20 januari 2022
René Daniëls
Tagarchief: De Pont
The Things I Used to Do
Apprentice master Project #21: Niels Post – seizoensafsluiting – bekendmaking genomineerden Jan Naaijkensprijs
9 juni 2017
Vandaag werd het seizoen 2016-2017 van het AMP afgesloten met een tentoonstelling met meester Niels Post. Hij werd voor de opening in Museum de Pont geïnterviewd door Marleen Hartjes. Daaruit blijkt ook weer dat een onafhankelijke houding, samenwerking en eigen initiatief belangrijk zijn om als kunstenaar verder te komen. Niels is medewerker van trendbeheer, waar hij bij toeval inrolde in het Wilde Weten in Rotterdam. Dat heeft hem èn naamsbekendheid èn tentoonstellingen opgeleverd, langzamerhand is hij een bekend en zeer gewaardeerd gezicht in kunstminnend Nederland. Ook bij hem is een periode in het buitenland belangrijk geweest: hij verkeerde een tijd aan het San Francisco Art Institute, een gerenommeerd instituut waar hij de mensen tegenkwam die een blijvende invloed op zijn werk hebben gehad, zoals met name George Kuchar,
Na de Pont is eenieder naar Kunstpodium T gegaan om de tentoonstelling te openen. Onder de naam “It’s your Party!” laten Kiki Goossen, (PXL Hasselt), Joseph Winsborrow (University of Nottingham), Wendy Asumadu (University of Nottingham) en Jeong Lee (WdK Rotterdam) hun werk zien. Daarnaast wordt afscheid genomen van de staf die door bezuinigingen gedwongen aanzienlijk moest krimpen te weten van Marleen Hartjes, Jip Bierkens en Ilja Band en van de jaarmeester van afgelopen seizoen, uw correspondent. De jaarmeester voor het komende seizoen is Niels Post die met afgestudeerde kunstenaars in plaats van eindexamenkandidaten zal gaan werken.
In de huidige tentoonstelling die erg geslaagd is zitten mooie ruimtes. De kunstenaars zijn in combinaties te zien en dat werkt goed uit. Er hangt voor mij een gevoel van vervreemding over deze expositie waar alle kunstenaars aan bijdragen, het is mooi te zien hoe dat toch weer bij elkaar komt!
Artist talk in de Pont
waarin Niels Post bedachtzaam op de vragen van Marleen Hartjes reageert.
Kiki Goossen: future sealevel
Wendy Asumadu assembleert de Union jack
Joseph Winsborrow’s Faggot poems
up close
De ruimte waarin Wendy Asumadu poogt Ghanees te leren, de taal van haar moeder, is heel mooi met de monitor met Grinder-communicatie van Joseph Winsborrow en de spamteksten van Niels Post
Over communicatie gesproken
Niels Post maakt mooi gebruik van de hoge ruimtes
En dit recente topstuk communiceert nog maar moeizaam
In Tilburg uitgezochte vlaggen voor de linker en de rechterkontzak van Joseph Winsborrow
Wendy Asumadu
Een sentimental journey….
Met een doelgerichte chat van Joseph Winsborrow
Alleen Jeong Lee heeft een aparte ruimte met een intrigerende video
technisch erg ontwikkeld!
De eersten zullen de laatsten zijn: Kiki Goossen zette een schotel in de tuin
waarmee zij beelden en geluiden van de zon oppikt, het geluid leek wel Star Wars muziek
De opening van de tentoonstelling waarbij Niels Post over de tot standkoming van het geheel sprak
Voor een publiek dat kleiner was dan ik gehoopt had. Ieder student is met zijn/haar eindexamen bezig
Het bestuur en met name de voorzitter sprak in gloedvolle bewoordingen
En dankte vertrekkende medewerkers met een knapzak met Tilburgse goodies
zo kreeg ik er ook een en ik moet zeggen, de inhoud beviel prima!
Bij wijze van afscheid sprak ik kort over mijn ervaringen in het afgelopen jaar en dankte ik Marleen Hartjes voor de erg prettige samenwerking
waarna ik van Marleen ook een dankwoord en een mooi boeket ontving
Tot slot maakte Marleen met de huidige directeur van Kunstpodium T Klaartje Esch en de scheidend jaarmeester de nominaties voor de Jan Naaijkens prijs bekend: Machteld Steukers (PXL Hasselt), Nuni Weisz (HKU), Chris Rijk (HKU) en Maureen Jonker (HKU). Zij zullen vanaf 13 juli in Kunstpodium T tentoon stellen en de winnaar, die tijdens de opening bekend gemaakt wordt, ontvangt een geldbedrag en krijgt een solotentoonstelling.
De aanwezige winnaars, Cris Rijk en Maureen Jonkers waren bijzonder opgetogen en belden direct Nuni Weisz om haar te vertellen dat ze ook genomineerd werd.
zie ook trendbeheer
Remain in Light
10 januari 2017
Bij de Pont, waar ik was voor de mastertalk met Rob Birza, zag ik ook toevallig de bescheiden tentoonstelling van Hester Oerlemans en René Daniëls. Oerlemans heeft eenzelfde lichte toon en fascinatie met beeld en taal als die Daniëls altijd tentoon heeft gespreid en het is interessant hoe dat bij haar uitpakt. Waar ik echter echt enthousiast van werd waren de sculptuurtjes van Daniëls die zelden zo te zien zijn. Een mooie kleine tentoonstelling te midden van het grote geweld!
René Daniéls: Banden Tyres? Banden pneus! – 1986
Hester Oerlemans: Hang it All – 2016
Hester Oerlemans: Refugee Monument – 2016
René Daniëls: Z.T. – 1987
René Daniëls: L’objet – 1980
René Daniëls: De kelder de zolder – 1987
Hester Oerlemans: ?
René Daniëls: Z.T. 1988
René Daniëls: Z.T. – 1980
René Daniëls:Z.T. – 2007-2013
René Daniëls:Z.T. – 2007-2013
Hester Oerlemans: 18 drawings – 2014-2016
Hester Oerlemans: 1961 (selfportrait) – 2016
René Daniëls: L’Objet – 1980
Hester Oerlemans: Tape-roll – 2015
Apprentice-Master project
6 januari 2017
Vandaag vond de opening plaats van de eerste tentoonstelling in het kader van het Apprentice Master Project van Kunstpodium T in Tilburg. Eerst werd in de middag een zogeheten Master-Talk gehouden met de meester van de eerste tentoonstelling: Rob Birza. Voor een constant veranderende achtergrond werd Birza door Marleen Hartjes, de directeur van Kunstpodium T, ondervraagd over zijn kunstenaarspraktijk. Dat die praktijk veelvormig is word uit die achtergrond met dia’s van het werk van Birza heel duidelijk. Hij was bij mij bekend als schilder, het was een ontdekking dat Birza ook met 3D werk en installaties aan het werk is geweest. Het had hem erg mee gezeten, omdat hij van St. Joost naar Ateliers 63 ging en daar snel door Wim Beeren werd gevraagd voor een tentoonstelling in het Stedelijk. Daarna gaat het dan vanzelf.
Na een door vrijwilligers gemaakte maaltijd voor medewerkers vond bij Kunstpodium T de opening van het seizoen en van de eerste tentoonstelling met de naam “A Steady Supply of Smoke and Mirrors”. Het werk van Sandra Heemskerk was daarin bijzonder levendig en het gaf een mooi beeld van het procesmatig denken van deze studente. Sommige details waren heel treffend en de video’s hadden een volledige zelfstandigheid verdiend. Felix Carpio maakte een video in Brussel waarin hij met trage camerabewegingen als in een choreografie de vormen volgend de ruimte beschrijft die door details in classicistische architectuur worden begrensd. Een fascinerende video die met een lichtwerk wordt aangevuld. Remko van der Auwera laat donkere landschappen zien waarin in licht-strepen organische vormen opdoemen, als botten in een duistere woestijn. De werken van Rob Birza suggereren nog het meest het thema dat werd genoemd: kunst als protagonisten in een theater, naar analogie van Shakespeare’s monoloog uit As You Like It: “All the world’s a stage and all the men and women merely players”.
Mastertalk in de Pont met Rob Birza en Marleen Hartjes
en dan wordt er gezellig genast!
Kunstpodium T heeft geen grote ruimtes voor een goed bezochte opening en dus werd de opening gedaan in de grote tuin bij een vuurschaal bij bijna 0 graden celcius.
Marleen Hartjes introduceert, Rebecca Nelemans hield een gloedvol politiek verhaal (zij was verantwoordelijk voor de petitie over Brabants kunstklimaat)
en vervolgens vertelde uw correspondent in de functie van jaarmeester over de samenstellingen in de tentoonstellingen en opende vervolgens de tentoonstelling.
Rob Birza maakte een paar sculpturen met kopjes die ook in zijn schilderijen voorkomen
Die kopjes zijn figuren uit een theaterstuk, kunst als theater was een thema
Remko van der Auwera heeft vervreemdende foto’s van landschappen
met daarin en , zoals hier daarvoor georganiseerde organische vormen te vinden zijn.
Excuus voor de foto’s, maar het werk oogde intirigerend
Sandra Heemskerk kreeg veel aandacht, en terecht: er was veel te zien in deze proeve van haar persoonlijke archeologie
Haar omgang met klassieke beelden is vorm van toe-eigening
Een fraai hoekje in haar ruimte, de video zou apart getoond kunnen worden
De video van Felix Carpio die ik bijzonder mooi vond
het geeft een misschien wat relativerende context
Hij mocht ook niet klagen over aandacht, die lichtinstallatie werkte wel prettig vervreemdend
Slave City
25 augustus 2016
In de Pont in Tilburg is de tentoonstelling Slave City van Joep van Lieshout te zien. Zijn thematiek is een ironische doordenking van de economische principes tot productie-optimalisering. Het werk oogt erg moraliserend. Het lijkt dan ook niet meer dan logisch dat hij soms zijn inspiratie zoekt in middeleeuwse kunst en dat deze tentoonstelling in het kader van het Jeroen Bosch jaar tot stand is gekomen. Het is een overzicht en wat opvalt is dat er formeel wel ontwikkelingen te bespeuren zijn van interessante sculpturen naar hele installaties zoals die hij in La Friche Belle de Mai in Marseille liet zien. Daarnaast is er een ontwikkeling van door architectuur geïnspireerde werken naar mensfiguren in alle staten van ontleding. Het oogt hier en daar gruwelijk, maar het zijn de consequenties van ver doorgevoerde op lage kosten en hoge productie gerichte efficiëntie.
Daarnaast zag ik nog wat andere werken die ik niet kende:
Giuseppe Penone: Palpebre – 1989-1991
Giuseppe Penone: Palpebre (detail)
Giuseppe Penone: Muzikale transcriptie van de taal der bomen – 2012
Marlene Dumas: Geelschorskop – 1993
Marlene Dumas: Swartschorskop – 1993
Vervolgens was ik ook nog even bij Park waar Yona Friedman deze zomer een installatie had laten bouwen waarin elke donderdag een dj het publiek liet dansen in een silent disco.
DJ at work
De installatie vanaf de ingang
Tijdens de zomer zjn interventies gepleegd door verschillende kunstenaars zoals hier een rest te zien is van werk van Marijn van Kreij
Die ook hiervoor verantwoordelijk is
En nog een plaatje van de achterkant.
Perpétuel
Tilburg
9 oktober 2014
Vandaag deed ik een dagje Brabant en eerst was ik om klokslag 11.00 u in de Pont. Ik had niet veel verwachtingen, maar het bezoek bleek de moeite waard, vooral de foto’s en video’s van Willy Doherty raakten me door de terloopse suggestie van onraad en lichte paranoia die om het werk hangt. De middelen die hij daarvoor gebruikt zijn niet erg ingewikkeld, niet belicht en soms geflitst. Met een gevoel voor esthetiek en minimale middelen die hij optimaal weet te gebruiken weet hij genoemde onrust te bewerkstelligen bij de toeschouwer. Door de combinatie van herinneringen aan bijvoorbeeld “The Troubles” in N. Ierlanden en aan plaatsen van herinnering in de subtiel gedetailleerde foto’s of video’s kruipt langzaam het gevoel naar boven dat het “niet pluis is” om met Armando te spreken. Zijn werk was ook in Kassel te zien vorig jaar, maar verdronk in de hoeveelheid kunst daar en het overweldigende werk van William Kentridge daar vlak bij.
Willy Doherty: Een video met een nachtopname van een stadscentrum door vier bewakingscamera’s die je niet direct herkent als zodanig, op het eerste gezicht is het een opname van statief met een bepaalde esthetische waarde.
Een doorgaande opname van een autorit die steeds op dit soort roadblocks eindigt
Kogelgaten…
Als er tekst in de foto’s verschijnt vind ik het minder werken, het doet denken aan Britse landschapskunstenaars en wandelingen.
De Fensterbilder van Bazelitz uit het begin van de tachtiger jaren vond ik destijds fantastisch, maar waarom wist ik op dat moment niet echt.
Nu zag ik het echter direct: hier speelt ook de spanning tussen abstractie en figuratie een rol die ik zelf vaak zoek in mijn werk.
Robert Zandvliet kan wel tekenen blijkt in zijn presentatie hier
Mooi licht in zo’n gordijn
en je ziet de schilder denken
Maar als ik dan die schilderijen zie weet ik het niet meer.
Geef mij dan maar Richard Serra met zijn vette zwart-klonten
Mark Wallinger’s zelfportret, een 3-dimensionale I deed me denken aan een werk dat ik op het malieveld maakte ( https://chmkoome.wordpress.com/2013/02/23/malieveld-32/ )
Dit had ik ook nog niet gezien, glas en perspex, van Fiona Banner, functie en materiaal wringen.
En in de projectruimte nog het mooie project van Martin en Inge Riebeek met dit soort portretten van over de hele wereld. Apart werden er ook video-opnamen van getoond.
Theo Kuijpers
19 april 2013
Door omstandigheden kwam ik opeens in Tilburg en ik nam de gelegenheid de Pont te bezoeken. De tentoonstelling van Katharina Grosse die daar plaats vindt had me op grond van de foto´s die ik op internet zag nog niet weten te trekken, maar als je er dan toch bent ga je kijken. De enorme doeken van Grosse maakten me nòg niet heel erg enthousiast, maar de installaties die ze daarmee inrichtte voor de Pont maakten me toch enthousiast. Met een enorm gebaar eigent de kunstenaar zich de grote ruitmtes van de Pont toe door grote 3D volumes in de zalen te brengen en die met bijzonder effectieve wijze te beschilderen. Geen internetkunst dus, je moet erin rond lopen om het te kunnen beoordelen.
Daarnaast zag ik een paar mooie nieuwe werken in de collectie die op zich al de moeite waard zijn, ik heb hier een paar foto’s daarvan toegevoegd.
Katharina Grosse
Katharina Grosse
Katharina Grosse
Katharina Grosse
Katharina Grosse
Katharina Grosse
Anton Henning: Bloemstilleven
Angela Bulloch: Saturn North from Earth – 2010
Ai Wei Wei: Grapes – 2010
Bill Viola: Acceptance – 2008
Katharina Grosse
Sophie Calle: Where and When? Berck 2004 – 2008
chmkoome's blog 