22 mei 2019

Ai Wei Wei: Profile of Duchamp in sunflowerseeds – 1983
8 augustus 2018
In Marseille bevindt zich bij de oude haven een museumcomplex waarin het leven en de culturen aan de middellandse zee worden getoond. Het MUCEM is een bijzonder geheel dat een belangrijke rol vervult. Het tentoonstellingsgebouw valt op doordat het aan de buitenkant een met betonnen vijgenbladmotieven gevormde Oriëntaalse schaduwgevel heeft. Er zijn al een aantal interessante tentoonstellingen te zien geweest. Tijdens deze zomer is er een tentoonstelling te zien over de rol van goud in kunst door de eeuwen heen, maar ook een tentoonstelling van Ai Wei Wei die met zijn provocerende werk de hedendaagse maatschappij en haar waarden onderzoekt. Deze tentoonstelling heet “Fan Tan” naar de naam van een legertank die tijdens de eerste wereldoorlog door een rijke Chinees aan het westen werd gegeven. De band tussen de kunstenaar en de havenstad loopt via zijn vader Ai Quing, de beroemde Chinese dichter, die na een maand op zee in Marseille voet aan land zette om te studeren in Frankrijk.
Het is een beetje een allegaartje uit het Oeuvre van de kunstenaar dat te zien is en de band met de museumcollectie zoals de ambitie van het museum wil is niet helemaal evident, maar de banden tussen Frankrijk, Europa en zijn eigen cultuur zijn duielijk te herkennen. Marcel Duchamp was erg belangrijk met zijn ready-mades, een begrip dat Ai Wei Wei zich snel heeft toegeëigend. Centraal in de tentoonstelling is een grote installatie gemaakt van een enorme égouttière, het rek waarop in Frankijk flessen worden gedroogd alvorens ze weer te vullen met wijn. Dit rek is omgekeerd en tot een gigantische kroonluchter gefabriceerd wat je op een aantal manieren kunt interpreteren die ik allemaal even geslaagd vindt. Ik vond ook het oudere werk uit New York goed om in het echt te zien en bijzonder interessant. Ai Wei Wei staat bekend vanwege zijn actionisme en activiteiten op de sociale media, maar hier kan je goed zien dat hij meerdere kanten heeft en alles goed weet te integreren in zijn werk. De manier waarop hij de verschillende culturen samen brengt door de geschiedenis te vernieuwen en verbanden aan te geven vind ik hier bijzonder overtuigend en het lijkt me ook belangrijk om de huidige globalisering te onderbouwen.
One man Shoe – 1987
Installatie als een soort tempel op een glazen fundering (Coloured House – 2015) met daarvoor twee blokken zeep met erop de Verklaring van de rechten van de mens en de burger uit 1789 en de Verklaring van de rechten van de vrouw en de vrouwelijke burger uit 1791
In de tempel luchtige sculpturen
Opnieuw ouder werk uit New York: Safe Sex – 1988 Het refereert aan de golf aan AIDS-slachtoffers in New York in de tachtiger jaren.
Remains – 2014 De kunstenaar maakte van porselein een kopie van de resten van menselijk gebeente die hij vond in de resten van een arbeiderskamp dat in de vijftiger jaren werd opgericht door Mao tze Tung
Traangas blikken die in de Jungle in Calais werden gebruikt tijdens de ontruimingen door de Franse politie, bewerkt door de kunstenaar om als relikwieën van de hedendaagse geschiedenis en als kunstwerk bewaard te blijven.
De kunstenaar verbleef een tijd in het vluchtelingenkamp in Calais en maakte daar een film over waaruit dit een still is.
Illuminated Bottlerack – 2018
Band – 2016 gemaakt van marmer naar aanleiding van de luchtbanden die de kunstenaar vond op Lesbos tijdens de vluchtelingencrisis in de zomer van 2016
Circle of Animals – 2011 Een halve cirkel met reproducties van de dierenkoppen die in de 18e eeuw werden gemaakt door een Franse Jesuit voor de fontein in een zomerpaleis van een Quianlong keizer. Tijdens de tweede opiumoorlog in de 19e eeuw werden de koppen gestolen en door het Franse en Engelse leger meegenomen naar Europa. Tijdens een vrij recente veiling van twee koppen waren ze aanleiding tot Nationalistische discussies.
De tentoonstelling is ook ingericht met behang van de kunstenaar dat als achtergrond dient voor het geheel
Twee bekendere werken van Ai Wei Wei: voor – Colored Vases – 2016 en achter – Releasing a Han Dynasty Urn – 2016 De foto’s zijn in lego opgebouwd. Hierin worden heden en verleden letterlijk in aansprekende beelden samen gebracht
27 juli 2017
Omdat vrienden van mij nieuwsgierig waren naar Château La Coste ben ik er nog een keer naar toe gegaan. We hadden nog niet alles gezien en die tentoonstelling van Tracy Emin, Surrounded by You, intrigeerde me wel. In een prachtige ruimte die in een aangepaste loods is haar werk te zien. Het is mooi dat daar nu ook solo’s van kunstenaars getoond gaan worden Bij deze nog een indruk van de verzameling en het werk van Emin.
De toegang van het werk van Andy Goldsworthy is op zich al monumentaal!
Ai Wei-Wei: Ruyi Path – 2017 Er worden constant nieuwe kunstwerken geïnstalleerd, zo ook deze van de Chinese kunstenaar die een pad met stenen uit de haven van Marseille gebruikte om een pad te leggen in de vormen van een oude Chinese scepter, de Ruyi.
Het is bijzonder functioneel als onderdeel van de tentoonstellingsroute en ligt prachtig in het landschap! Bovendien verbindt het de gele fallus van Frans West met het Oosterse House of Air van Lee Ufan
Bij het zien van het werk van Richard Serra kreeg ik het idee dat het een inversie leek van het werk dat hij in het Kröller Müller installeerde.
Toch een van miijn favorieten: Sean Scully: Wall of Light Cubed – 2007
Een paviljoen dat ik nog miste de eerste keer was dat van Tadao Ando: Four Cubes to Contemplate Our Environment – 2008-2011
met kubussen van blikjes, plastic flessen e.d. in glazen kubussen waarop CO2, Rubbish, Water en Futur staat. Bedoeld om te reflecteren op de staat waarin onze planeet zich bevindt.
Het paviljoen zelf is van een duistere schoonheid.
Paul Matisse: Contemplation Bell -2012 Het publiek mag de klok activerren, die klinkt dan dan 10 minuten tot een kwartier door en maakt indruk in dit landschap
Tom Shanon: Drop – 2009
Frank O. Gehry: Muziek paviljoen
Frank O. Gehry: Muziek paviljoen (vanaf tribune)
Dan de tentoonstelling “Surrounded by You” van Tracy Emin
Ik begrijp wel wat ze wil
Maar of ze het uit haar materialen weet te krijgen weet ik niet.
Er is een onvervuld verlangen te ontwaren
ook op klein formaat
Maar daar blijft het bij, en dat op zich intrigeert me wel.
21 augustus 2014
De Collection Lambert in Avignon is momenteel bezig haar behuizing uit te breiden om haar enorme schenking (550 stukken hedendaagse kunst) aan de Franse staat te kunnen presenteren in de zomer van 2015. Om deze zomer toch een presentatie te kunnen tonen hebben ze de tentoonstelling “La disparition des lucioles” (Het verdwijnen van de glimwormen) georganiseerd in de Prison Sainte-Anne, direct achter het Palais des Papes in Avignon, een gevangenis uit het einde van de achttiende eeuw die tot tien jaar geleden nog gebruikt werd. In honderdvijftig cellen zijn kunstwerken geïnstalleerd, soms een en soms meerdere die met elkaar in discussie gaan. Ook de gangen en sommige binnenplaatsen zijn gebruikt door kunstenaars. De titel van de tentoonstelling is ontleend aan een essay dat Pier Paolo Pasolini 1 februari 1975, enkele maanden voor zijn dood, in La Corriere della Sera publiceerde. Ik zal daar verder niet op in gaan, voor wie het Frans machtig is staat onder een link naar het artikel.
De tentoonstelling is goed en overweldigend, wat mede door de locatie en de hoeveelheid werk wordt veroorzaakt. Het werk komt uit de collectie zelf, uit bruiklenen van musea en werk uit de fameuze collectie van de privéverzamelaar Enea Righi. De kunstenaars/curators hebben in sommige gevallen mooi gebruik gemaakt van de ruimte en haar historie en naast de keuze van een aantal werken uit de collectie die al eerder te zien waren in het pand dat nu verbouwd wordt zijn een behoorlijk aantal verrassingen te vinden, waaronder een aantal werken van Jiri Kovanda, een Tsjechische kunstenaar die zich al vroeg met heel terloopse acties bezig hield. Bij deze een indruk met de aantekening dat het werk van een aantal kunstenaars die ik waardeerde niet goed te fotograferen was, zoals prachtig werk van o.a. Francis Alys en Marcel Broodthaers die hier alleen genoemd kunnen worden.
Jiri Kovanda: One small box filled with red Rhododendonblossoms, the other small box filled with white rhododendonblossoms, Spring, Summer 1981 – Vinohrady, Prague 1981
Jiri Kovanda: … I walk along carefully, very carefully, as if I were on ice that might crack any moment – October 28, 1977, Prague
12 februari 2013
Ik heb de documentaire “ Never Say Sorry” over Ai Wei Wei gezien: heel mooi! Bij deze een link naar uitzending gemist, een aanrader (zeker als je met griep ligt zoals ik afgelopen week)!
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1325671