SA-1 Generator System Pump

24 januari 2014

Als ik bij Nest binnenkom en even rond kijk vraag ik me af of ik wel de juiste persoon ben om iets over deze tentoonstelling te zeggen. Als bollenstreker heb ik veel tijd doorgebracht in vochtige oude schuren en als ventje van twee mocht ik al met de Agria mee, naderhand heb ik er zelf ook regelmatig mee gereden. Ik werd bij het zien van de tentoonstelling dus bevangen door weemoed, ongeveer dezelfde weemoed stel ik mij voor als de weemoed die mijn vader beving als hij weer een in Hongarije was. Als ik vroeg waarom hij daar zo graag was antwoorde hij dat het hem deed denken aan hoe Nederland was voor de oorlog. In Nest zag ik opeens flitsen uit mijn eigen jeugd en daar genoot ik van. Die flitsen bevonden zich wel in een tentoonstellingsruimte die ik nu goed ken en waar zich een persoonlijke mythologie ontvouwt die zich op een ander plan beweegt.
Ik laat de tentoonstelling enige tijd zakken en dan ontstaat een ander beeld. Door alle half vergane materialen en de aardse elementen in het geheel krijgt de tentoonstelling iets archaïsch wat helpt om de ambitie van de kunstenaar aan te voelen. De pelgrimages waarvan gewag wordt gemaakt in de video helpen om te begrijpen waarnaar de kunstenaar op zoek is: hij is als kunstenaar op zoek naar spirituele energie en het gemak waarmee hij zijn doel van Engeland naar een van de waddeneilanden verplaatst geeft aan dat hij meer geïnteresseerd is in de weg dan het doel: een uitgesproken Zen-idee. De elementen die in de tentoonstelling aanwezig zijn hebben een icoon-achtige functie: een huis, een motor, een transformator, een voertuig, een kar met materiaal, buizen die verbinden en transporteren. Alles half vergaan en zéér materieel aanwezig terwijl de inhoud over immateriele zaken gaat. Ik krijg ook wel associaties met Tarkowski, de Russische regisseur die zijn films  in post-apocalyptische settings plaatst, dan mis ik alleen nog het wateren het vocht.
De tentoonstelling maakt veel los en ik vond het fijn om er rond te lopen, maar ik ben er nog niet mee klaar. Een volgende keer dat ik werk zie van Izaak Zwartjes zie zal ik er met plezier naar toe gaan om te zien of ik verder kom.

Hier krijg ik erg modernistische gedachten over.

Een kar met materiaal en een plek met samengeperste mest.

waar ook nog aarde in verwerkt zit zo te zien.

Van het huis is niet veel over

de verbinding met de motor die overloopt in een transformator (een praktisch lege ruimte)

Die transformator oogt weer erg modernistisch

het voertuig, de Agria

Nest