18 september 2018
In het Jeu de Paume in Parijs wordt werk getoond van de jong gestorven Amerikaanse kunstenaar Gordon Matta-Clark, voor wiens werk ik altijd al een zwakke plek had. De tentoonstelling toont een beperkte hoeveelheid werk, maar toch zie je hoe de kunstenaar vanuit een studie architectuur en een hevige culturele en sociaaleconomische belangstelling tot ingrepen kwam die een aantal basale veronderstellingen en premissen in de architectuur bevragen. Voor mij zijn de werken vaak ook beeldend interessant en in bepaalde gevallen moet ik sterk aan Piranesi of Escher denken. Het laat voor mij een mooi herkenbaar tijdsbeeld zien: de Bronx (NYC) in verval, of het Parijs tijdens de bouw van het Centre Pompidou zijn de situaties waarin Matta-Clark zijn ingrepen pleegde. De manier waarop de kunstenaar met buurtbewoners samenwerkte loopt al vroeg vooruit op het soort sociaal geëngageerde kunst die recent ook naar buiten komt.
Clock shower, de kunstenaar neemt een douche en scheert zichzelf vijftig hoog in een wolkenkrabber waarmee hij de architectuur decompartimentaliseert. Het is de remake van een scene uit een film van Harold Lloyd, een acteur uit de tijd van de stomme film.
Walls, op krantenpapier afgedrukte resten van wanden van binnenruimten in de Bronx in New York die door afbraak naar buiten gekeerd zijn.
Bronx Floor – 1972
Bronx Floor: Boston Road – 1973
Studies in de publieke ruimte
Day’s End – 1975 Een groot project in een verlaten pier aan de Hudson rivier dat bedoeld was als een deel van een plan voor een recreatief gebied in een post-industriële zône
Day’s End – 1975
Bewoners van de Bronx die de Grafitti-truck van Matta-Clark beschilderen – juni 1973 Dit n.a.v een illegale grafitti tentoonstelling die de kunstenaar organiseerde. Hij plaatste de truck naast het werk dat hij liet zien en verkocht stukken ervan die hij ter plekke met een snijbrander uit de truck sneed.
Garbage Wall – 1970
Sous-sols de Paris – 1977 Een onderzoek naar ondergrondse ruimtes in Parijs
Conical Intersect – 1975 Een groot project in Parijs, naast het in aanbouw zijnde Centre Pompidou. het centrum van de stad werd destijds geherstructureerd en in dit werk werden volgens de kunstenaar heden, verleden en toekomst met elkaar verbonden.
Idem
Idem, met het Centre Pompidou op de achtergrond
Descending Steps for Batan – 1977. De tweelingbroer van de kunstenaar was uit een raam in de kunstenaar’s loft in Soho gevallen en voor de tentoonstelling “Sous-sols de Paris” bij Yvon Lambert maakte hij dit werk voor zijn broer: hij zaagde een gat in de galerievloer en brak en groef steeds verder omlaag de diepte in gedurende de duur van de tentoonstelling, een prachtig gelaagd werk, persoonlijk en verbonden met het werk in de galerie.
chmkoome's blog 