Dingen die mij opvielen…

4 juni 2017

Bij Maurits van de Laar stelden afgelopen maand de schilders Ronald Versloot en Erik Pape tentoon: een mooie combinatie, de wat Teutoonse atmosfeer van Versloot contrasteert mooi met de meer zuidelijke kleuren in het werk van Pape. Het werk van de laatste is veranderd: hij heeft Place Stalingrad verlaten, hier en daar is een wat jolige sfeer die hij onder de titel “Dingen die mij opvielen…” in eenvoudige streken op het paneel zet. Soms meen ik invloeden te zien uit de Periode Vache van Magritte of de late werken van Philip Guston, maar het blijft heel eigen en Francofiel zoals we gewend zijn van de kunstenaar die nog steeds een maand per jaar in Parijs verblijft. De typisch Franse verschijnselen die hij op een fel fond schildert zijn voor de liefhebbers een feest van herkenning. Het is fijn werk dat best wat meer aandacht verdient.
De schilderijen van Versloot zijn zwaarder en nog steeds zijn het zwarte figuren op een gekleurde achtergrond. Hier en daar zijn de figuren wat meer uitgewerkt met een toetsje kleur of wit, maar de perspectief die Versloot wil bereiken blijft onveranderd, je zou die figuren als een alternatief repoussoir kunnen interpreteren.. De rest, de landschappen en de context van de figuren worden echter met andere technieken uitgewerkt waarbij soms de indruk ontstaat dat een landschap door toeval ontstaan is, dat verschillende verfsoorten over een doek gevloeid hebben en zo opgedroogd zijn of soms een aantal willekeurige streken op het doek gezet zijn waarin de donkere figuren de samenhang suggereren. Het blijft een interessant schilderkunstig onderzoek wat de kunstenaar uitvoert.

Erik Dape: Dejeuner

Erik Pape: Clock Jaures

Erik Pape:

Erik Pape: Clock – Jaurès

Erik Pape: La Rotonde – Casserole

Erik pape: Gauloise

Erik Pape:: Je ne sais plus!

Ronald Versloot: zeilboten

Ronald Versloot: Sail your Ships

Ronald Versloot: The Black Sail

Galerie Maurits van de Laar

Advertenties

Hoogtij

2 december 2016

Hoogtij bestaat in gradaties. Er is een groot Hoogtij en een wat kleiner Hoogtij tijdens welke minder galeries en initiatieven open zijn. Het Hoogtij van vandaag was wat kleiner, maar er waren wel een behoorlijk aantal goede tentoonstellingen te bezoeken. Het weer was mooi en men had er zin in dus er was ook een behoorlijk publiek deze avond. Ondanks alle verhalen over verhuizingen en subsidieperikelen blijkt tijdens Hoogtij dat de Haagse kunstwereld veerkracht heeft en dat zij een krachtig beeld blijft tonen van wat hier in het veld gebeurt. Bij deze een indruk:

Bij de Grafische werkplaats een tentoonstelling onder de naam SUR-Face in samenwerking met Whispering Wall. De genodigde kunstenaars vervaardigden eerst papier bij het platform aan de Weimarstraat en bedrukten dat vervolgens bij de Grafische Werkplaats die zo weer een aansprekend project realiseerde:

Maarten Schenkeveld vormde 3D-papier en zo hoefde hij eigenlijk geen druktechnieken meer te gebruiken

Deze gemodificeerde zuigtafel was zijn mal

Machiel van Soest bedrukte zijn witte papier met een witte tekst, niet te fotograferen

Almost…

De kleur van dit papier stond me direct aan en in combinatie met zwart oogt het erg fraai. Dit werk is van Evelyn Snoek

Voor ontwerper Ben Faydherbe was het een tijdelijk afscheid van zijn comfort-zone, maar het resultaat mag er zijn. Rechts zijn werk op geschept papier.

Twee uitgaven zijn vervaardigd binnen het project: rechts een mooi boekje van Machiel van Soest die kennelijk een vouwschema had gemaakt voor zijn drukgang en ter linkerzijde een uitgave van Aliki van der Kruis

Dit zijn de drukken van Aliki van der Kruis

 

Bij JCA de Kok had galeriehoudster Ineke Sleeuwenhoek een uitwisseling met  de beheerder van “Trash the House”, Suzanne Somer. Beiden keken door elkaars fotoarchieven en maakten met een combinatie deze tentoonstelling in de ruimtes van de galerie.

Het geheel zit vol spiegelingen en verdubbelingen

Suzanne Somer liep druk rond om het idee van de tentoonstelling enigszins te verduidelijken. zo heeft zij hier het gewillige oor van Dubio & Topp.

Er hingen verrassende foto’s

in fraaie combinaties.

Hier dacht ik even dat ook Marijn van Kreij te gast was

Maar bij nadere beschouwing bleek het toch een origineel van de dames

1646 was aan het inrichten en dus gesloten, maar voor de etalage hing een video van het komende collectief.

Dürst Britt & Mayhew tonen werk van de Fransman Alexandre Lavet onder de welluidende titel “La cigarette n’a pas le même goût au soleil” wat een  conceptueel impressionisme suggereert. Bij binnenkomst denk ik direct aan de ooit door Arno van Roosmalen geconcipieerde Nieuwe Haagse School en rondkijkend met name aan Ton Schuttelaar. Bij nadere beschouwing blijkt het werk intentioneler: de kassabonnetjes op de vloer zijn precies getekend en de bierblikjes zijn ook precies nagemaakt. De stofhopen zijn weliswaar van  de galerievloer geveegd, maar dan wel weer precies geplaatst. Aan de muur waren witte vlakken geschilderd die zich amper van de muur onderscheiden. Een intrigerend geheel dat de ruimte als zodanig laat prevaleren, maar er wel suggestieve accenten in toont.

Geplaatste stofhoopjes

een tekstvel bij de tentoonstelling op de vloer

Zorgvuldig gesneden boomplaadjes

en een naar ontwerp gedrukte verflap

Kassabonnetjes

Tape aan de muur hier en daar

Galerie Maurits van de Laar opende vorige week een tweede jubileumtentoonstelling met kunstenaars van de galerie, dit keer in de gebruikelijke galerieruimte. Ook hier blijkt dat van de Laar een fraaie portefeuille heeft met kunstenaars die in een aantal gevallen erg goed zijn. bij deze een door omstandigheden nogal willekeurige keuze:

Erik Pape: Place Stalingrad (je suppose?)

Elsbeth Ciesluk

Justin Weijers

Vorige keer gemist, maar hier magistraal centraal in de ruimte: Zeger Reijers

Diederik Gerlach

De maker van dit fonteintje kan ik me niet herinneren

Trio van Martin Assig

Sebastiaan Schlicher

Nour Eddine Jarram

Tobias Lengkeek

Het toilet met werk van Zeger Reijers

En dan mijn traditionele afsluiting bij Stichting Ruimtevaart met wel heel fraai werk van Maarten Schepers die onder de naam Green/Orange een dubbel-installatie maakte: in de etalage een groene en in de ruimte een oranje. In beide installaties wordt een ingreep gedaan in  de werkelijkheid die nogal ontregelend werkt en het oog op het verkeerde spoor zet.

Een kubistische versie van een kerstboom of een surrealistische collage

De tentoonstellingsruimte die nu wordt gebruikt, afmetingen van een beurs-stand, bevat nu de Ruimtevaart Art Fair en dit is editie 1 met slechts één werk, maar wel meteen een hoogtepunt.

Hoogtij

 

Jubileum Expo

29 oktober 2016

In voormalig GEMAK (en Baruch to be) begon vandaag de jubileum expositie van galerie Maurits van de Laar. Deze Haagse galerie bestaat inmiddels 25 jaar. In die periode heeft de galerie een gestage koers gehouden waarin kunstenaars kwamen en gingen en de focus verbreed werd van voornamelijk schilderkunst naar een samengaan van schilderkunst, werk op papier (veel tekenaars) en wat kunstenaars die in 3D en multidisciplinair werken. In deze tentoonstelling zijn 35 kunstenaars vertegenwoordigd waarbij ik dan door de hoeveelheid en de drukte er een aantal niet zie, bij voorbaat excuus voor omissies . De galeriehouder is ooit afgestudeerd op Markus Lüpertz, heeft sympathie voor de Germaanse cultuur het is dan ook niet vreemd dat hij een paar kunstenaars uit die sfeer aan zich heeft weten te binden. Ook de Belgen Johan Tahon en Dirk Zoete  worden regelmatig getoond. Een bepaalde mate van “Ausdauer” kan de galeriehouder niet ontzegd worden, met een bepaalde schwung is hij aanwezig op nationale en internationale beurzen en opent hij maandelijks de tentoonstellingen in de galerie. Ondanks de economische malaise en de gevolgtrekkingen die door bedrijfs- en overheidscollecties worden gemaakt gaat hij onverdroten door een belangrijke schakel te zijn in de Haagse kunstwereld en de nationale galeriewereld. Gefeliciteerd Maurits en veel succes in de komende jaren.

Justin Weijers en Sebastiaan Schlicher bij een beeld van Dirk Zoete

Dirk Zoete: Stage setting with a big figure – 2016

De galeriehouder kondigt de gast Corrie van de Veen aan die de tentoonstelling zal openen

Hij doet dit voor een bepaald niet kinderachtig publiek

Ter gelegenheid van het jubileum zijn een aantal multiples verschenen waarvan de galeriehouder er met een zekere trots hier een toont.

Marjolein van der Meij toont subtiel werk

Marcel van Eeden heeft zijn feestelijke multiples in een vitrine gedaan die in een soort tekeningenkabinet staat.

Hij laat ook een aantal originelen zien.

In dat kabinet hangt ook een wandje met Henri Jacobs’ werk

Geïnteresseerde bezoekers vinden bij Van de Laar altijd een gewillig oor

Jos de l’Orme heeft ook een grote druk opgehangen met een actueel onderwerp

Erik Pape’s werk blijft krachtig als altijd

Soms kruipt er iets onrustbarends in

Andrea Freckman liet naast een groter schilderij dit leuke duo  zien

Nour Eddine Jarram verwerkt de beelden uit zijn aquarellen ook in krachtige schilderijen

Robine Clignett is al bij de galerie vanaf het begin (met excuus voor de neonreflectie)

Sebastiaan Schlicher heeft een aantal werken op papier in een duistere gang gehangen

Urs Pfannenmüller heeft een vijftal gouaches op papier opgehangen die ik erg goed vind

Echt bijzonder goede werken!

Tobias Gerber maakte een mooi terra cotta beeldje en een houtskooltekening er achter

Diederik Gerlach anticipeert op de publicatie van de belevenissen van zijn vader met de illustraties die hij er voor maakte. Volgende week zondag vindt de presentatie in Concordia plaats.

Toen ik weg ging leek de drukte alleen maar te zijn toegenomen!

jubileum 25 jaar Galerie Maurits van de Laar

15 jaar Place Stalingrad

28 juni 2015

In Delft werd vandaag de tentoonstelling van Erik Pape afgesloten in Bacinol 22, een nieuw cultureel centrum dat inmiddels een aantal interessante tentoonstellingen op haar naam heeft staan. Het werk van Pape, dat regelmatig bij galerie Maurits van de Laar in Den Haag is te zien, maakt hier indruk: de schilderijen zijn wat kleiner geworden en worden tegenwoordig op paneel geschilderd. Waar de schilder eerder heel consciëntieus met verf zijn doeken opzette en beeldende elementen zorgvuldig overdacht lijkt hij nu losgeslagen te zijn. Ik schrijf met nadruk lijkt, want een decennialang schildersleven laat zich natuurlijk niet zomaar onderdrukken. Zijn motief,  Place Stalingrad, wordt nu door ingevingen en intuïtie gedreven op weergaloos onthechte wijze geschilderd. Waar bij van de Laar nooit heel veel tegelijkertijd te zien is laat Pape hier veelkleurige beeldboeketten zien met apart wat ouder werk voor het perspectief. Tijdens de tentoonstelling heeft hij zelfs nog verse waar vervaardigd die mijns inziens tot het best hoort dat te zien is, met schilderkunstige  structuren die in het negentiende eeuwse Parijs niet zouden hebben misstaan tussen Monticelli en Moreau.

In een zij-ruimte is een film te zien met opnamen die de kunstenaar zelf heeft gemaakt op en rond Place Stalingrad. Hierin valt heel goed de inspiratie te herkennen die de kunstenaar tot zijn werk heeft gebracht, de morsige ranzige kanten van de stad met de dronken zwervers die op straat liggen, maar evengoed het speelse licht tussen de boombladeren en de diverse atmosferen die in het werk van Pape te herkennen zijn. De ritmiek van de pilaren onder het metroviaduct en de structuur van de bogen die erover heen leiden komen ook regelmatig terug. De tentoonstelling was erg de moeite waard en het is jammer dat ik niet eerder gelegenheid heb gehad te gaan kijken, bij deze wat plaatjes:

De kunstenaar met zijn goede vriend Wouter Welling

Twee van de schetsboeken die Pape op zijn jaarlijkse trip naar Parijs gebruikt

Een wat ouder werk

en twee nog wat oudere werken waarin de lijst gethematiseerd werd

Een schilderij met versschillende dimensies

Een prachtige wand als een metrorit door parijs

Daarin heel diverse beelden

De favoriet van mijn lief

Soms komt ook de oude graficus weer even tevoorschijn

Paris Nuit

Deze werken zijn bijna abstract

en dit werk is nog nat, gemaakt tijdens de expositieperiode

prachtige verfstructuren

in een verrassend coloriet

een hint van symbolisme

en hier brede kwaststeken

Bacinol 2

 

Tekeningen en schilderijen

11 januari 2015

In de etalage van de galerie Maurits van de Laar hangen op dit moment werken van de twee kunstenaars die daar exposeren: een getekend Hollands landschap in een on-Hollandse atmosfeer gehuld en een bijna abstract geschilderd paneel in een  Mediterrane atmosfeer. Zoals in de tentoonstelling die vandaag opende blijkt past het werk van de kunstenaars goed bij elkaar, misschien door een inversie: De tekenaar, Nour Eddine Jarram,  laat studies naar 17e-eeuwse landschappen zien van Hollandse meesters, maar zelfs in dit soort klassieke gegevens verloochent hij zijn Marokkaanse achtergrond niet. De schilderijen die hij ook toont vertonen eenzame wandelaars in die enorme natuur: een bij uitstek romantisch gegeven dat wellicht het gevoel van de kunstenaar weergeeft die dwaalt door de Europese kunsthistorie.
De tweede kunstenaar is een op en top Hollandse kunstenaar die zich al jaren bezig houdt met Parijs en met name Place Stalingrad. Hij toog, als meer kunstenaars uit zijn generatie, naar Parijs om de benauwde Nederlandse cultuur te ontvluchten en daar de voor moderne kunst benodigde inspiratie op te doen. Pape heeft een romantische inborst en dat is ook aan zijn werk te zien, maar ook hij kan zijn  achtergrond niet verloochenen. Hij onderzoekt in zijn panelen het perspectief en de compositie op degelijke wijze, zoals de zeventiende-eeuwse kerkinterieurs een schilderkunstig onderzoek vormden. Ook de manier waarop de kunstenaar met tegen de kitsch aan schurkende effecten speelt doet een klinische blik vermoeden die de romantiek mooi in evenwicht houdt. Dat de panelen ruw gezaagd en afgewerkt zijn geeft misschien nog een referentie aan de na-oorlogse kunstenaars in Parijs die op en met alles wat los en vast zat pleegden te werken.
Het geheel vormt een rijke tentoonstelling waarin beide kunstenaars zich bewust van hun achtergrond  met grote vrijheid gemaakt nieuw werk laten zien!

Het werk in de etalage: links Nour Eddine Jarram, rechts Erik pape

Nour Eddine Jarram

Nour Eddine Jarram

Nour Eddine Jarram

Nour Eddine Jarram

Erik Pape

Erik Pape

Erik Pape

Erik Pape

Galerie Maurits van de Laar

Daar komen de putters!

17 december 2014

Vandaag had ik eindelijk gelegenheid om de tentoonstelling “Daar komen de putters” (360 jaar na Fabritius) te bezoeken. En famille toog ik naar kasteel Keukenhof, een kasteel waaraan ik gedurende mijn middelbare schooltijd vijf jaar lang dagelijks voorbij gefietst ben zonder te weten welk een rijkdom daar te vinden was. De Puttertentoonstelling, die geconcipieerd en georganiseerd is door Rens Krikhaar en Leonard van de Ven, bevindt zich dezer dagen in een kerstsfeer die aan gewicht wint door de verbinding die is gemaakt met de tentoonstelling “Dining with the Czars” die momenteel in de Hermitage in Amsterdam te bewonderen is. Misschien oogt de entourage voor de hedendaagse kunstenaar misschien wat opulent, maar voor de bezoeker wordt de tentoonstelling daardoor wel interessanter. Deze context verdient de hoogwaardige kunstuitingen die de deelnemers aan het project hebben aangeleverd. Bij deze een verslag over een rondleiding met een uitgebreid gezelschap cultuurliefhebbers die zonder uitzondering enthousiast reageerden op het werk van de kunstenaars.

Verloren schilder Niek Hendriks en Hidenori Mitsue hangen boven een chique stilleven op een fraaie buffetkast.

Helène Penninga heeft een prachtige tekening boven de wieg van de graven van Palland hangen

Yuri Lunacharski blijkt ook een puttertje te hebben gecreëerd dat Topp & Dubio met plezier inzetten voor dit project! Daarnaast, enigszins misplaatst naar mijn idee, het werk van Carina Ellemers

Het werk van uw correspondent hangt boven een chaisse-longue op een neutrale muur.

Dat kan niet gezegd worden van het werk van Philip Akkerman en Albert Zwaan die op gereconstrueerd behang naast een kerstboom hangen

Ook Diederik Gerlach en Edwin Jans hangen in deze context

Nour Edine Yarram echter hangt boven een buffet met kleurige bloemen

Erik Pape, boven machteloos reikende knoppen, laat het geel in het puttertje de explosie in het kruidhuis in Delft die Fabritius doodde overstralen.

Terwijl Olphaert den Otter die zelfde explosie in een prachtig bloemenarrangement in het oog van het puttertje laat weerschijnen.

het gezelschap dat werd rondgeleid was zeer geïnteresseerd in het getoonde

Peter Jan Muilwijk geeft het onderwerp in een wel heel mooie tekening een religieuze connotatie. Het Empire-behang vormt naadloos een achtergrond voor het werk.

Datzelfde behang is ook het fond voor het werk van Joncquil die een dood vogeltje met een handraking tot leven wil wekken. In het glas voor de tekening de lichtjes uit de kerstversiering.

Schilderbeest Roza Horowitz doet niet hetvogeltje leven, maar wel de verf waarmee het afgebeeld wordt.

Simon Schrikker toont de neerslag na de explosie van de kruitvoorraad

Tot slot een illustratieve bijdrage van Petra Werlich en een mooi werk van Elizabeth de Vaal, met de hypothese dat Fabritius de explosie in het kruidhuis overleefde en vervolgens in gezelschap van een zwart varken tot de orde van de heilige Antonius zou toetreden.

De Hommage

45 jaar Galerie

16 november 2014

In 1969 begonnen Germaine Knipscheer en Will Lutz in Delft een galerie onder de naam De Fiets. In 1993 veranderde de naam in galerie Lutz. In 2014 bestaat de galerie 45 jaar. Ter gelegenheid hiervan zijn 47 kunstenaars uitgenodigd voor een tentoonstelling. Vandaag werd dat groots gevierd met de opening van de tentoonstelling en een receptie in het voormalige rijksmuseum Huis Lambert van Meerten, twee deuren verwijderd van de galerie. Ik was te laat voor de officiële opening door Hans Andringa waarna bleek dat het de Majesteit behaagt heeft de galeriehouder te ridderen bij monde van zijn plaatsvervanger in Delft, de burgemeester. In het sfeervolle Museum was het ongelofelijk druk, er werd muziek gemaakt door de Afro-Latinband waarvan kunstenaar Fons van Laar deel uitmaakt en na verloop van tijd werd een inititatief van de kunstenaars aan Will Lutz gegeven: een kunstkabinet, een laden kast met in elke lade een kunstwerk van een van de kunstenaars van de galerie. Een fantastisch cadeau waar de jubilaris wel even stil van werd. Hier bij deze receptie werd duidelijk dat de galeriehouder en zijn helaas recent overleden vrouw bij kunstenaars, bezoekers èn bij Delftenaren een bijzondere plaats in namen, niet in de laatste plaats door hun informele en enthousiaste houding.
In de galerie hing dus het werk van 45 kunstenaars, een mooie staalkaart van wat zich de afgelopen vijfenveertig jaar in kunstenland voordeed in de Zuidelijke randstad. Bij het verlaten van de galerie werd een publicatie over de geschiedenis van de galerie uitgereikt die voor regelmatige bezoekers veel herkenning zal opleveren. Het adagium dat de galerie er voor de kunstenaars is zal tegenwoordig niet overal meer toegepast worden, maar ik kan uit eigen ervaring opschrijven dat het bij galerie Lutz een stevige leidraad is.

De galeriehouder vraagt zich af wat hij hier onder handen heeft

Ook het publiek is daar niet helemaal zeker van

En er was nogal wat publiek

Hier heeft de geridderde zijn cadeau geopend

en bekijkt hij welke schatten hem zijn toegekend

En dat ziet er dan zo uit!

 

Fons van laar, die verantwoordelijk is voor de uitvoering van dit geheel legt e.e.a. uit

En dan op naar de galerie waar de kunstenaars die Will Lutz uitnodigde exposeren

Margreet Bouwman dacht aan de zwarte Pieten discussie

Ik dacht het te weten, en ik was fout en kan u dus niet zeggen van wie dit is, maar mooi werk!

Uw correspondent deed ook mee met een litterair werkje

ook de naam van deze kuntenaar moet ik u schuldig blijven

Dit is kakelvers werk van Ellen Rodenberg

In het kantoor links Mischa Patiniott en rechts Willem Goedegebuure

Erik pape verkeert in bloedvorm!

Ook dit is een verrassend werkje van iemand die ik niet weet te duiden

Chris Dagradi, klein maar fijn!

En dat geldt ook voor Elsa Hartjesveld

Tot slot speelt Ussu N’djai & the New Balansa Band en is het echt feest!

 

Galerie Lutz