland.
Birgit Donker staat heel duidelijk aan de kant van de kunstenaar en de presentatieinstellingen
Lees ook: Villa la Repubblica en Rune’s commentaar: Platform BK en ook Eline van der Haak in Metropolis M
Bij Moose is een installatie van Charlotte van Winden en Zsigmund Alaeddin te vinden.
Charlotte van Winden:’Fucking with reality’
Zsigmund Alaeddin: ‘Thanatos Praxis, ein druckloser Ausstellung’
Charlotte van Winden: ‘Welcome to the Family’
Charlotte van Winden: ‘Welcome to the Family’
Dan naar het jarige HELDER, hier met subtiel werk van Harry Markusse
En het gelaagde werk van Sander Reijgers
Voor: Eelke van Willigen, achter Harry Markusse
Harry Markusse
Bij aankomst vallen al projecties op van rode abstracte schilderingen
Binnen oogt het rood, ook host Suzanne Somers oogt rood en de kwade genius is in het Zwart
Annemiek Louwerens is verantwoordelijk voor de orde installatie
Die bijzonder geslaagd is, ze kijkt dan ook tevreden nar het geheel!
Rik hekman heeft een kamer met foto’s ingericht van een man die in de loop van een bepaalde periode zes verschillende vrouwen mee nam naar Lake Superior: WHY?
Hekman laat Connie van Driel de boekjes mee waarmee hij experimenteert om het project te documenteren.
In de nieuwe tentoonstellingsruimte van Locatie Z is de installatie Monstrum opgebouwd door de kunstenaars die aan het initiatief verbonden zijn
Zij hebben daarbij regels toegepast: veel vrijheid en beperkte gebondenheid (alleen met de buurman/vrouw)
Het resultaat is een verrassend speels geheel dat in de nieuwe modernistische ruimte goed werkt
Tot in de meest raadselachtige hoekjes
Baracca:
Opening Baracca-project 22-01-2015
Baracca overviel het roemruchte Florencia (bekend van koffie en ijs) voor de tweede keer. Na eerst ter opening van het Baracca-project een bijeenkomst te hebben georganiseerd sluiten ze het nu op de zelfde plek af met een pop-up tentoonstelling. Hier met werk van Daan den Houter
Initiator Ibrahim Ineke met een uitgave van zijn hand
Een mooi werkje van Ton Kraaijeveld
Die echt wel geniet van de context van het geheel
Dit was van een mij onbekende gast, de apparaatjes gaven geluid (Update: blijkt Manuel Padding te zijn, dank Ibrahim!)
Ook Harold de Bree improviseerde een duikboot
En opdat we wisten wie hiervan de creatieve genius was
Frans van Lent vroeg om een minuut stilte en die kreeg hij ook!
Dit fraaie werkje was van een Dordtse kunstenares die ik vergat de naam te vragen
Op Trek toonde een brede smile!
Uw correspondent had een filosofische bui
Ellen Rodenberg verlangt naar sneeuw denk ik. Het was een gedenkwaardige gebeurtenis!
Justin Bennett maakt ook visueel geluid
Maarten Schepers met een eenzaam beeld wat de titel van de tentoonstelling goed illustreert: De Donkere December Dagen
Paul Klaui
Een verrassende niet-video van Sanne Maes
Barney de Krijger
Een mooie video van Jolanda jansen
Henk Hubenet met een bescheiden maar o zo effectief werkje
Paula van Zeggeren toont verrassend werk
Agnes de Wit
Marjolein van der Meij
Harald van Noordt toont werk met de rivier de Sorgue die ik ook goed ken. Het werk is minimalistisch en heeft surrealistische kanten. De atmosfeer is die van l’heure bleue en dat legt een mooi uniformerend filter over de doeken
Vooral in de doorwerkte doeken waarin het materiaal meer zijn werk doet
Het is niet voor niets dat de cercle rondom de surrealistische dichter René Char graag aan de Sorgue verbleef.
Daaronder waren niet de minste kunstenaars, van Noordt bevindt zich in goed gezelschap!
En na de discussie deed ook Niels Post Hoogtij voor trendbeheer
17 oktober 2015
5 oktober 2013
Yvo van der Vat: – ‘Aan het einde, van het werk: ode aan Klaus Baumgartner’