20 november 2022
Tagarchief: David Lynch
Nudes
Someone is in my House
On aime l’art!
2 augustus 2017
In Avignon bij de Collection Lambert is door Éric Mézil een tentoonstelling samengesteld uit de collectie van Agnes B, modeontwerpster die recent in de De Luxe-bijlage van NRC uitgebreid aan het woord kwam over haar belevenissen.
Het is een bijzonder geslaagde tentoonstelling die een sterk persoonlijke signatuur heeft en indruk maakt door de keuzes die de verzamelaar uit diverse oeuvres heeft gemaakt uit wat een indrukwekkende verzameling moet zijn. De curator heeft de meer dan 400 geselecteerde kunstwerken ook nog op originele en intelligente manier verwerkt, zodat de expositie meer dan de moeite waard is en een mooi beeld geeft van New York in de tachtiger/negentiger jaren en ook een sterke Afrikaanse component en meer recente kunst laat zien. Naast deze tentoonstelling wordt ook een hommage aan de Frans/Marokkaanse kunstenaar Leila Allaoui gepresenteerd. Deze fotografe kwam om het leven bij een terroristische aanslag in Ouagadoudou. Verrassend sterk werk van iemand waarvan ik nooit eerder werk zag. Ook is er een groepstentoonstelling te zien met werk van Anselm Kiefer, Joseph Beuys, Lothar Baumgarten en Wolfgang Laib in het kader van het veertigjarig bestaan van het Centre Pompidou in Parijs. Deze tentoonstelling is opgehangen aan de serie “La vie sécrète des plantes” van Kiefer die in 2003 door Yvon Lambert gedoneerd werd aan het Parijse museum. |
Mocht u nog in de buurt van Avignon komen: een aanrader!
Leila Allaoui: installatie
Leila Allaoui: uuit de serie “No pasara” – 2008
Leila Allaoui: video
Chérie Samba: Voyage Clandestin
Seydou Keïta: Sans titre (Homme à la fleur) – 1959
John Goba: Ode e Lay – 1996
Vergeten aan te tekenen
In de mooie zaal met Sol Lewitt-muurtekening – Douglas Gordon: Bootleg – 1995 (The Smiths and Morrissey)
Max Natkiel: Paradisio-still
Claire Taboulet: make-up – 2015
Andy Warhol: Untitled (Boy in the zoo) – 1954-1958
Claire Taboulet: les mangeurs – 2013
Daniel Johnston: Captain America
Cameron Jamie: Untitled – 2005
Futura 2000: Angie – 1995
Alexander Calder: Sun – 1970
Roman Signer: Sand Column – 1995
Roman Signer: Sand Column – 1995
Mona Hatoum: Keffieh – 1998
Mona Hatoum: Set in Stone – 2002 (links het westen, rechts het oosten)
Dieter Roth: Sans titre – 1985
Dieter Roth: Sans titre – 1985
Robert Wilson: Bessie Smith, Breakfast Chair – 1988
Cyprien Gaillard: Pictoresque (Königsburg) – 2007
Pierre Klossowski: Scene du jeune Ogier et du commandeur de St Vit – 1982
David Lynch: Fix my Head, Head and Hand, Potemkin Dream – 2010
Suicide’s Alan Vega: Sons of Anarchy – 2012
Alan Ginsburg: Portrait of Bill Burroughs – 1953
Jean-Michel Basquiat: Z.T.
Alain Dister: Mijn oude leraar Michael McClure en Alan Ginsburg – 1998
Een fantastische Gilbert and George
Anselm Kiefer: Der Traumkönig
Joseph Beuys: Jajaja – Neeneenee Elders in het gebouw klonk het geluidswerk van deze tape
Wolfgang Laib: Maison de Riz – 1985
Achter – Anselm Kiefer: Die Rheintöchter – 1969-1989, voor Wolfgang Laib: Milchtegel – 1996-1999
Anselm Kiefer: La vie secrète des plantes – 2001-2002
Anselm Kiefer: La vie secrète des plantes – 2001-2002
Anselm Kiefer: La vie secrète des plantes – 2001-2002 (detail)
Eraserhead
24 augustus 2004
Jack Nance in David Lynch’s Eraserhead
Vanavond wordt Blue Velvet van David Lynch uitgezonden in ´the RTL-cut´, die beker laat ik maar aan me voorbij gaan. De film was toen ik hem voor de eerste keer zag nogal ontregelend, een huiskamersetting en de noodzakelijke boodschappen zullen de herinnering danig verstoren.
Lynch´ eerste film, Eraserhead, zag ik voor het eerst in een Amerikaanse bioscoop in San Francisco, als onderdeel van een double feature. De andere film ben ik vergeten, maar dit gewrocht was een hallucinerende ervaring. Het Duits expressionisme en de punkbeweging gingen samen in een surrealistisch geheel waar geen touw aan vast te knopen was. Het onduidelijk zwart/witte beeld liet veel te raden over en ontvankelijk en gretig als ik was maakte ik er van alles van wat me verontrustte. Van het geluid herinner ik me niet veel meer dan keiharde schurende geluiden die af en toe opdoemden, van dialoog of omgevingsgeluid was volgens mij geen sprake. Waarom wordt die film niet eens door een interessante zomergast gekozen denk ik, alhoewel je ook die film beter in een krakende bioscoopstoel van een alternatief filmhuis kan zien om hem ten volle te waarderen.
chmkoome's blog 