13 september 2022
Als ik de tentoonstelling van Alexandre Lavet wil zien bij Dürst Britt & Mayhew moet ik eerst een deur door naar de achter-ruimte. De inrichting is veranderd en de voor- en achter ruimte zijn meer gescheiden van elkaar. Daartussen is een balie waarachter de galeriehouders zich terug kunnen trekken en waarop begeleidende publicaties liggen. De deur is echter een ingreep van de exposant die als deurknop een exacte replica van de knop van zijn slaapkamer in zijn huis in Brussel heeft aangebracht. Als je dan binnen stapt lijkt het alsof je in een tijdloze wereld komt waarin het stof van decennia is neergedaald. De installatie die de kunstenaar daar heeft gemaakt bestaat uit de complete voorraad kunstwerken die de galerie in voorraad heeft en die de opslag voor de expositieruimte heeft verruild. Door het gefilterde daklicht wordt de eerste indruk versterkt van een ruimte waar de tijd heeft stil gestaan. Het blijkt dat de kunstenaar bewust een droomachtige situatie heeft willen creëren en het heden met zijn dromen heeft willen combineren. Dat blijkt ook al uit details die in de tentoonstelling te zien zijn: decoratieve elementen van de wanden in zijn slaapkamer zijn overal op de juiste hoogte aangebracht en op verschillende plekken heeft de kunstenaar tekeningetjes gemaakt van de helden uit zijn jeugd. Voor mij is dat een bron van vreugde, want de smurfen en Guust Flater waren ook mijn helden.
Bij navraag blijkt dat details in de installatie die niet uit de voorraad van de galerie komen nauwgezet door de kunstenaar zijn gekopieerd. Zo liggen er naamplaatjes van schilderijen, stapels boeken en boterham- en fruitzakjes op de opgeslagen werken alsof men ooit druk bezig was met iets. Al deze zaken zijn met de hand door de kunstenaar na gemaakt. Je zou kunnen zeggen dat de verpakte stock-werken de dragers zijn van het werk van Lavet ware het niet dat die stock-werken materiaal zijn van diezelfde Lavet, de installatie moet als een geheel gezien worden. Als zodanig maakt het geheel wel indruk. Het roept vragen op over de plaats van de kunstenaar, over de galerie waar hij exposeert, over de context waarbinnen hij exposeert en over de voorgeschiedenis en ontwikkeling van de kunstenaar. Daarnaast is ook het werk van de kunstenaar onderwerp en welke waarde dat werk heeft in de eeuwigheid. Het is voor mij een stimulerende installatie die Alexandre Lavet uit een speels idee heeft laten ontstaan!
In de voorruimte van de galerie hangt werk van Piotr Łakomy, een Pools kunstenaar die vrij klassieke schilderijen toont. Hij speelt met de verschillende gegevens die een schilderij vormen: achtergrond, structuur, kleur en meer. Resultaat zijn doeken met een abstract, naar landschappelijkheid neigend beeld waarin verf op allerlei wijzen wordt gemanipuleerd. Het meest opvallend zijn de cocons van de zijderups die op het doek zijn aangebracht en waarover geschilderd wordt.
chmkoome's blog 