4 september 2016
Bij Nest opende gisteren een nostalgische tentoonstelling over zaken die ooit normaal waren, maar die in loop van de tijd verdwenen zijn. Snelle technologische of economische ontwikkelingen veroorzaken een enorm verloop aan mogelijkheden, apparaten en bezigheden waardoor zelfs jonge mensen al sentimenteel kunnen worden over begrippen uit hun jeugd. In de tentoonstelling worden door kunstenaars uit verschillende generaties werken getoond waarin dingen figureren die ooit gewoon waren maar nu ingehaald zijn door nieuwe ontwikkelingen. Het zijn persoonlijke zaken of algemeen aanvaarde techniek die getoond wordt. Soms stijgt het niet boven een documentair karakter uit zoals in de films van Roman Štĕtina waarin de steadycamtechniek en het wegsnijden van bloopers in een audiotrack getoond wordt, maar ook het persoonlijk verleden wordt getoond zoals in het werk van Yves Scherer dat ik dan ook meteen interessant vind, ook al door de beeldende kwaliteit ervan.
Een installatie die ieder wel zal raken is die van Joep van Liefland met allerlei parafernalia uit het Videotijdperk. Het was ooit een videotheek met alternatief aanbod, opgezet in een schuurtje in Berlijn, maar nu is het een kunstwerk dat door een verleden een extra lading krijgt. Het is vooral ook in de details de moeite waard om te bekijken. Het monumentale beeld van Harald de Bree maakt een computeranimatie tot massieve werkelijkheid, een omdraaiing die ik ook wel erg geslaagd vind. Het is een jongensachtige vorm van toe-eigening die waarschijnlijk het duidelijkst de intentie van deze tentoonstelling illustreert. De tentoonstelling als geheel raakte me zo wel, maar ik verliet het pand toch met gemengde gevoelens.
Steadycam van Roman Štĕtina
De videotheek van Joep van Liefland
Met stapels video’s en een fraaie recorder
De videodozen als literatuur in de kast
Flatscreen bestond nog niet!
Op de achtergrond het bewerken van audiotapes en op de voorgrond een plastic Doryphoros (speerdrager) waarover bronskleurige silly-putty is gegoten in een poging de tijd om te draaien. Beide werken zijn van Roman Štĕtina
Het beeld van Harard de Bree naar een digitale animatie uit de film Tron (1982).
Yves Scherer: Bomberjack in computerchassis (keramiek)
Yves Scherer: Sirens (chain)
Ingmar König: Fitnessbench (met zweetgeur) met op de achtergrond video op staal over staal
Ingmar König: Fitness bench in disco sfeer
Ingmar König: video staalbewerking
chmkoome's blog 