22 november 2019
Vandaag werd de Ouborg-prijs 2019 uitgereikt aan Jeroen Eisenga, een videokunstenaar die recent met een grote tentoonstelling in de Elektriciteitsfabriek in Den Haag indruk maakte. Die tentoonstelling is helaas totaal langs me heen gegaan en zeker nu ik de catalogus gezien heb en de video’s die in het voormalige Gemeentemuseum getoond worden zag denk ik dat het een terechte kandidaat is voor die prijs. Van de video’s die nu vertoond worden, allen uit de negentiger jaren, kende ik alleen “40-44-PG” uit 1993 en verder heb ik natuurlijk de bijenfilm ooit gezien. De kunstenaar maakt het zich niet gemakkelijk en neemt risico’s in projecten die in een langdurig proces vervaardigd worden. De kijker zit er toch altijd met samen geknepen billen naar te kijken door een ongemak dat steeds op een andere manier terug komt. De tijd was nu beperkt, maar ik ga zeker nog een keer kijken naar de video’s.
Arno van Roosmalen, voorzitter van de prijs, merkte in zijn laudatio overigens terecht op dat er nog maar twee vrouwen deze prijs hebben gehad en dat de samenstelling van de commissie daar mede debet aan moet zijn geweest in de loop van de tijd: die commissies bestaan voornamelijk uit mannen. Hij stelde dus ter plekke voor de volgende Ouborg prijs zijn positie als voorzitter van de commissie ter beschikking aan een vrouw! Waarlijk een mooi gebaar (als dat formeel kan, want het moet ook de directeur van STROOM zijn).
Bij deze een kleine indruk van het gebeuren:
chmkoome's blog 