Friend & Foe

21 november 2013

Bij West is een tentoonstelling samengesteld door Hans Aarsman, publicist, docent en nogal aanwezig in het fotografie discours. Hij is o.a. een van de redactieleden van het tijdschrift Useful Photography dat zich bezig houdt met wat ik hier maar even “gebruiksfotografie” zal noemen.
Aarsman heeft de tentoonstelling opgezet vanuit het idee goed en kwaad tegenover elkaar te zetten. Vriend en vijand, zoals de titel luidt, worden tegenover elkaar gezet en met deze titel wordt ook meteen de toeschouwer gevraagd partij te kiezen: welke van de vertegenwoordigers zie je als vriend en welke als vijand. Dit met de idee dat de schoonheid van het kwaad meer aan kan spreken dan de brave vanzelfsprekendheid van het goede. Vanavond werd een avond gepresenteerd die op mij overkwam als talkshow tussen de schuifdeuren van de galerie: deelnemers aan de tentoonstelling kregen gelegenheid zichzelf te presenteren op de manier waarop zij dat wensten en Aarsman en het publiek mochten vragen stellen en van hun enthousiasme blijk geven. Het werd een prettige en laagdrempelige avond die door de curator slechts qua tijdsverloop af en toe met nadruk werd gestuurd, maar verder zonder pretenties geleid werd zoals dat hoort bij het soort werk dat hier getoond wordt. De ruimte die Aarsman zelf met Frank Schalmeier heeft ingericht namens Useful Photography heeft ingericht maakt in ieder geval indruk: hij heeft in de zijruimte van de galerie volgehangen met schietschijven zoals die in de VS gebruikt worden. Dat zijn niet de gebruikelijke rozen, maar foto’s van mensen die jou onder schot houden, andere mensen het mes op de keel zetten en meer van dat soort Hollywoodscenes. Het idee dat je op mensen schiet en de manier waarop de foto’s zijn opgehangen is nogal “in your face”, het werkt bijzonder goed, maar of het mooi is?

De avond begon met niks-aan-de-hand muziek, usefull phonology zoals de disc jockey Fran van der Hoeven met anachronistische grammofoon uitlegde. Hij zou in elke ruimte tussen twee kunstenaars voorbeelden hiervan laten horen.
Peter Hermanides heeft weliswaar de Rietveld gedaan, maar werkt nu in een verzorgingstehuis. Vanuit zijn praktijk laat hij beelden zien die hem opvallen. Het zijn vaak details zoals bijvoorbeeld een rechttoe rechtaan-foto van het gebak dat hem door bewoners geserveerd wordt na gedane arbeid. In zijn geval is  het onderwerp het menselijke dat hij zich heel onnadrukelijk laat presenteren maar dat wel tot mooie foto’s leidt. Hij vertelde tijdens de avond over zijn werk en hoe hij tot het soort werk is gekomen. Hij vertelde dat hij een site bij houdt met zijn foto’s waarop meer onderwerpen te zien zijn.
Frank Schallmaier toonde tijdens de avond zijn fotoverzameling die hij van homo-datingsites haalt. De manier waarop adverterenden zichzelf laten zien varieert enorm en is ook veranderlijk door de tijd heen. Sommigen zou je al kunst kunnen noemen als de bron niet zo onhandig was en aan het doel niet op groteske voorbij gegaan wordt: het krijgt iets bijzonder komisch soms. Een hoogtepunt is de verzameling stijve penissen die hij toont: in combinatie met van alles en nog wat brengt hij ze als agenda met bezigheden samen in een boek waaraan gewerkt wordt, aan het einde van de dag gaat het licht uit!
Dan treedt Jos Houweling aan, de voorzitter van de bond tegen het vloeken zoals hij hier gebracht wordt. Aan de muur hangen teksten met verwensingen en tijdens zijn voordracht laat hij een video zien die als tegenhanger van de affiches van de Bond tegen het Vloeken in de treinen gedraaid gaan worden volgend jaar.
Na een pauze volgt een kort gesprek met Ineke Bakker, bekend van de “One Minute Movies”. Ze laat daarna drie filmpjes zien van over de hele werled die op verschillende manieren laten zien wat je in een minuut kan bereiken.
Tot slot nam Claudia Sola plaats in het zitje naast Aarsman. Ze vertelde op eigen wijze over haar onderzoek van de DNA die vrouwen uitsluitend zouden hebben en die het mogelijk maakte mensen op de hele wereld tot dezelfde oermoeder als de jouwe te herleiden. Daar zaten niet de minsten bij en in de tentoonstelling toont zij foto’s die ze van zichzelf heeft gemaakt met het pasfohokje op het station.  Daarin personifieert zij bekende wereldburgers als Khomeini, Andy Warhol, Claudia Roden, Maria Callas en nog veel meer.

Claudia Sola’s personificaties in Dynasty

De wereldkaart met “familie” van Claudia Sola

Useful Photography’s schietschijven

War je zoal tegenaan kunt lopen in de States

Peter Hermanides: Tractaties voor verzorgers+ publiek

De wand van Jos Houweling

Vloeken close-up!

Plaatjesdraaier Fran van der Hoeven over hoesontwerpen

Peter Hermanides denkt na

Ja, die onvoorstelbare hoeveelheid penissen van Frank Schallmaier…

Hij liet ook andere categorieën zien

De One-Minutes door Ineke Bakker

Jos Houweeling is waarachtig de “eminence grise”in het gezelschap

Maar bepaald ongebroken: dit is van de video die volgend jaar in de treinen te zien is!

Deze affiche werd verloot en kwam toevallig bij de galeriehouder terecht.

Claudia sola was niet te stuiten over haar onderzoek met veel wetenschap en zo

West