7 november 2022
Gisteren was ik bij Quartair om de tentoonstelling Neighbour North Sea te zien. Als levenslange kustbewoner was ik benieuwd wat er van gemaakt is, mede omdat de discussies over de Noordzee danig intensiveren. Waren het in mijn jeugd in Noordwijk het Rem-eiland en de piratenradio die de natuurlijke aard van het kustgebied aantastten, daar is tegenwoordig de onrust enorm toegenomen door mogelijke op de rede wachtende vrachtschepen, gaswinning, oliewinning, windmolens, onderzeese leidingen en kabels en de bedreigingen die ze ondervinden. Dat de Noordzee een enorme geschiedenis heeft laat Astrid Nobel zien: zij gebruikt allerlei materialen die zij vindt en gebruikt dat o.a. door het in gemalen vorm met Noordzeewater te mengen om er mee te kunnen schilderen. Gemalen botten van voor-christelijke bewoners, schelpen, bodemzand, geoxideerde metalen en aangespoelde olie gebruikt zij om de natuur en de cultuur die zich in de loop van de geschiedenis heeft voorgedaan te tonen. Het is heel organisch werk. Ook letterlijk, omdat door het gebruik van zeewater (wat zout is) de luchtvochtigheid invloed heeft op hoe het werk oogt.
In contrast hiermee is werk te zien van Tanja Engelberts die verdwenen en daarvoor in de plaats gekomen industriële landschappen documenteert. Ze doet dat met behulp van diverse disciplines en een daarvan is geluid. In de ruimte zijn luide opnamen te horen van booreilanden en onderhoudsschepen en dergelijke die in schril contrast staan met de meer subtiele werken van Astrid Nobel. Het tekstwerk dat ze ook laat zien bestaat uit impressies tijdens haar onderzoek op verschillende schepen en booreilanden. Hierbij werkt het geluid erg goed.
Dat geluid is ook behoorlijk aanwezig in het werk van Sheng Wen-Lo. Het bestaat uit op de grond liggende video impressies van de in de huidige mondiale voedselproblematiek veelbelovende zeewier-kweek en wat daar mee gedaan kan worden. De kunstenaar begon zelf met het kweken van zeewier, maar werd daarbij ook met de problematische kant van deze praktijk geconfronteerd. De opnamen die hij vanuit de lucht maakte van de kwekerijen zijn van een mooie abstracte kwaliteit die versterkt wordt door de op de grond liggende monitoren.
De laatste kunstenaar die werk bij draagt is Laura Schippers. Zij werkt aan de restauratie van haar schip de Atlas en ziet dat nu als een project, The Atlas Initiative, waarin zij met impressies en ervaringen van mensen op zee werkt aan een mentaliteitsverandering in het gebruik van duurzame materialen. Van die impressies geeft de tekening die zij toont een mooie indruk en van de materialen die ze als installatie toont krijg je een idee van de afvalberg die wel heel esthetisch is geinstalleerd.
Al bij al is dit een erg goede tentoonstelling die een mooie impressie geeft van wat de Noordzee ons nu te bieden heeft aan schoonheid, maar ook aan dilemma’s en problemen. De verschillende disciplines versterken daarbij het geheel. De tentoonstelling is nog tot Hoogtij (25 november) te zien.
chmkoome's blog 
Pingback: Tussen einde en begin #52. Astrid Nobel | Villa La Repubblica