STROOM

23 november 2020

Zaterdag verscheen in NRC een artikel waarin bekend werd gemaakt dat Arno van Roosmalen’s positie als directeur van STROOM niet langer houdbaar is. De affaire Andeweg is daar volgens dit stuk mede debet aan, maar er wordt ook gewag gemaakt van de situatie met Gamal Ez. Een beetje vreemde en insinuerende toevoeging die me niet terecht lijkt. Deze Egyptische kunstenaar had een nogal intimiderende manier van werken (waarvan ik zelf ook staaltjes heb mee gemaakt) en is op een bepaald moment veroordeeld voor wangedrag naar zijn ex-vrouw. Hij was in Den Haag afgestudeerd en maakte als Haags kunstenaar gebruik van de mogelijkheden die STROOM biedt en na zijn straf ook van de mogelijkheden die het Fonds bood. STROOM heeft zich vanaf dat moment kennelijk niet meer met hem bemoeid.
Ik loop zelf de deur van STROOM niet plat, maar heb altijd veel waardering gehad voor de invulling van hun faciliterende functie die van Den Haag een belangrijke stad maakt in de beeldende kunst in Nederland. Arno van Rosmalen heeft zich in mijn beleving als directeur altijd geëngageerd en creatief opgesteld en was zeker aanspreekbaar. Ik heb veel waardering gehad voor zijn bemoeienissen met het starten van een blog van Haagse kunstenaars, zijn deelname aan discussies op de diverse kunstblogs en zijn pogingen Haagse kunstenaars ook buiten Den Haag een podium te bieden en om de Haagse kunstwereld meer naar buiten te laten kijken.
Op een bepaald moment kwam er meer maatschappelijk engagement in de programma’s van STROOM als presentatie-instelling en de nadruk in de getoonde kunst kwam ook meer op een dergelijk engagement te liggen. Daarnaast werd nagedacht over het belang van kunst in deze maatschappij waarin zich in het begin van het tweede millennium steeds meer problemen beginnen te ontwikkelen. Een ontwikkeling die zich in het hele culturele veld voordoet, maar waarin STROOM mijns inziens wel heel sturend wil zijn in een lokaal kunstenveld dat zich daar niet altijd in kan vinden. Deze ontwikkeling culmineert in een situatie waarin STROOM zelf toegeeft dat ze niet meer weet hoe het moet functioneren als presentatie instelling, wat haar taken zijn en welk belang kunst heeft. In informatie mails kondigt ze een periode van onzekerheid aan waarbij de Uncertainty Seminars twijfel als culturele strategie omarmen en in het programma onderdeel Our house is your home internationale organisaties de tentoonstellingsruimtes over te laten nemen om te tonen wat zij relevant, urgent of uitdagend vinden. Ik neem aan dat de bedoeling is daarvan te leren. Ik weet niet wat de positie van de directeur hierin geweest is, maar het valt zeker allemaal onder zijn verantwoordelijkheid.

Ik woon bij STROOM om de hoek en mijn neiging daar langs te gaan om te kijken wat getoond wordt is de laatste jaren niet echt groot geweest. De Uncertainty Seminars heb ik voor een deel ook door praktische problemen niet kunnen bezoeken, maar daarnaast had ik ook niet altijd het idee dat ik daarop zat te wachten. Als ik langs liep en door de etalage naar binnen tuurde was het niet altijd duidelijk wat er gebeurde. Het oogde eerder wel bruisender dan de laatste tijd en dan bedoel ik voor de Corona-crisis (waarin overigens wel een open call uit ging voor projecten over de gevolgen van de pandemie en opdrachten werden gegeven aan fotografen om die gevolgen te documenteren, dit met geld van een gepland jubileum. Dat vond ik een fijne reactie op de situatie).
Dat we dus in een soort eindtijd zaten waarin iets nieuws moest gebeuren was wel duidelijk. Dat het directeurschap van Arno van Roosmalen echter zo moet eindigen vind ik pijnlijk voor iemand die veel goeds op zijn naam mag schrijven, maar misschien had hij ook zelf eerder zijn conclusies moeten trekken. Zoals collega Pieters het zo treffend beschrijft: “ieder leiderschap heeft een houdbaarheidsdatum”.

De manier waarop het bestuur van STROOM het vertrek op de site begeleid is wel erg koel en zakelijk, dat roept vragen op over de verhoudingen binnen STROOM. De mail die recent werd gestuurd namens team en bestuur is een en al schuldbesef en goede voornemens. Je hoopt maar dat die goede voornemens niet in de weg gaan zitten in de beoordeling van kunst en kunstenaars.

Commentaar Jeroen Bosch op trendbeheer

Apologie Robert Jan Verhagen met commentaar Jack Segbars

Bertus Pieters op Villa La Reppublica

Haags Hoogtij

4 december 2015

GEMAK :

De dag had vandaag een rouwrandje, daar GEMAK met ingang van middernacht ophoudt te bestaan. Ter gelegenheid daarvan is een debat georganiseerd over toekomst en positie van presentatieinstellingen en de diversiteit van het kunstenveld met hier het forum.

De opkomst gaf aan dat de belangstelling voor deze problematiek groot is.

Niels Post is er als kenner van het veld, Arno van Roosmalen spreekt met verschillende petten in dit geval is hij uitgenodigd als vertegenwoordiger van De Zaak Nu, dat geldt ook voor Birgit Donker. Van Roosmalen heeft een scherpe analyse van de actuele situatie  en de verwachtingen die hij heeft van het veld klinken heel plausibel.

Bianca Runge was verantwoordelijk voor de opgeheven Willem 3 in Vlissingen. Zij schetst een ontluisterend beeld van de situatie in Zeeland.

Birgit Donker staat heel duidelijk aan de kant van de kunstenaar en de presentatieinstellingen

Lees ook: Villa la Repubblica en Rune’s commentaar: Platform BK en ook Eline van der Haak in Metropolis M

MOOSE-SPACE :

Bij Moose is een installatie van Charlotte van Winden en Zsigmund Alaeddin te vinden.

Charlotte van Winden:’Fucking with reality’

Zsigmund Alaeddin: ‘Thanatos Praxis, ein druckloser Ausstellung’

Charlotte van Winden: ‘Welcome to the Family’

Charlotte van Winden: ‘Welcome to the Family’

Galerie Helder :

Dan naar het jarige HELDER, hier met subtiel werk van Harry Markusse

En het gelaagde werk van Sander Reijgers

Voor: Eelke van Willigen, achter Harry Markusse

Harry Markusse

Trash the House :

Bij aankomst vallen al projecties op van rode abstracte schilderingen

Binnen oogt het rood, ook host Suzanne Somers oogt rood en de kwade genius is in het Zwart

Annemiek Louwerens is verantwoordelijk voor de orde installatie

Die bijzonder geslaagd is, ze kijkt dan ook tevreden nar het geheel!

Rik hekman heeft een kamer met foto’s ingericht van een man die in de loop van een bepaalde periode zes verschillende vrouwen mee nam naar Lake Superior: WHY?

Hekman laat Connie van Driel de boekjes mee waarmee hij experimenteert om het project te documenteren.

Locatie Z

In de nieuwe tentoonstellingsruimte van Locatie Z is de installatie Monstrum opgebouwd door de kunstenaars die aan het initiatief verbonden zijn

Zij hebben daarbij regels toegepast: veel vrijheid en beperkte gebondenheid (alleen met de buurman/vrouw)

Het resultaat is een verrassend speels geheel dat in de nieuwe modernistische ruimte goed werkt

Tot in de meest raadselachtige hoekjes

Baracca:

Opening Baracca-project 22-01-2015

Baracca overviel het roemruchte Florencia (bekend van koffie en ijs) voor de tweede keer. Na eerst ter opening van het Baracca-project een bijeenkomst te hebben georganiseerd sluiten ze het nu op de zelfde plek af met een pop-up tentoonstelling. Hier met werk van Daan den Houter

Initiator Ibrahim Ineke met een uitgave van zijn hand

Een mooi werkje van Ton Kraaijeveld

Die echt wel geniet van de context van het geheel

Dit was van een mij onbekende gast, de apparaatjes gaven geluid (Update: blijkt Manuel Padding te zijn, dank Ibrahim!)

Ook Harold de Bree improviseerde een duikboot

En opdat we wisten wie hiervan de creatieve genius was

Frans van Lent vroeg om een minuut stilte en die kreeg hij ook!

Dit fraaie werkje was van een Dordtse kunstenares die ik vergat de naam te vragen

Op Trek toonde een brede smile!

Uw correspondent had een filosofische bui

Ellen Rodenberg verlangt naar sneeuw denk ik. Het was een gedenkwaardige gebeurtenis!

Ruimtevaart :

Justin Bennett maakt ook visueel geluid

Maarten Schepers met een eenzaam beeld wat de titel van de tentoonstelling goed illustreert: De Donkere December Dagen

Paul Klaui

Een verrassende niet-video van Sanne Maes

Barney de Krijger

Een mooie video van Jolanda jansen

Henk Hubenet met een bescheiden maar o zo effectief werkje

Paula van Zeggeren toont verrassend werk

Agnes de Wit

Marjolein van der Meij

Galerie Sophie:

 

Harald van Noordt toont werk met de rivier de Sorgue die ik ook goed ken. Het werk is minimalistisch en heeft surrealistische kanten. De atmosfeer is die van  l’heure bleue en dat legt een mooi uniformerend filter over de doeken

Vooral in de doorwerkte doeken waarin het materiaal meer zijn werk doet

Het is niet voor niets dat de cercle rondom de surrealistische dichter René Char graag aan de Sorgue verbleef.

Daaronder waren niet de minste kunstenaars, van Noordt bevindt zich in goed gezelschap!

Hoogtij

En na de discussie deed ook Niels Post Hoogtij voor trendbeheer

Symposion + Museumnacht

5 september 2015

De dag begon al vroeg vandaag. Direct na het Malieveld begon om 12.00 u in de grote kerk het symposium van West: 100 Years from now. Hierin werden in een aantal lezingen en panelgesprekken met deelnemers uit verschillende disciplines onze relatie met tijd onderzocht, met name in verband met culturele productie. Eloïse Sweetman, die door West is gevraagd dit symposium te organiseren, heeft een aantal originele invalshoeken gevonden om de thematiek te belichten. Het is jammer dat Vincent Icke (over dikke Icke gesproken!) het nodig vond om te vertrekken, omdat hij niet op zijn wenken bediend werd. De eerste paneldiscussie die ik meemaakte kwam misschien wat traag op gang door de uitgebreide introducties van de deelnemers, ik had daar wat meer wisselwerking verwacht. Dat neemt echter niet weg dat het gebeuren voor zo ver ik het mee maakte erg interessant was. Vooral het laatste panel met een aantal Haagse gasten maakte wel wat los. Roos van de Put was hier gespreksleider en zij deed dat op een stimulerende manier waardoor het duidelijk werd dat in Den Haag de benadering van de ontwikkelingen in de culturele sector erg divers is en blijft.

Marie José Sondeijker en Eloïse Sweetman voor de introductie

De dag werd gepresenteerd door Chris Keulemans

Eerste spreker was Prof. Sandra Kemp, die verbonden aan het Victoria and Albert Museum in London de toekomst uit vormgeving en ontwerp van gebruiksvoorwerpen zoals die in het V&A verzameld worden wil afleiden. Ken het verleden en hoe dat zich heeft ontwikkeld en u zult vanuit het heden meer over de toekomst kunnen zeggen!

Na de afgang van Prof Icke sprak filosoe Michelle Bastian over Clock-time, door klokken in verband te leggen met de hen bepalende elementen , door elementen te veranderen kan op creatieve alternatieve wijze tijd gemeten worden.

De eerste paneldiscussie werd begonnen met een introductie. Hier vertelt kunstenaar Lotte Geeven over haar nieuwe project waarin een specifieke plek 24 uur vanuit diverse disciplines beschreven wordt, waarna alle data in een bibliotheek worden tentoongesteld in een min of meer sculpurale omgeving.

Hier kwamen veel schema’s en modellen bij kijken zoals hier disciplines en observatiepunten

Lynne van Rhijn sprak vanuit haar praktijk als medewerker van de RKD, documentatie vergt anticiperen en een blik op de toekomst.

Jacob Voorthuis is kunsthistoricus die filosofie doceert aan de TH Eindhoven. De man wist met zijn precieuze toon erg zinnige bijdragen te leveren aan de discussie

Die gemodereerd werd door kunsthistorica Brigitte van der Sande (rechts)

Het publiek was in grote getallen op komen dagen in de sfeervolle kerk.

Na de eerste paneldiscussie nam ik een pauze, waarin ik naar HEDEN ging. Daar vond de opening plaats van de tentoonstelling van Hinke Schreuders, een erg geslaagde tentoonstelling die onder de titel Struisveren nieuw werk laat zien. De kunstenaar heeft al werk in de collectie en het is dus al regelmatig in de opstelling te zien. Dit recente werk is bijna Haags te noemen in een bepaalde ingetogen chique met een licht weemoedige uitstraling. Die weemoed verwoorde Wim noordhoek mooi in zijn openingstoespraak waarin persoonlijke herinneringen aan een kunsthistorisch perspectief werden geweven. De tentoonstelling is nog de hele maand te zien.

Wim Noordhoek tijdens zijn openingspraatje

Een mooie opkomst voor HEDEN

Dit is een editie, gebaseerd op bovenstaand werk, die de komende weken zal worden vervaardigd in de tentoonstellingsruimte en te koop is bij HEDEN

En het thema Open en Bloot van de museumnacht was aanleiding voor HEDEN om werk van uw correspondent op te hangen samen met werk van Hinke Schreuders en Michael Kirkham

Terug in de grote kerk vond een slotdebat plaats over hoe de Haagse culturele toekomst er uit moet zien. Roos van de Put leidde een gesprek met Arno van Roosmalen, Jacko Brinkman, Franz Kaiser en Sis Josip. De laatste stelde zich voornamelijk vrij recalcitrant op, met name bij de ideeën die Arno van Roosmalen te berde bracht over de veranderende kunstenaarspraktijk en wat daarbij wellicht nuttig zou kunnen zijn. Frans Kaiser leek me door zijn praktijk dermate onthecht dat hij niet echt voeling heeft met het werk in het veld en Jacko Brinkman maakte duidelijk dat hij HEDEN zich in een didactische rol zag ontwikkelen

Entrepreneur/kunstenaar Sis Josip was aanwezig met een model om zijn modewerk Viktor en Wolf te promoten

Hij had een kort introductiefilmpje laten maken door Charlotte van Winden die het laatste eindexamen van de KABK indruk maakte met haar installatie in de kelder van de academie.

1646 had een opening met de tentoonstelling Highway van Momu & No Es, twee Catalaanse kunstenaars. Publieksparticipatie is belangrijk hierbij, toeschouwers werd gevraagd te wachten tot ze naar binnen mochten. Binnen gekomen werd hen gevraagd in een bepaalde situatie plaats te nemen waarna een performance/video-voorstelling werd getoond. Een trio zangeressen zong driestemmig en video werd op drie schermen geprojecteerd met teksten, water en logo’s, ik begreep er niet veel van, maar het was duidelijk heel erg van nu en de zang was bepaald fraai.

Tijdens de projectie van een snelweg werd gevraagd je hierin te verliezen

De zangeressen met een andere projectie

Consumentenartikelen

Tot slot was ik nog even in nest die een aan het thema van de museumnacht verbonden tentoonstelling heeft gemaakt: Underneath we’re all naked Veel schilderijen van Niels Smits van Burgst, fetishistische foto’s van Lotte Reimann en een Reality-TV-achtige video van Sander Breure en Witte van Hulzen. Daarnaast was er gelegenheid tot naaktmodel tekenen wat ik met veel plezier nog een keer heb gedaan.

Een aantal foto’s die Lotte Reimann verzameld heeft.

Masturbatiescenes van Niels Smits van Burgst

West

HEDEN

1646

Nest

 

Hot Freaks

13 januari 2013

Vandaag was de laatste dag van de solotentoonstelling `Hot Freaks` die Wineke Gartz de afgelopen periode liet zien in het kader van de Nestarchieserie in Nest . Voor de gelegenheid was Arno van Roosmalen, directeur van STROOM, gevraagd een publiek gesprek te houden met de kunstenaar. Van Roosmalen kent het werk van Gartz al langer en had ook uitgebreid in de tentoonstelling rondgekeken.

Zelf had ik de tentoonstelling door omstandigheden nog niet gezien. Ik was echter danig onder de indruk van het geheel. De notoir moeilijke Nestruimte is met grote gebaren omgetoverd in een alternatieve werkelijkheid waarin het wemelt van de beelden en projecties waarin je jezelf kunt verliezen. Die projecties zijn soms dubbel, overlappend en in een paar gevallen op hoeken en gaten gericht: de architectuur wordt daarmee ontkend of versterkt. Dan zijn voor de projecties metalen ronde vormen geplaatst en in een aantal gevallen zijn horizontale vlakken op een verhoging geplaatst. Daarop liggen kleurvlakken en metalen objecten die gebaseerd zijn op zwaarden naar later in het gesprek bleek. Ze werden als beeldelementen gebruikt en hier en daar als presse-papier, om een rol papier van oprollen te weerhouden. Het geheel had naar mijn idee een nogal romantische inslag en het verhaal van de kunstenaar waarin ze het rondlopen in de installatie vergeleek met hoe je in een schilderij gezogen kan worden door de beeldelementen in bijvoorbeeld een 19^e eeuws landschap vond ik terecht. De energie van de beelden die zij gebruikt en de techniek waarmee die tot stand komen is echter wel degelijk 21^e eeuws en de bespiegelingen waartoe zij bij het publiek aanleiding geven sluiten aan bij een behoefte tot onthaasting en reflectie waar in de huidige maatschappij behoefte aan bestaat.
Arno van Roosmalen had in zijn gesprek met de kunstenaar moeite om er grip op te krijgen. Hij probeerde aan Gartz een keiharde doelstelling te ontfutselen, maar dat viel niet mee. Het idee dat je je met het publiek schoonheid wilt delen die je hebt ondergaan en sentimenten wilt delen die je bevangen hebben waarbij je de videos en formele elementen die gebruikt worden vrij intuïtief in de ruimte plaatst en daarbij ook de architectuur een rol laat spelen is te volgen. Dat bij de vraag naar de zin van dit alles blijkt uit voorzichtige opmerkingen dat de kunstenaar het publiek eigenlijk een ervaring wil schenken die dicht bij die van de kunstenaar ligt en die (maar dat is mijn interpretatie) de beschouwer activeert tot een vorm van creativiteit is misschien een te grote stap. Door het doorvragen door van Roosmalen ontstond echter wel een mooi beeld van het creatief proces dat goed aansloot bij wat in de Nest-ruimte te zien was.

Arno van Roosmalen in gesprek met Wineke Gartz voor een behoorlijk publiek

Ook de duidelijk zichtbare projectoren maakten deel uit van de installatie, waardoor je af en toe recht
in het gexicht geschenen werd bij het rondkijken

Klassieke tekeningen waren in het geheel verwerkt

Maar apart lijken ze me ook niet slecht

En de Hot Freaks (mediahelden) vormen een context voor het geheel

http://nestrumte.nl/nl/projecten/hot-freaks

Things

29 juni 2005

Een nieuw subsidiebeleid bij STROOM Den Haag, knap stukje werk naar mijn mening, werd uitgelegd door de nieuwe directeur Arno van Roosmalen. Deze blijkt tijdens de vanmiddag gehouden voorlichtingsmiddag over een schier onuitputtelijk geduld te beschikken t.a.v. wereldvreemde kunstenaars en een mooi evenwicht te vinden tussen het belang van het kunstklimaat in de stad Den haag en de belangen van individuele kunstenaars!

STROOM

En nieuw materiaal over Florentijn Hofman van onze Rotterdamse correspondent:

Florentijn Hofman: Beukelsblauw

Florentijn Hofman: Beukelsblauw

Florentijn Hofman