R.I.P Sjef Henderickx

2 mei 2022

Gisteren las ik dat Sjef Henderickx is overleden. Toen ik na een frustrerende eerste drie jaar in het vierde jaar van de KABK kwam begon hij daar als tekenleraar te werken. Ik was nogal gedeprimeerd geraakt in het derde jaar en overwoog te stoppen met de opleiding, maar Sjef liet een frisse wind waaien. Er werd gave muziek gedraaid tijdens de lessen en de opleiding was opeens veel vrijer. Zelfs zo vrij dat mijn schilderleraren ophielden zich met me te bemoeien (afgezien van een incidentele opmerking over de école de Paris) en dat volhielden totdat ze me wilden laten zakken. Sjef gaf echter vrijheid maar ook persoonlijk engagement bij mijn werk en dat heeft me erg geholpen. Daarnaast was het een bijzonder aimabele persoonlijkheid en een veelzijdig kunstenaar die open stond voor allerlei kunstvormen.

Kortgeleden berichtte hij me dat hij een volledige verzameling had gevonden van het tijdschrift Ysland dat ik tijdens mijn studie daar in de Verenigde Staten uit bracht met anderen. Toen hij na mijn eindexamen daarover hoorde abonneerde hij zich direct en reageerde ook in brieven. Ik heb hem recent niet veel meer gezien, maar volgde zijn werk wel. Àls ik hem zag was het contact echter altijd hartelijk. het verbaasde me dat hij van 1944 was, ik zag hem altijd als generatiegenoot en het is steeds weer pijnlijk om te merken dat die generatie langzaam aan het verdwijnen is.

Sjef Henderickx: Z.T.

Sjef Henderickx