10 oktober 2021
Vrijdag opende bij HOK Gallery een tentoonstelling met werk van Louis Lehmann, een nogal ongrijpbare surrealist die zich op allerlei wijzen uitte en naast zijn kunstenaarschap ook nog een carrière als archeoloog had. Lehmann schreef poëzie, componeerde muziek, schilderde, tekende en danste. Hij hoorde bij de Surrealistische Centrale, een groep rond het tijdschrift De Schone Zakdoek waarin ook Emiel van Moerkerken, Theo van Baaren en Gertrude Pape deelnamen. Van hen is ook wat werk opgenomen in deze tentoonstelling. Het werk komt uit de nalatenschap die eerst bij Gerrit Komrij en Charles Hofman was terecht gekomen, maar toen die beiden overleden waren heeft de echtgenote van Lehmann, Alida Beekhuis, het terug gekregen. Daaruit heeft HOK Gallery een keuze gemaakt en op Lehmanniaanse wijze presenteren ze deze keuze nu in de Galerie. Het is interessant werk, nogal ongrijpbaar, zoals de man zelf was. Collages, tekeningen en gouaches zijn samengestelde beelden zonder soms een duidelijke norm bijeengebracht: het cadavre exquis was Lehmann niet vreemd. Bij dat werk zijn ook foto’s van van Moerkerken en collages die van Baaren maakte. Voor de eerste heb ik een grote bewondering en van Baaren is toch een wat meer conventionele kunstenaar. Ik heb geprobeerd een en ander te documenteren, maar door het glas voor veel werk is dat niet helemaal gelukt. Bij deze dus een kleine indruk met de opmerking dat het de moeite waard is deze fascinerende tentoonstelling te bezoeken.
chmkoome's blog 