3 juni 2018
Gisteren was ik ook in het van Gogh-huis in Zundert waar de tentoonstelling “Naar Van Gogh” werd geopend. Zes kunstenaars die in het van Gogh-huis in het atelier hebben gewerkt tijdens een residency lieten werk zien dat geïnspireerd is door van Gogh. Wat die kunstenaars kennelijk het meest aanspreekt zijn de verdwenen of nog niet ontdekte werken van van Gogh. Zo schilderde Suat Ögut vijf schilderijen van de Brabantse schilder die ooit zijn verbrand, hij deed dat in zwart-wit en laat het werk in een museale installatie zien. Raul Ortega Ayala bewerkte een röntgenfoto van een betwist schilderij van de schilder. Door de röntgenfoto werd het schilderij alsnog aan van Gogh toegewezen, omdat thematiek en materiaalgebruik onmiskenbaar in het oeuvre van de schilder past. Stijn Peeters trekt de lijn in zijn solo in Breda door met een lijn van het sociaal engagement van Van Gogh naar de hedendaagse misstanden die hij zelf aan de kaak stelt. Hij verbleef in december in residency in het van Gogh huis en experimenteerde naar hartenlust met grafische technieken daarbij geïnspireerd door grafisch werk van een aantal grafisch kunstenaars uit de 19e eeuw als Millet, de Groux en Boughton. Zijn autobiografisch tijdschrift Ezel komt uit in een prachtige speciale editie Nr. 7 waarin hij zijn werkperiode in het gastatelier beschrijft. Collega Niek Hendrix toont o.a. een met houtskool getekend schetsje uit de correspondentie van Van Gogh dat gedoemd is langzaam te vervagen: panta rhei!
Het is al bij al en geïnspireerde tentoonstelling die het bezoek van het in populariteit groeiende Van Gogh-huis zeker geen kwaad zal doen.

Stijn Peeters legt zijn werk uit

Een vlakdruk van Stijn Peeters met een tekening van postbode Roulin, een van Van Goghs modellen.

Een monotype van Stijn Peeters naar het schilderij “Nachtcafé” van Van Gogh, bron voor andere prenten naar Watteau en een zelfportret in het modernistische gastatelier.

De helft van de presentatie van Stijn Peeters

Directeur van het van Gogh-huis Ron Dirven in gesprek met de burgemeester van Zundert die de tentoonstelling opende in het tegenover liggende stadhuis. Op de achtergrond een werk van Vic Muniz, een repro van de Irissen gemaakt in uitgestanst papier. Muniz voert deze zomer een groot project uit in de tuin van het gebouw t.g.v. het bloemencorso aldaar.

Twee prenten van Stijn Peeters

En nog een die thematisch naar het heden is getrokken.

Dit is de tweede helft van zijn presentatie

Reproductie van het verdwenen schiderij “Park in Arles met de ingang als gezien tussen de bomen”uit 1988. Evenals de andere schilderijen zijn hiervan alleen zwart-wit reproducties bekend.

Bekend van Francis Bacon die er een aantal bewerkingen van maakte: De schilder op zijn weg naar het werk uit 1988

Niek Hendrix schilderde versies van de Zaaier en de papegaai

Matthew Day Jackson maakte een verbrandde Van Gogh: Het park in Arles dat ook Suat Ögut schilderde

De tekening van Van Gogh/Niek Hendrix

Het werk op röntgenfoto van Raul Ortega Ayala

Rechts ziet u het gastatelier en links de kosterswoning die dienst doe als Van Goghgalerie
Pingback: Le sommeil n’est pas un lieu sûr/Imaginaria | chmkoome's blog