18 september 2022
Gisteren aan het einde van de middag was bij de galerie Sundaywonders, het privé initiatief van Mark Peeters, de opening van een tentoonstelling van emigrant Diederick van Kleef te bewonderen. Ik druk me zo uit, omdat het geen gebruikelijke opening was, maar eerder een mengsel van voordracht en performance: een wijze van presenteren waarmee de kunstenaar een bepaalde naam heeft verworven. Van Kleef was jarenlang bekend als maker van kunstenaarsboeken en als schilder, maar recent zagen we van hem en zijn werk niet veel meer. Hij heeft zich terug getrokken in een dorp midden in Frankrijk en werkt daar verder aan zijn schilderkunstig oeuvre. Daarvan zijn nu twee verschillende thema’s te zien waarmee hij zich bezig houdt: de Mondrianesken (mijn term), waarin hij zijn bewondering voor Piet Mondriaan tot uiting brengt en een aantal kleine portretjes. Dit werk is in de tentoonstelling gecombineerd met werk uit de collectie van Mark Peeters die bestaat uit verloren kunstwerken: doekjes die hij op markten en in kringloopwinkels e.d. op de kop tikt en waarmee hij in zijn galerie regelmatig tentoonstellingen maakt. Het is een mooi idee om dat met het werk van Diederick van Kleef te combineren, het past naadloos. De ruimte is niet groot, maar er is veel te zien. Het is de moeite waard om er te gaan kijken, mooi werk in een bijzonder sympathieke galerie!
Lees een stuk over Sundaywonders en naieve kunst bij Michiel Morel!
chmkoome's blog 