19 februari 2019

Claire Fontaine: Le Trickster – 2018
21 augustus 2014
De Collection Lambert in Avignon is momenteel bezig haar behuizing uit te breiden om haar enorme schenking (550 stukken hedendaagse kunst) aan de Franse staat te kunnen presenteren in de zomer van 2015. Om deze zomer toch een presentatie te kunnen tonen hebben ze de tentoonstelling “La disparition des lucioles” (Het verdwijnen van de glimwormen) georganiseerd in de Prison Sainte-Anne, direct achter het Palais des Papes in Avignon, een gevangenis uit het einde van de achttiende eeuw die tot tien jaar geleden nog gebruikt werd. In honderdvijftig cellen zijn kunstwerken geïnstalleerd, soms een en soms meerdere die met elkaar in discussie gaan. Ook de gangen en sommige binnenplaatsen zijn gebruikt door kunstenaars. De titel van de tentoonstelling is ontleend aan een essay dat Pier Paolo Pasolini 1 februari 1975, enkele maanden voor zijn dood, in La Corriere della Sera publiceerde. Ik zal daar verder niet op in gaan, voor wie het Frans machtig is staat onder een link naar het artikel.
De tentoonstelling is goed en overweldigend, wat mede door de locatie en de hoeveelheid werk wordt veroorzaakt. Het werk komt uit de collectie zelf, uit bruiklenen van musea en werk uit de fameuze collectie van de privéverzamelaar Enea Righi. De kunstenaars/curators hebben in sommige gevallen mooi gebruik gemaakt van de ruimte en haar historie en naast de keuze van een aantal werken uit de collectie die al eerder te zien waren in het pand dat nu verbouwd wordt zijn een behoorlijk aantal verrassingen te vinden, waaronder een aantal werken van Jiri Kovanda, een Tsjechische kunstenaar die zich al vroeg met heel terloopse acties bezig hield. Bij deze een indruk met de aantekening dat het werk van een aantal kunstenaars die ik waardeerde niet goed te fotograferen was, zoals prachtig werk van o.a. Francis Alys en Marcel Broodthaers die hier alleen genoemd kunnen worden.
Jiri Kovanda: One small box filled with red Rhododendonblossoms, the other small box filled with white rhododendonblossoms, Spring, Summer 1981 – Vinohrady, Prague 1981
Jiri Kovanda: … I walk along carefully, very carefully, as if I were on ice that might crack any moment – October 28, 1977, Prague
Het laatste bericht uit Marseille: in het MAC, Le musée d’art contemporain de Marseille, wordt de tentoonstelling “Le Pont” getoond. Dat wil zeggen: de tentoonstelling begint daar en breidt zich uit over de gehele stad met publieke interventies en werken op locatie. Ik ben niet de stad in geweest, daarvoor ontbrak me de tijd en het is een chaotische stad waar je veel met verplaatsing bezig bent waardoor het werk dat je wilt zien een terzijde wordt. De tentoonstelling in het MAC is echter vrij groot en de moeite waard. Een aantal grote namen exposeren werk en behoorlijk wat Franse kunstenaars, waarvan er een aantal van Arabische afkomst is. Het thema van de tentoonstelling laat zich raden: bruggen worden geslagen naar andere culturen en vooral de mediterane buren zijn dan ook volop aanwezig, wat dan weer aansluit bij de agenda die ook zich in het MUCEM duidelijk maakt. Van de tentoongestelde werken was ik het meest onder de indruk van het werk van het collectief Claire Fontaine (vrij naar de in Frankrijk veel gebruikte cahiers). Hun werk wordt bij mijn weten buiten Frankrijk nog niet zo getoond, maar wellicht komt daar verandering in.
Het gebied van de bouches du Rhône is uitermate geschikt voor een evenement als MP 2013, de agenda dit jaar zit vol met evenementen die weliswaar voornamelijk afspelen in Marseille, maar die ook in Aix en Provence, in Nîmes, Arles en gedurende het hele jaar op wisselende plekken geslaagde evenementen opleveren. Als ik dat vergelijk met de Nederlandse situatie, dan zou ik zeggen dat hier meer samenwerking in plaats van competitie tussen de verschillende kandidaten voor Culturele hoofdstad 2018 waarschijnlijk tot een internationaal aansprekender resultaat zou hebben geleid.
Het museum staat in een gegoede buitenwijk in Marseille en bestaat uit een rij betonnen barakken die behoorlijk effectief zijn.
Binnen werd me streng duidelijk gemaakt dat fotograferen verboden is, maar een paar plaatjes kon ik er toch uit persen: het was warm en einde van de dag, dus het toezicht was iets minder. Hier van werk van Dan Perjowski.
Een onthutsend schilderij van Marlene Dumas (Drowned) met op de vloer werk van iemand wiens naam ik nu kwijt ben.