22 oktober 2022

Humpty: Palais de Tokyo
Dumpty: Lafayette Anticipations
22 oktober 2022
Humpty: Palais de Tokyo
Dumpty: Lafayette Anticipations
2 augustus 2017
In Avignon bij de Collection Lambert is door Éric Mézil een tentoonstelling samengesteld uit de collectie van Agnes B, modeontwerpster die recent in de De Luxe-bijlage van NRC uitgebreid aan het woord kwam over haar belevenissen.
Het is een bijzonder geslaagde tentoonstelling die een sterk persoonlijke signatuur heeft en indruk maakt door de keuzes die de verzamelaar uit diverse oeuvres heeft gemaakt uit wat een indrukwekkende verzameling moet zijn. De curator heeft de meer dan 400 geselecteerde kunstwerken ook nog op originele en intelligente manier verwerkt, zodat de expositie meer dan de moeite waard is en een mooi beeld geeft van New York in de tachtiger/negentiger jaren en ook een sterke Afrikaanse component en meer recente kunst laat zien. Naast deze tentoonstelling wordt ook een hommage aan de Frans/Marokkaanse kunstenaar Leila Allaoui gepresenteerd. Deze fotografe kwam om het leven bij een terroristische aanslag in Ouagadoudou. Verrassend sterk werk van iemand waarvan ik nooit eerder werk zag. Ook is er een groepstentoonstelling te zien met werk van Anselm Kiefer, Joseph Beuys, Lothar Baumgarten en Wolfgang Laib in het kader van het veertigjarig bestaan van het Centre Pompidou in Parijs. Deze tentoonstelling is opgehangen aan de serie “La vie sécrète des plantes” van Kiefer die in 2003 door Yvon Lambert gedoneerd werd aan het Parijse museum. |
Mocht u nog in de buurt van Avignon komen: een aanrader!
Leila Allaoui: installatie
Leila Allaoui: uuit de serie “No pasara” – 2008
Leila Allaoui: video
Chérie Samba: Voyage Clandestin
Seydou Keïta: Sans titre (Homme à la fleur) – 1959
John Goba: Ode e Lay – 1996
Vergeten aan te tekenen
In de mooie zaal met Sol Lewitt-muurtekening – Douglas Gordon: Bootleg – 1995 (The Smiths and Morrissey)
Max Natkiel: Paradisio-still
Claire Taboulet: make-up – 2015
Andy Warhol: Untitled (Boy in the zoo) – 1954-1958
Claire Taboulet: les mangeurs – 2013
Daniel Johnston: Captain America
Cameron Jamie: Untitled – 2005
Futura 2000: Angie – 1995
Alexander Calder: Sun – 1970
Roman Signer: Sand Column – 1995
Roman Signer: Sand Column – 1995
Mona Hatoum: Keffieh – 1998
Mona Hatoum: Set in Stone – 2002 (links het westen, rechts het oosten)
Dieter Roth: Sans titre – 1985
Dieter Roth: Sans titre – 1985
Robert Wilson: Bessie Smith, Breakfast Chair – 1988
Cyprien Gaillard: Pictoresque (Königsburg) – 2007
Pierre Klossowski: Scene du jeune Ogier et du commandeur de St Vit – 1982
David Lynch: Fix my Head, Head and Hand, Potemkin Dream – 2010
Suicide’s Alan Vega: Sons of Anarchy – 2012
Alan Ginsburg: Portrait of Bill Burroughs – 1953
Jean-Michel Basquiat: Z.T.
Alain Dister: Mijn oude leraar Michael McClure en Alan Ginsburg – 1998
Een fantastische Gilbert and George
Anselm Kiefer: Der Traumkönig
Joseph Beuys: Jajaja – Neeneenee Elders in het gebouw klonk het geluidswerk van deze tape
Wolfgang Laib: Maison de Riz – 1985
Achter – Anselm Kiefer: Die Rheintöchter – 1969-1989, voor Wolfgang Laib: Milchtegel – 1996-1999
Anselm Kiefer: La vie secrète des plantes – 2001-2002
Anselm Kiefer: La vie secrète des plantes – 2001-2002
Anselm Kiefer: La vie secrète des plantes – 2001-2002 (detail)
7 augustus 2015
De Collection Lambert in Avignon is na een sluiting van meer dan een jaar sinds juni in een nieuwe behuizing te zien. Naast het Hôtel de Caumont is nu ook doorgebroken naar het Hôtel de Montfaucon zodat gelegenheid bestaat naast de tijdelijke exposities nu ook een regelmatig veranderend overzicht van de collectie van Yvon Lambert te bewonderen. De tijdelijke tentoonstelling waarmee de heropening gevierd wordt heeft al veel reacties opgeroepen in Frankrijk. Het betreft een overzicht van theaterregisseur, acteur, regisseur en opera-scenograaf Patrice Chéreau, een beroemdheid hors concours in Frankrijk die in 2013 overleed. Tussen de foto’s, video’s en vitrines met memorabilia zijn kunswerken geplaatst die verband houden met onderwerpen. In veel gevallen zijn het inspiratiebronnen van Chéreau geweest of zijn de werken door dezelfde bronnen geïnspireerd wat de tentoonstelling een mooie eenheid geeft. Hierin is een aantal fraaie bruiklenen te bewonderen naast keuzes uit de stal van Lambert. Naast een paar films heb ik nooit registraties van het werk van Chéreau gezien, maar deze tentoonstelling maakt wel erg nieuwsgierig en de kunstwerken die te zien zijn maken een bezoek meer dan de moeite waard, bij deze een indruk:
Een interview met de piepjonge Patrice die aan het Lycée al eigen toneelstukken regisseerde met zelfgemaakte kostuums en decors
De scèneschetsen van de regisseur zijn al veel meer de moeite waard (met excuus voor de fotokwaliteit, veel reflectie!)
“Die Ring des Nibelungen”- registratie die gemaakt is van een samenwerking tussen Pierre Boulez en Chéreau
Deze Giacometti staat heel erg mooi opgesteld voor de installatie van Miroslav Balka die vorig jaar in de gevangenis Ste. Anne een hoogtepunt vormde.
Ook Anthonin Artaud mag niet ontbreken in een dergelijke tentoonstelling. Dit is een portret van Jacques Prével van zijn hand
In een aparte ruimte, gewijd aan de ensceneringen van Shakespeare zijn de wanden gedaan door Sol Lewitt en er hangt werk van Gerhard Richter
Richard Peduzzi heeft veel decors gemaakt voor Chéreau. Er hangen veel mooie schetsen en de maquettes zijn sculpturen op zich
De indrukwekkende kannibalen van Goya uit Besancon zijn er ook bij gehaald om de periode te illustreren waarin Chéreau “La Reine Margot ” maakte, een film over de Bartholomeusnacht.
Dit gedeelte gaat over genocide. Hier een beeld van Adel Abdessemed dat uit messenlemmets is gemaakt, het laat weinig aan de verbeelding over.
4 januari 2014
Art Rotterdam was snel afgelopen voor mij: na een ongelukkige val aan het einde van de dag was ik de rest van de week uitgeschakeld. Toen had ik echter al een en ander gezien en ik zal beginnen in opeenvolgende posts daar verslag van te doen. Bij de persuitnodiging van de beurs zat ook een uitnodiging voor de persopening van La La La Human Steps, 10.00 u, daar ging ik dus eerst naar toe. Tijdens een eenvoudige presentatie vertelde Sjarel Ex, de directeur van het museum, dat het de bedoeling was een collectiepresentatie te laten zien die uitgaat van de lijnen die het museum tot nu toe in haar collectieopbouw heeft gevolgd. Een belangrijk element in de collectie is het surrealistisch aandeel en daarvan uit gaande is gezocht naar werk dat slecht bekende of onverkende gebieden betreedt. Een werk dat als kenmerkend voor deze tentoonstelling wordt getoond is het gedicht “The Raven” van Edgar Allen Poe, dat gaat over verlies en herinnering. Een map met de tekst en litho’s van Manet ligt in een vitrine. Een ander literair werk dat als referentie wordt genoemd is de roman “La Condition Humaine” van André Malraux waarin de hoofdfiguren heen en weer geworpen worden tussen conflicterende emoties en gedachten, het lot van de mensheid en ook van kunstenaars zoals in deze tentoonstelling is te zien. Als experiment voegt de curator, Els Hoek, ook dans toe aan de tentoonstelling: vier choreografen werd gevraagd een choreografie te maken naar aanleiding van het tentoongestelde werk die tijdens de tentoonstelling zal worden uitgevoerd in een speciaal voor de gelegenheid in de zaal afgescheiden deel van de vloer dat centraal tussen de werken ligt. De choreografen zijn Eduard Locke van La La La Human Steps, Ed Wubbe van het Scapino en Matthew Pawlicki en Peter Leung van The House of Makers. Hen werd gevraagd een duet te maken tussen een man en een vrouw waarin het wederzijds aantrekken en afstoten tot uiting komt. Tijdens de opening was een optreden van street-dancers Ques en Claerence Person te zien.
De tentoonstelling, die in de grote Bodonzalen is ingericht, is als geheel wat chaotisch. Er is veel video te zien en de verlichting staat op laag, wat niet ten goede komt aan de meer klassieke werken die ook getoond worden. Het geeft echter wel een gevoel van ongemak dat de thematiek van de tentoonstelling recht doet. Bij de voorstelling echter werkt het als in het theater: alle ogen op de voorstelling, waardoor een gevoel van intimiteit ontstaat. Of de betekenis van de werken in de tentoonstelling worden beïnvloed vraag ik me af, misschien dat bepaalde elementen in het werk worden versterkt zoals in het geval van de street-dancers het straatgevoel dat in bepaalde werken aanwezig is. Bij deze een indruk:
Ook niet mis – Paul Thek: Ganymedes – 1969 In een ander deel van het museum een tentoonstelling over Paul thek en zijn samenwerking met Franz Deckwitz
Fantastische puinhoop van John Bock: Porzellan Isochizo Küchentot des neurodermitischen Brockenfals im Kaffeestrudel und das alles ganz teuer – 2001
Museum Booijmans van Beuningen