6 november
Julie Béna, die vorige week een tentoonstelling opende in 1646, is geïnteresseerd in het aannemen van verschillende personages om verhalen te kunnen vertellen of mee te maken. Zij heeft voor de huidige tentoonstelling Rose Pantopon gebruikt om wat meer afstand te hebben en zo minder door praktische problemen te worden besprongen (kennelijk werkt het relativerend om met zo’n personage te werken). Rose komt uit William Burroughs’ Naked Lunch, wel een artistiek correcte referentie zou ik zeggen. Ze maakt van alles mee zoals we in de video’s kunnen zien. Daar komen ook nog andere figuren bij kijken zoals bijvoorbeeld de Mandrilaap die letterlijk een theatermasker voor heeft.
Ik kon er weinig van maken, maar was toch wel gefascineerd door wat ik zag: eigenlijk theater met personages, handelingen, verhalen… Je moet dat toch life mee maken en ik vond het dus jammer dat ik de opening niet kon bijwonen. Dergelijke vrij surrealistische en theatrale kunstenaars zien we niet veel in Den Haag.
Een projectie van een video met daaronder..
Een rad van fortuin waar het lot op verschillende vrouwelijke personages kan vallen
Daarvoor een computer designed tapijt waarop alle duivels uit de kinderwereld rondzweven
In de video komen werkelijk theatrale gedeeltes voor, met decor, lampen en kostuums
In de vooruimte staan twee sculpturen en een video met hard geluid dat storend werkt in de andere ruimtes (zitten de personages elkaar de weg?”)
Dit vond ik wel een elegant geheel
In de video wordt gedanst en de kunstenares kijkt ons persoonlijk aan vol intentie!
chmkoome's blog 