31 oktober 2013
Vanavond werd bij de tentoonstelling Narcissistic Tendencies in Nest in Den Haag een Artist Talk gehouden. Tegenwoordig is het niet meer voldoende om het werk van een kunstenaar of een groepstentoonstelling gedurende bepaalde tijd te laten zien, maar de organisator van een dergelijk gebeuren wordt geacht de gelegenheid in brede zin toegankelijk te maken. Naast activiteiten als een opening en een finissage worden tijdens de tentoonstelling ook “events” georganiseerd: een bijeenkomst die opgehangen is aan het thema van een tentoonstelling waarbij relevante gasten onder leiding van een gespreksleider (ook wel moderator genoemd) gesproken wordt over hetgeen aan de orde is. Het kan ook een vraaggesprek met de tentoonstellende kunstenaars over hun werk en de relevantie daarvan voor het thema dat behandeld wordt. Daarbij is natuurlijk een bar onmisbaar als smeermiddel om de gesprekken, discussies en na-gesprekken soepel te laten verlopen. Bij sommige tentoonstellingen worden zelfs wel-besproeide maaltijden georganiseerd voor een geselecteerd publiek om de kunstenaars en hun werk aan voor hen interessante partijen voor te stellen. Dit is een praktijk die in een hoger segment van de galeriewereld al wel usance was en recent ook bij kunstenaarsinitiatieven en andere gesubsidieerde instellingen bon ton begint te worden. Het wordt allemaal gezien als een middel om het publieksbereik te vergroten en het begrip van tentoongestelde werk te vergroten en subsidiegevers verwachten dergelijke activiteiten van een instelling.
Het is natuurlijk ook zo dat een tentoonstelling sec tegenwoordig na een opening niet veel mensen trekt. Het is niet voor niets dat deelname aan kunstbeurzen door galeries tegenwoordig gezien wordt als onmisbaar instrument om de omzet acceptabel te maken. De maatschappelijke ontwikkelingen eisen geconcentreerde drukbezochte gebeurtenissen om iets aan de man te brengen. Ik moet zelf zeggen dat ik het ook prettig vind om naar openingen te gaan vanwege het sociale element en dat ik bij tentoonstellingen die me bij voorbaat interesseren liever later ga kijken of na de opening nog een keer terug ga. Hoe gezelliger het is hoe minder het tentoongestelde werk er toe doet en dat is misschien wel een nadeel van genoemde tendenzen.
De Artist Talk die Nest bij deze gelegenheid heeft georganiseerd was bedoeld iets duidelijk te maken over een drietal van de kunstenaars die in Narcissistic Tendencies figureren. Het werd een geslaagde avond wat voor mij in eerste instantie kwam door de interviewer Michiel van Nieuwkerk die zich zonder enig zelfbelang en geëngageerd met de totaal verschillende geïnterviewden onderhield. Daarbij werd duidelijk dat de nog vrij jonge Puck Verkade en Feicko Beckers volop in ontwikkeling zijn, maar duidelijk een belofte in zich dragen. Zij gebruiken beiden zelfbewust zichzelf en hun omgeving in hun werk om de thema’s die hen bezig houden te verbeelden. De meer gearriveerde kunstenaar Philip Akkerman grossierde in zijn interview met one-liners waarmee hij zijn kunstenaarschap en zijn manier van werken relativeerde: zijn schilderijen zijn niet anders dan een liedje dat een vogel fluit en meer moet je er niet achter zoeken.
Nest directeur Eelco van der Lingen stelt Michiel van Nieuwkerk voor aan het publiek
Dat flink was op komen dagen voor deze avond.
Puck Verkade beet het spits af. Haar thematiek over manipuleerbaarheid van een beeld van de realiteit werd in het interview door haar licht theatrale persoonlijkheid geïllustreerd.
Michiel van Nieuwkerk was duidelijk geïntrigeerd en vroeg dòòr!
Feicko Beckers heeft duidelijk ook theatrale kwaliteiten en dat gaf een ander randje aan zijn werk: ik kreeg uit dit gesprek de indruk dat hij meer in de richting van de met relativerende humor verwerkte zware thema’s moet worden gezocht zoals Woody Allen of misschien zelfs Buster Keaton die behandelen. het deed me ook aan stand-up comedy denken zoals hij er over praatte.
Michiel van Nieuwkerk kreeg maar moeilijk grip op Philip Akkerman, maar bleef toch lang door vragen.
En ook het publiek wilde daar toch wel meer van weten, zonder veel succes.
chmkoome's blog 
Mijn “bespiegeling” was niet zo zeer kritisch als wel signalerend bedoeld Eelco. Die engagerende activiteiten zijn al een tijdje aan de gang en, hoe zinnig of soms onzinnig ook, kan ik me niet onttrekken aan de indruk dat de politieke ontwikkelingen en de eisen die tegenwoordig vanuit de overheid gesteld worden om subsidie te krijgen daar een rol in spelen. Over dat beleid kan je van alles denken, maar het geeft ook iets aan over de arrogante inertie die in de kunstwereld geheersd heeft ten aanzien van dit onderwerp.
Ik bedacht me overigens later dat het verschijnsel Artist-talk misschien voortkomt uit de praktijk tijdens residencies. Ik denk dat ik het begrip in die contekst voor het eerst ben tegen gekomen, misschien zelfs in de DCR. Een aspect van dit soort extra-activiteiten is dat de agenda zich met steeds meer vult, misschien dat je daardoor een wat kritische toon meent te bespeuren. Je zal het toch met me eens zijn dat een artist-talk ook wel eens wat obligaat kan zijn. Mij lijkt duidelijk dat me deze avond bij Nest goed is bevallen zoals ik ook een aantal eerdere gelegenheden bij Nest geslaagd vond.
Nou Kees, volgens mij geef je in de beschrijving van de avond de zin van een artist talk beter aan dan in de semi-bespiegeling die er aan vooraf gaat. Ik zou zeggen het was een artist talk die juist duidelijk maakt waar de meerwaarde ligt.