7 april 2013
Toen ik, door de NS gedwongen, niet naar Rotterdam kon om de Finissage van Willem Besselink’s tentoonstelling bij Frank Taal bij te wonen, besloot ik nog wat galeries te bezoeken waar ik toch langs kwam op weg naar huis. Ik wilde al naar Lief Hertje om het werk van Alexandra Strengers te zien. Dat bleek inderdaad erg de moeite waard: in een enigszins verduisterde ruimte is een installatie te zien met vijf video-projecties die een sfeer van donkere romantiek uitstralen. Deze wordt versterkt doordat de projecties in een verschiet op de muur staan. Als je de ruimte binnen komt lijken de wanden te bewegen wat een licht ontregelend effect geeft. Dit wordt mede door de camerabewegingen die in de video’s plaats vinden veroorzaakt. De projecties bestaan uit animatie, simulatie en video-composing waarin verschillende interieurs worden afgetast en in een geval wordt een poort of een spiegel in een klassieke lijst weergegeven die soms van kleur naar zwart gat veranderd: een klassiek symbolistisch gegeven. Het geheel doet enigszins aan de films van David Lynch denken, gemengd met 2001: A Space Odyssey. Alleen daar komen mensen in voor en die zijn in het werk van Strengers nauwelijks te bekennen.
Vervolgens liep ik langs het Westeinde waar in galerie Nouvelles images een opening plaats vond met werk van Seet van Hout, Kotscha Reist, Ton Kraaijeveld en Jurriaan Molenaar. Reist en van Hout kennen we van vorige exposities in deze galerie en ook Ton Kraaijeveld werd eerder tentoon gesteld. De laatste werd dit keer in de serie “ The Match“ met Jurriaan Molenaar gecombineerd. Op het eerste gezicht ligt dat werk bij elkaar in de buurt, maar bij nadere beschouwing blijkt het toch een mooie intrigerende combinatie te zijn.
http://www.nouvellesimages.nl/exhibitions/749/artist/18122