22 januari 2017
Dat Ruimtevaart een actief clubje is weten we en dat die activiteiten zich op een breed terrein bewegen is ook genoegzaam bekend. De nieuwe behuizing, Concordia, geeft ruim gelegenheid om al die activiteiten te organiseren. Zondag werd daar door P.S. (Performance Site) een middag georganiseerd met performances van een aantal uiteenlopende kunstenaars om het publiek kennis te laten maken met het fenomeen en om na de uitgevoerde performances te praten over de aard van het genre, de toekomst en de mogelijkheden om performances in Den Haag te organiseren. Vorig jaar organiseerde P.S. in Quartair al een weekeinde met doorgaande performances en in juni staat weer een dergelijk gebeuren op het programma, alleen wordt dat een internationaal festival.
De performances die deze middag te zien waren werden uitgevoerd door deels bekende en deels onbekende kunstenaars in diverse settings. Het toneel in Concordia, met belichtingsmogelijkheden en geluidsinstallatie, is een vrij natuurlijke plek voor deze kunstvorm. Niet iedereen wilde daar echter gebruik van maken, zodat het hele gebouw en uiteindelijk ook de straat gebruikt werd. Het geeft aan dat deze kunstvorm zich op diverse manieren ontwikkelt. Bij deze een verslag van het gebeuren.
Rumtevaart heeft een (ooit door nood geboren) etalage die bij elke gelegenheid door een kunstenaar gevuld wordt met een passende inhoud. Dit keer is de installatie van Jolanda Jansen, een van de inititatiefnemers van PS
Ik kwam te laat binnen om de performance van Yvette Teeuwen te zien, bij het werk van Maarten Schepers dat nog steeds in de foyer staat.
Op het podium begon daarna Wen Chin Fu die haar sugar-instrument demonstreert
De kunstenaar is afkomstig uit Taiwan en vervaardigt op ingetogen manier suikerstroopjes waarbij alle geluiden versterkt in de zaal te horen zijn.
Het geheel krijgt door de damp een theatraal karakter
En hier ligt linksvoor een uiteindelijk resultaat dat de fysische werking van het proces via een microfoon laat horen.
In een smalle gang is dan Roos Hoffmann zichzelf aan het insluiten met teksten die zij op tape schrijft
De taal herken ik niet, maar het kan goed een dialect uit de grensstreek met Duitsland zijn
die ze gedecideerd en met accenten van stukjes blauwe tape aanbrengt.
En zo oogt een wand dan, zachtjes lezend en naar mezelf luisterend klinkt het poëtisch.
Lisetteh, een van de organisatoren van dit gebeuren, projecteert een beeld op de vloer van de zaal waar we van de omgang erboven naar kijken
Ze vult het beeld met poppen en knuffels, wat een mooie projectie oplevert
Daarna legt ze er lichte doekjes op, waardoor de projectie weer duidelijker wordt, en gaat er uiteindelijk op liggen. De ondergrond wordt geaccidenteerd, waardoor de projectie ook vervormt. het resulteert in een mooi beeld.
Dan doet uw correspondent een performance tussen het publiek genaamd “Retraite”, waarbij hij zich een tien minuten terug trekt door de zintuigen af te sluiten. Soms werkt het als vlucht, soms werkt het als manier om ongestoord te reflecteren op wat gezien is. Het innerlijk proces is van belang.
Vervolgens vulde Jolanda Jansen het toneel met een uitgesproken theatraal werk. Zij begon torentjes te bouwen.
Op gegeven moment vroeg zij het publiek haar te helpen.
wat in een mooi toneelbeeld resulteerde
Dat beeld werd met een blower resoluut en gedegen weg geblazen, waarna zij twee linten in haar mond nam en die de omgeving in blies
De kracht van die blower maakte het een heel fysieke ervaring
die vrij heftige beelden op riep
Ik had er zelf nogal politieke associaties bij
Sarah Atzori had een opstelling gemaakt op het podium met allerlei apparaten die geluid maakten. Die geluiden werden opgenomen met haar stem er tussen en vervolgens herhaald wat tot een ritmische compositie leidde
Zelf vond ik de opstelling de moeite waard als ruimtelijke tekening
Topp en Dubio volgden. Zij monteren twee camera’s op een pijp
en bevestigen die pijp dan voor hun mond
Dan beginnen zij een schijnbaar filosofische dialoog in het Duits over “Dinge” terwijl zij in beweging komen
en al worstelend met de situatie
gaan zij de omgang op
proberen een trap als spreekgestoelte
en komen uiteindelijk in de straat terecht waar hun filosofisch gevecht eindigt
In de bovenfoyer, bij de ateliers doet BMB-con dan hun ding
zij bouwen met meubels en geluiden een loopplank
Het geheel oogt als apekooien in de gymles
Om tot slot Roelf een belletjes-juk boven de electronica uit te doen klinken
chmkoome's blog 
Pingback: Jaarlijst 2017 | chmkoome's blog
Pingback: P.S.-This is Live | chmkoome's blog