14 september 2020
De Berlin Biënnale vindt deze maanden plaats in Berlijn en we zijn ook naar een tentoonstelling gegaan die daarbinnen valt. Dat viel niet mee! Het geheel werd gepresenteerd als een proces dat al een jaar aan de gang is en waarover vier internationale curatoren continu in dialoog zijn, een volgens de publiciteit intergenerationeel, vrouwelijk geïdentificeerd team (?) Zuid-Amerikaans team. De epiloog van dit proces wordt getoond in de tentoonstelling Der Riss beginnt im inneren die plaats vindt in vier lokaties: Het KW instituut, de daadgallery, de Gropiusbau en bij EX-Rotaprint. Wij bezochten de Gropiusbau waar totaal niet duidelijk is wat waarbij hoort. In de Gropiusbau zijn diverse tentoonstellingen te zien, op de bovenverdieping bevindt zich daarnaast het onderdeel van de Berlin Biënnale. De tentoonstelling van de Gropiusbau in het kader van de Berliner Festspiele heet Down to Earth en is gewijd aan de klimaatproblemen. Vier weken unplugged, dwz zonder media, elektra, kunstlicht of vliegreizen. Er kan live muziek genoten worden, discussies met experts, dans en deze tentoonstelling dus. Erg politiek!
In de centrale hal in de Gropiusbau en met zand gevormde zee met woeste golven. Lee Minghwei: Guernica in Sand. Oorspronkelijk was het een afbeelding van Picasso’s Guernica, maar in een performance veranderde dat
Andreas Gursky: Antarctic – 2010
Symrin Gill: Midden Mother
Symrin Gill: Midden Mother (detail)
Filipa Cesàr, Louis Henderson: Refracted Spaces
Filipa Cesàr, Louis Henderson: Refracted Spaces
Simryn Gill: Four Atlases of the World and one of the Stars – 2009
Femke Herregraven: Malleable Regress – 2016-2020
Kader Attía: Rochers carrés – 2008
Agnes Denes: Wheatfield (A Confrontation: Batterypark Landfill – Downtown Manhattan – 1982
Alicja Kwade: Transform – 2019
Dan komen we in de Biënnale epiloog: Der Riss beginnt im inneren Ook hier veel politiek correct werk, inclusiviteit, feminisme volop en een andere benadering ook, maar ik ben bang dat die andere benadering juist die van de anti-vaxers en dergelijke bewegingen is. Ik weet niet of dat nu de juiste manier is om de cultuur te sturen.
Pacita Abad maakte deze mooie maskers
en droomfiguren, allemaal in gemengde technieken
Het Zuiderkruis van Aline Baiana is een installatie over de sterrenconstellatie die de Portugezen naar Brazilië bracht. Hier een ster uit een kompas met moderne high-tech materialen op de vloer
en stenen met bepaalde materialen die samen de samenstelling van het Zuiderkruis aan nemen
Mapa de Teatro, Laboratoria de artistas: The Moon is in the Amazon, verbeelding van oude legendes uit de Amazone met wandelende palmbomen en levende noten en een jaguar
Andrès Pereira Paz: installatie metal sculptures
Antonio Pichilla: Acción de un personaje árbol (Action of a Tree Character) – 2017,
Museu de Arte Osório Cesàr, Franco da Rocha: Kunst van psychiatrische patiënten in Brazilië
Een tekst Baudet waardig
Katarina Zdjelar: A Pillar not a Pile – Installatie waarin de kunstenares werk van Käthe Kollwitz met dans in verband brengt
Gewoon mooi werk op papier en mooi opgehangen
Cian Dayrit: Anatomy of Agression – 2020
Bartolina Xixa: Ramita seca, la colonialidad permanente – 2019
Verder waren we de laatste dag nog in KINDL, Centre for Contemporary Art. Het is een voormalige brouwerij die door een Zwitser is opgekocht die er meteen hip and happening events organiseerde en tijdens die events renovatie van de architectuur uitvoerde. Nu is het een mooie expositieplek met een duidelijk populaire biergarten en een restaurant binnen. Ook hier PC-kunst waar je niet heel opgewonden van wordt. Wat dat betreft is Berlijn wel wat saai geworden voor zover we hebben kunnen zien. Helaas is het ook een mondiale trend die ook Nederland heeft besmet zoals o.a. bij het Mondriaanfonds te constateren valt. Na de tentoonstelling The Invented History die door curator Kathrin Becker werd gecureerd om historische narratieven kritisch te bevragen zijn we snel naar de biergarten gegaan om de week op gepaste wijze af te sluiten!
Buiten was een van de posters te zien waarmee Hans Haacke met een oud werk actualiseert: Wir (alle) sind das Volk. Na het op Documenta 14 nog eens getoond te hebben worden hier de immigranten uit de hele wereld tot deel van het Duitse volk verklaard!
Omdat het Maschinenhaus nog te vol was werden we in het Kesselhaus geparkeerd waar de installatie Schizo Sonics van Kim Nowak te zien was.
Een grenssituatie met aan de ene kant Panzer en aan de andere kant The Mantis, beiden bedoeld als propagandamedium
The Mantis is gebaseerd op de geluidsinstallaties die door studio Am Stacheldraad gebruikt werden om Oost Duitsland te bestoken met onze westerse waarden.
Panzer is gebaseerd op de Jamaicaanse reggae sound systems die in de zeventiger jaren toenemend politiek werden gebruikt in de koude oorlog tussen Cuba en de VS in de caraiben.
Andrew Gilbert: Daddy, what did you do in the Great War – 2014
Andrew Gilbert: Monument to Major Andrew Gilbert calling a Drone Strike on his Leek Phone at the Battle of Magersfontein, December 11, 1899 – 2020
Yael Bartana: R.I.P. Uzi – 2019
Larissa Sansour/Soren Lind: In the Future They Ate from the Finest Porcelain – 2016
Aslan Goisum: People of no Consequence – 2016, een video met een bijeenkomst in Grozny met de honderdnegentien overlevenden van de Sovjet Russische deportatie van de Tsjetsjeense bevolking tijdens en na de tweede wereldoorlog. Wat je ziet is dat de mensen, van 73 tot 105 jaar oud langzaam binnen komen en plaats nemen, mannen voor, vrouwen achter. Als iedereen er is stopt de video.
chmkoome's blog 